Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην προσωπική του πορεία, στην οργάνωσή του στο ΚΚΕ, στην αποχώρησή του το 1990, στις σχέσεις που ανέπτυξε με «εξωκοινοβουλευτικά σχήματα», όπως το ΝΑΡ, στα οποία, όπως είπε, «υπήρχε και υπάρχει μια έντονη κριτική στην πολιτική και δράση του ΚΚΕ. Που κάποιες φορές το καθόριζε σαν τον βασικό αντίπαλο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε».
Πρόσθεσε ότι σήμερα, 30 χρόνια μετά, κάνοντας έναν απολογισμό «ιδιαίτερα στη διάρκεια της κρίσης, οφείλουμε να κρίνουμε αντικειμενικά την πραγματικότητα». «Το ΚΚΕ, στο μέτρο των δυνάμεών του, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για να ενημερώσει το λαό για τα αίτια και τον φταίχτη και για να οργανώσει την αντίστασή του.
Ετσι, δέχτηκα την πρόταση του Κώστα Πελετίδη για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της "Λαϊκής Συσπείρωσης". Και τούτο όχι λόγω της προσωπικής φιλίας και εκτίμησης που του έχω, αλλά για πολιτικούς λόγους.
Τέλος, θεωρώ ιδιαίτερα τιμητική για μένα την πρόταση του ΚΚΕ για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο των εθνικών εκλογών.
Πιστεύω ότι ο λαός δεν έχει λόγο να στηρίξει τους δήμιούς του. Πρέπει να δώσει και την ψήφο του στο ΚΚΕ, που θα σταθεί πλάι του, και θα αποτελέσει το κύριο ανάχωμα στην επίθεση των νέων κυβερνήσεων, που είναι βέβαιο πως θα συνεχίσουν με αμείωτη ένταση την επίθεση στα λαϊκά στρώματα. Γιατί το ΚΚΕ θα είναι πάντα στο πλευρό του και θα παλεύει πάντα για τα συμφέροντά του, οργανώνοντας τους αγώνες του λαού, που μέλλονται για να έρθουν».