«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» ΑΕΙ
Υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου στην πράξη
Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019

Συνεχίζεται η συζήτηση με επίκεντρο το πανεπιστημιακό άσυλο, η κατάργηση του οποίου ψηφίστηκε στη Βουλή την περασμένη βδομάδα. Από την πλευρά της κυβέρνησης, όλο το προηγούμενο διάστημα αναπαράγεται πως πρόκειται για κίνηση που στοχεύει στην πάταξη της «ανομίας» και της «παραβατικότητας», ότι στόχος είναι να αποδοθούν τα πανεπιστήμια στους φοιτητές και τους εργαζόμενους σε αυτά. Επιχειρείται έτσι να κρυφτεί ότι το άσυλο αποτελεί εμπόδιο στην οικοδόμηση του «πανεπιστημίου ΑΕ», ότι τα προβλήματα και τα εμπόδια στις σπουδές παραμένουν και εντείνονται. Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή τη διάταξη, κατακαλόκαιρο, η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) ΑΕΙ απηύθυνε κάλεσμα στους πανεπιστημιακούς, στους φοιτητές, στους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια και έξω από αυτά, να υπερασπίσουν στην πράξη το άσυλο και να διεκδικήσουν όσα είναι απαραίτητα για να εκπληρώσει το πανεπιστήμιο τον εκπαιδευτικό, ερευνητικό και κοινωνικό του ρόλο, τονίζοντας σε ανακοίνωσή της:

«Αυτό που λείπει από την Ανώτατη Εκπαίδευση δεν είναι οι διμοιρίες των ΜΑΤ και οι δυνάμεις καταστολής. Αυτό που λείπει είναι η επαρκής χρηματοδότηση, για να λυθούν προβλήματα, όπως η έλλειψη φύλαξης, που αφήνουν χώρο για φαινόμενα τα οποία στη συνέχεια υποκριτικά αξιοποιούνται για το χτύπημα του ασύλου.

Το άσυλο κατακτήθηκε με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες από φοιτητές και εργαζόμενους. Δεν είναι "κούφιο γράμμα", ούτε "κατάλοιπο του μεταπολιτευτικού παρελθόντος", όπως χρόνια τώρα πασχίζουν να το εκφυλίσουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Για να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση, αξιοποιούν προσχήματα που δεν έχουν σχέση με το άσυλο και θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν ακόμα και με το ισχύον πλαίσιο. Εξάλλου, φαινόμενα όπως αυτά που επικαλούνται οι υποστηρικτές της κατάργησης του ασύλου συμβαίνουν σε διάφορες περιοχές των πόλεων, κι ας μην ισχύει εκεί κανένα άσυλο. Οπως επίσης συνέβαιναν και όσο ίσχυε ο νόμος Διαμαντοπούλου, με τον οποίο είχε και πάλι επιχειρηθεί η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την οποία τότε είχαν υπερψηφίσει και αρκετοί βουλευτές και στελέχη σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανάδειξη της νομοθετικής κατάργησης του ασύλου ως του μείζονος θέματος της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της λειτουργίας των πανεπιστημίων, εκτός από τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, έχει και βαθιά συμβολικό χαρακτήρα: Επιχειρεί να εμπεδώσει στη λαϊκή συνείδηση ότι όλα τα κεκτημένα των εργατικών - λαϊκών αγώνων τις προηγούμενες δεκαετίες τίθενται σήμερα υπό αμφισβήτηση. Η ΝΔ σηκώνει τη σημαία "νόμος και τάξη" για να σηματοδοτήσει πως η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής θα χρειαστεί ένταση της καταστολής. Γι' αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την οργανωμένη συλλογική αγωνιστική διεκδίκηση για τα σύγχρονα δικαιώματα και ανάγκες.

Συνεχίζοντας στο δρόμο που χάραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, από την οποία παρέλαβε τη σκυτάλη, η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να στείλει μήνυμα ότι οι σπουδές, η ανάπτυξη της επιστήμης και της έρευνας, οι ανάγκες των φοιτητών, των πανεπιστημιακών δασκάλων και των υπόλοιπων εργαζομένων θα παραμείνουν εγκλωβισμένες στο θυσιαστήριο της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών των διαφόρων κλάδων.

Η υποκριτική επίκληση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της δήθεν προστασίας της στη ρύθμιση που θέσπισε η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και σε αυτή που υπήρχε στον προηγούμενο νόμο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγει να είναι αόριστο ευχολόγιο και κενό γράμμα, αφού η μόνη ελευθερία που πασχίζουν διαχρονικά να κατοχυρώσουν οι κυβερνήσεις είναι αυτή της υποταγής του συνόλου των λειτουργιών των πανεπιστημίων στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στην πράξη, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου:

Το πραγματικό περιεχόμενο του ασύλου μπορούν και θα το υπερασπιστούν οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι συνδικαλιστικοί φορείς των πανεπιστημιακών δασκάλων και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια. Μέσα από τον συλλογικό και οργανωμένο αγώνα ο οποίος βάζει στο στόχαστρο την πολιτική που διαμορφώνει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα Ιδρύματα και διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών φοιτητών, εργαζομένων και πανεπιστημιακών στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή».