Τέτοιες μέρες, χρόνια τώρα γράφουμε, ο καθείς απ' τη σκοπιά του, για τον Γολγοθά. Φέτος περισσεύει. Παγκοσμίως, και σε αλλόθρησκους ακόμη. Κι αυτός ο Γολγοθάς του κορονοϊού είναι κατά εντελώς παράξενο τρόπο προκατασκευασμένος, προσκηνοθετημένος μέχρι και στις λεπτομέρειες των δόσεων της προσδοκώμενης Ανάστασης. Οχι προκατασκευασμένος σε ό,τι αφορά τα εργαστήρια, τα όπλα κ.λπ., αλλά ως σενάριο το οποίο θα μπορούσε ανά πάσα κατάλληλη στιγμή να μετατραπεί σε καλά οργανωμένη πραγματικότητα. Ετσι έχουμε τέσσερα δισεκατομμύρια στον κόσμο ασφυκτικά περιορισμένους ανθρώπους για να προστατευτούν από τον ίδιο τους τον εαυτό, με διαταγή - αποστολή να προστατεύουν πάνω κι απ' τη ζωή τους το σύστημα Υγείας, που αδυνατεί να τους περιθάλψει και να τους σώσει.

Καθώς όλοι αγωνιούμε για την επόμενη μέρα, ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν όχι να τη φαντάζονται, αλλά να την αποδέχονται όπως ακριβώς τους σερβίρεται από τους κερδισμένους των εποχών, τους μεγαλεμπόρους των εθνών. Ηδη καταρτίζονται μητρώα ασθενών. Ιχνηλατούνται οι επαφές με τους σημαδεμένους, χάρη στα έξυπνα τηλέφωνα που δεν πιάσανε ούτε νυχτερίδες ούτε ιούς, αλλά χώρεσαν τα πάντα, κάθε δραστηριότητα της ανθρώπινης ζωής, σε κουτάκια που γκουγκλάρονται εύκολα.

Τώρα που λέμε για Γολγοθά, ο νους μου πάει στη Ρουάντα, που τη λέγανε Ελβετία της Αφρικής. Από τις πρώτες ψηφιακά οργανωμένες χώρες του κόσμου από τη δεκαετία του '90. Οι ταυτότητες και των νεογέννητων έγραφαν και τη φυλή. Με βάση αυτές τις ταυτότητες οργανώθηκε και η σφαγή και η γενοκτονία. Δεν είναι λοιπόν η απόσταση ασφαλείας των δύο μέτρων που θ' αλλάξει τον κόσμο, ώσπου να νοσήσει η αγέλη, περιμένοντας τον επόμενο κορονοϊό, στο τέλος της ανοσίας της. Είναι η απόσταση απ' τη λογική και την ιστορία, το χάσμα ανάμεσα στην πανδημία και στο χειρισμό των εκτεθειμένων σ' αυτή μαζών, που υπόσχεται ως ανάσταση την επαναφορά σε μια απολίτικη ζωή. Αγέλη, κοπάδι, ομάδα. Αυτή είναι η ανοδική πορεία του πολιτισμού. Αμα αντιστρέψεις τη σειρά, όπως γίνεται τώρα, με πειστικό άλλοθι τον κορονοϊό, τότε το περιεχόμενο της ζωής δεν θα το καθορίζει η ομάδα, ούτε το πολιτικό ζώο ο άνθρωπος, αλλά η ευγονική του Δ΄ Ράιχ.

Σε αυτήν πρέπει να αντισταθούμε. Να μην αφήσουμε τη συνείδησή μας να γίνει εύκολο κρεματόριο για άτυχους, γέρους, φτωχούς, κατατρεγμένους, φυλακισμένους, προσωρινά εργαζόμενους, μόνιμα ανέργους, με υποκείμενα νοσήματα, ταξικά προσδιορισμένους ως ευπαθείς. Οσο επιτρέπουμε να κοστολογούν τη ζωή μας, τόσο θα αναβάλλεται η Ανάσταση κι ο Γολγοθάς μιας πανδημίας θα γίνεται σίριαλ σε κύκλους και με συνέχεια. Απ' αυτόν το φαύλο κύκλο μπορεί να ξεφύγει μόνο ο επαναστατημένος άνθρωπος. Και ν' αναληφθεί στο μπόι των ονείρων του.