Πρόκειται βέβαια για μία ακόμα πρόκληση σε βάρος του λαού. Αυτό που πραγματικά «πρόσφερε» στους εργαζόμενους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η διατήρηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού οπλοστασίου των προκατόχων της, πάνω στο οποίο πρόσθεσε ένα ακόμα μνημόνιο, με νέα σοβαρά αντεργατικά χτυπήματα, για να θωρακιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Σε απάντηση αυτών των προκλητικών αφηγημάτων, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ανάγκη για ισχυρό ΚΚΕ απέναντι στην «επόμενη μέρα» που διαμόρφωσε η αντιλαϊκή σκυταλοδρομία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει μια κωδικοποίηση βασικών πλευρών αυτής της κλιμάκωσης της επίθεσης στο Ασφαλιστικό και στα Εργασιακά.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε όλες τις περικοπές στις συντάξεις που είχαν επιβάλει από το 2010 μέχρι και το 2015 οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ πάνω σε αυτές πρόσθεσε νέα βαριά χτυπήματα στην Κοινωνική Ασφάλιση, με βασικούς σταθμούς της επίθεσης το τρίτο μνημόνιο που ψήφισε το 2015 μαζί με ΝΔ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και Ποτάμι, τον «νόμο Κατρούγκαλου» το 2016 και τον νέο αντιασφαλιστικό νόμο 4472/2017, τον οποίο συμπλήρωσε ένα χρόνο μετά.

Συνοπτικά, το αντιασφαλιστικό έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έφερε νέα δραματική μείωση σε παλιές και νέες συντάξεις, νέα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε ακόμα περισσότερους ασφαλισμένους, μετατροπή της Ασφάλισης όλο και περισσότερο σε «ατομική υπόθεση» του κάθε ασφαλισμένου, όπως ακριβώς προβλέπουν οι ευρωενωσιακές κατευθυντήριες γραμμές.

Τη διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο κείμενό της «Ελλάδα: Μια στρατηγική ανάπτυξης για το μέλλον» (2018), όπου αναφέρει τις συνέπειες της αντιασφαλιστικής νομοθεσίας που προώθησε:

-- «Η συνταξιοδοτική δαπάνη αναμένεται να μειωθεί από 17,3% του ΑΕΠ το 2016 σε 13,4% έως το 2020 και σε 12,9% το 2040».

-- Η κρατική χρηματοδότηση (η συμμετοχή του κράτους στη συνταξιοδοτική δαπάνη) «από το 2025 θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ)».

-- Οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών (που προκύπτουν πάλι από τη δουλειά των εργαζομένων) «θα αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις ανταποδοτικές εισφορές του συστήματος από το 2026 και μετά».

Αναλυτικότερα, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ:

• Με το ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ μειώθηκαν οι κατώτατες συντάξεις στους νέους συνταξιούχους, μειώθηκαν ξανά οι ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, εξαιτίας της αύξησης της παρακράτησης για τον κλάδο Υγείας στις κύριες συντάξεις (από το 4% στο 6%) και της επιβολής παρακράτησης στις επικουρικές για πρώτη φορά (επίσης 6%). Επιβλήθηκε ακόμα σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όσους ασφαλισμένους μέχρι τότε διέπονταν από ειδικά όρια.
• Με τον νόμο 4387/2016, γνωστό ως «ΝΟΜΟ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ», ανάγκασε συνταξιούχους και ασφαλισμένους να υποστούν νέες τεράστιες απώλειες. Μόνο για την περίοδο 2016 - 2019, οι νέες απώλειες υπολογίζονται σε 8,2 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνόδευε το νομοσχέδιο. Οι απώλειες προέρχονται από περικοπές ύψους 6,016 δισ. ευρώ και από πρόσθετες εισφορές 2,218 δισ. ευρώ. Βέβαια, οι απώλειες αυτές με το πέρασμα του χρόνου θα είναι πολλαπλάσιες και ειδικά οι νέες συντάξεις θα βγαίνουν ακόμα μικρότερες. Ετσι θα επιτευχθεί η συνολική μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 3,9% μονάδες του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια.

Ενδεικτικά αναφέρουμε την κατάργηση του ΕΚΑΣ (απώλεια 2,393 δισ. ευρώ), μείωση επικουρικών συντάξεων στους υφιστάμενους συνταξιούχους (απώλεια 1,026 δισ. ευρώ), περικοπή στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων (απώλεια 832 εκατ. ευρώ), μείωση συντάξεων στους νέους συνταξιούχους (απώλεια 689 εκατ. ευρώ), αύξηση εισφορών στην επικουρική ασφάλιση μισθωτών και άλλων ασφαλισμένων (επιβάρυνση 1,251 δισ. ευρώ), αύξηση εισφορών στους αγρότες (επιβάρυνση 458 εκατ. ευρώ), αύξηση εισφορών αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών (411 εκατ. ευρώ).

• Με τον ΝΟΜΟ 4472/2017 επιβλήθηκε νέα αύξηση ασφαλιστικών εισφορών σε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες. Μαζί με τις εισφορές για τον κλάδο Υγείας, η συνολική επιβάρυνσή τους μόνο για τα έτη 2018 - 2020 φτάνει στα 481 εκατ. ευρώ.

Υπηρετώντας τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς τους, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πήρε την αντιλαϊκή σκυτάλη από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στα Εργασιακά, εδραιώνοντας και βαθαίνοντας παραπέρα την εργασιακή ζούγκλα.

Μεταξύ άλλων:

• Διατήρησε για 4 ολόκληρα χρόνια την άθλια ΠΥΣ 6/2012, με την οποία τσακίστηκε ο κατώτατος μισθός, με τη μείωσή του κατά 22% και με τη θεσμοθέτηση του αίσχους του «υποκατώτατου» μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών, η μείωση στον οποίο έφτασε στο 32%. Με τη διατήρηση αυτού του αίσχους για 4 χρόνια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε στην παραπέρα συμπίεση συνολικά των μισθών των εργαζομένων.
• Εβαλε για πρώτη φορά σε εφαρμογή τον εμβληματικό μνημονιακό νόμο 4172/2013 για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, ο οποίος δικαίως πήρε το όνομα «νόμος Αχτσιόγλου - Βρούτση». Βάσει αυτού, ο κατώτατος μισθός ορίζεται από το αστικό κράτος, σύμφωνα με τις εντολές των μονοπωλίων, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις και με καθοριστικό στοιχείο τη «διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου.
• Εβαλε επιπλέον εμπόδια στην πραγματική επαναφορά και την υποχρεωτική εφαρμογή των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας (Ιούνης 2018) έδωσε τη δυνατότητα στις εργοδοτικές ενώσεις να μπλοκάρουν τη διαδικασία κήρυξης των κλαδικών ΣΣΕ ως υποχρεωτικών για όλο τον κλάδο, με το να μην καταθέτουν το μητρώο μελών τους στο μηχανισμό ελέγχου της «αντιπροσωπευτικότητας» της Σύμβασης. Ηδη με τον τρόπο αυτό κυβέρνηση και εργοδότες μπλόκαραν την υποχρεωτική εφαρμογή της ΣΣΕ που υπεγράφη στη Ναυπηγοεπισκευή.
• Χτύπησε περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία. Στον νόμο 4512/2018 συμπεριέλαβε διάταξη που υπερδιπλασίασε τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτείται για την προκήρυξη απεργίας από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, χτυπώντας το απεργιακό δικαίωμα μέσα στους χώρους δουλειάς.
• Διευκόλυνε περαιτέρω τη λειτουργία των «δουλεμπορικών» γραφείων, καταργώντας διατάξεις που - όπως η ίδια η κυβέρνηση ανέφερε - συνιστούσαν «αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης των δραστηριοτήτων του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας»!
• «Απελευθέρωσε» τη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Με το νόμο 4472/2017 κατάργησε και αυτόν τον ελάχιστο περιορισμό της λεγόμενης «διοικητικής έγκρισης» των ομαδικών απολύσεων από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας, αντικαθιστώντας τον με μια τυπική και χωρίς ουσία «διαδικασία κοινοποίησής» τους από τις επιχειρήσεις προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας.
• Επέκτεινε το χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, θεσπίζοντας το άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο, από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη, στις «τουριστικές περιοχές» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.α.
• Διατήρησε όλους τους νόμους για τη στήριξη των «ευέλικτων» και ελαστικών μορφών εργασίας, που με βάση και τις Οδηγίες της ΕΕ επιτρέπουν δουλειά μέχρι και 60 ώρες τη βδομάδα, καθώς και μέχρι 12 συνεχόμενες μέρες εργασίας χωρίς ξεκούραση! Πάνω σε αυτά πρόσθεσε παρεμβάσεις για την παραπέρα γενίκευση της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, όπως με τον νόμο για τον χρόνο εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών.

Κόντρα στο παραμύθι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχα «ενίσχυσε τη θέση των εργαζομένων», στα ίδια τα επίσημα στοιχεία αποτυπώνεται η παραπέρα ενίσχυση του εργασιακού μεσαίωνα, σε συνέχεια του αντεργατικού έργου των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ:

Μισθοί

• Την περίοδο 2011 - 2018 ο μέσος μεικτός μισθός της συνολικής απασχόλησης μειώθηκε κατά 27,5% - της πλήρους απασχόλησης κατά 20,26% και της μερικής απασχόλησης κατά 36,15%. Η μείωση αυτή είναι συνεχής: Τον Νοέμβρη του 2014, λίγο πριν αναλάβει την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μέσος μεικτός μισθός ανερχόταν στα 1.008,9 ευρώ, για να φτάσει τον Νοέμβρη του 2018 στα 916,03 ευρώ μεικτά...

Απασχόληση

• Την περίοδο 2011 - 2018 η συνολική απασχόληση αυξήθηκε κατά 36,43%. Βασικός παράγοντας αύξησής της ήταν η μεγάλη αύξηση των θέσεων μερικής απασχόλησης κατά 113,46%, όταν οι θέσεις πλήρους απασχόλησης αυξήθηκαν μόνο κατά 19,49%. Ετσι, η αναλογία θέσεων πλήρους - μερικής απασχόλησης από 81% - 19% το 2011 διαμορφώθηκε σε 71% - 29% το 2018.
• Αντίστοιχη είναι η εικόνα για τις προσλήψεις. Το 2013 οι προσλήψεις πλήρους απασχόλησης αντιστοιχούσαν στο 53,85% του συνόλου των νέων προσλήψεων, έναντι 46,15% των προσλήψεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Το 2018 οι νέες προσλήψεις πλήρους απασχόλησης έφτασαν το 45,65%, έναντι 54,35% των προσλήψεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Και εδώ τα στοιχεία για το διάστημα και της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι αποκαλυπτικά: Τον Νοέμβρη του 2014 με μερική απασχόληση εργάζονταν 468.637 μισθωτοί, ενώ τον ίδιο μήνα του 2018 έφτασαν τους 697.786!
• Τα ισοζύγια απολύσεων - προσλήψεων δείχνουν τον μεγάλο βαθμό προσωρινότητας της απασχόλησης. Το 2018 για κάθε 100 προσλήψεις έγιναν 95 απολύσεις.
• Μεγάλη αύξηση σημειώνεται και στην εργασία ανηλίκων: Το 2017 θεωρήθηκαν 7.647 βιβλιάρια ανηλίκων (άνω των 15 ετών), έναντι 562 θεωρήσεων το 2012.

«Ατυχήματα» και «έλεγχοι»

• Το 2017 ήταν έτος - ρεκόρ ως προς την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων». Καταγράφηκαν 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2000. Από αυτά τα 76 ήταν θανατηφόρα, ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2011.
• Η τεράστια έλλειψη προσωπικού στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, συνολικότερα η συστηματική και συνειδητή υπονόμευση του έργου του, τροφοδοτεί την εργοδοτική ασυδοσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι με το υπάρχον προσωπικό και τις υφιστάμενες υποδομές, για να γίνει έλεγχος σε όλες τις επιχειρήσεις από μία φορά, απαιτούνται 17 χρόνια για τα ζητήματα που αφορούν την υγεία και ασφάλεια και 8 χρόνια για τα ζητήματα που αφορούν τις εργασιακές συνθήκες...