Και στη Λυρική, τον μεγαλύτερο ίσως πολιτιστικό οργανισμό της Ελλάδας, υλοποιείται απαρέγκλιτα η κυβερνητική πολιτική που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου στον χώρο του Πολιτισμού. Εκφράζεται με γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (συμβάσεις με «μπλοκάκι», συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ημερήσιες, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι μέσω εταιρειών), με τη δικαιολογία ότι μ' αυτόν τον τρόπο μειώνονται οι δαπάνες, αφού η λειτουργία του Θεάτρου απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.

Παράλληλα, σε τμήματα όπου δεν γίνονται οι αναγκαίες προσλήψεις αυξάνεται η εντατικοποίηση για να καλυφθούν οι εργασίες - το προηγούμενο διάστημα της πανδημίας είχαμε μεγάλη αύξηση των παραγωγών στις δύο σκηνές του Θεάτρου. Στο καλλιτεχνικό προσωπικό γίνεται σταδιακή προσπάθεια κατάργησης των πνευματικών - συγγενικών δικαιωμάτων: Σε όλους τους καλλιτέχνες που προσλαμβάνονται για τις ανάγκες των παραγωγών μπαίνει ο όρος οικειοθελούς παραχώρησης των δικαιωμάτων! Η πανδημία ήρθε ως δικαιολογία για να γενικευτεί αυτή η παραχώρηση και σε μόνιμο προσωπικό.

Μέσα στην περίοδο της πανδημίας επιταχύνθηκε η προσπάθεια του Θεάτρου να πραγματοποιήσει τη διαδικασία του ψηφιακού μετασχηματισμού με τη δημιουργία της διαδικτυακής πλατφόρμας GNO-TV, που όπως είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής «ήρθε για να μείνει». Είναι μια πλατφόρμα που μπορεί να δίνει πρόσβαση σε περισσότερο κοινό και από απόσταση στις παραστάσεις Οπερας, Μπαλέτου και της Εναλλακτικής Σκηνής, αλλά εκτιμούμε ότι δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διά ζώσης παρακολούθηση του πολιτιστικού θεάματος, ενώ παράλληλα ανοίγει την όρεξη για κερδοφορία από την αύξηση των εσόδων, λόγω της διεύρυνσης του κοινού.

Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι, που την περίοδο της προηγούμενης κρίσης είχαν δεχτεί μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματά τους - όπως και οι εργαζόμενοι των άλλων κλάδων - και είχαν υποστεί μειώσεις αποδοχών ύψους 40% - 50%, κατάφεραν μετά από 12 ολόκληρα χρόνια να υπογράψουν μια επιχειρησιακή ΣΣΕ η οποία, εκτός των θεσμικών θεμάτων που κατοχυρώνει, δίνει τη δυνατότητα σε ένα μέρος των εργαζομένων να πάρουν μια μικρή παροχή, λίγα ψίχουλα, για να βελτιώσουν λίγο το βιοτικό τους επίπεδο.

Η υπόσχεση της διοίκησης, της υπουργού Πολιτισμού και του υπουργείου Οικονομικών φαίνεται ότι μένει στα λόγια, καθώς από το υπουργείο Οικονομικών επικαλούνται ότι «η επικύρωση μιας τέτοιας παροχής θα λειτουργήσει αλυσιδωτά, θα έχουν την ίδια απαίτηση άλλοι 10.000 εργαζόμενοι και η οικονομία δεν το αντέχει».

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να το βάλουν κάτω. Με οργάνωση στα σωματεία τους να απαντήσουν στον διαχρονικό εμπαιγμό των κυβερνήσεων και των διορισμένων διοικήσεών τους. Να μη φοβηθούν, αλλά ούτε να νιώθουν ενοχές επειδή διεκδικούν ακόμα κι αυτά τα λίγα ψίχουλα, που για κάποιους μπορεί να είναι μια πολύ ουσιαστική βοήθεια. Να πουν «τέρμα πια» στους δημοσιονομικούς περιορισμούς, να κάνουν lockdown στην πολιτική της κυβέρνησης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους.