Μεταξύ άλλων, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στα ιδιαίτερα προβλήματα που καίνε κυριολεκτικά τον λαό της περιοχής, όπως την ανεργία και τη μετανάστευση που γιγαντώθηκαν μετά το κλείσιμο μιας σειρά εργοστασίων, την κατάρρευση της οικοδομικής δραστηριότητας.
Επίσης, στάθηκε στα προβλήματα των καπνοπαραγωγών της περιοχής, που στην προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο υπέστησαν μεγάλες ζημιές λόγω φυτικής ασθένειας, η οποία δεν καλύπτεται καθόλου από τον ΕΛΓΑ, και αυτό το πρόβλημα ήρθε να τους δώσει τη χαριστική βολή, καθώς προστίθεται στο ήδη γενικευμένο των χαμηλών τιμών των προϊόντων.
Μίλησε ακόμα για τους βαμβακοπαραγωγούς που παλεύουν να επιβιώσουν στην καλλιέργεια με χωράφια ξερικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι μικροί βαμβακοπαραγωγοί να μην πιάνουν το πλαφόν της παραγωγής 160 - 170 κιλά το στρέμμα, που απαιτείται, για να πάρουν την ενίσχυση του βαμβακιού. Χώρια που ένα κομμάτι των βαμβακοπαραγωγών, για να πάρει την ενίσχυση, αναγκάζεται να αγοράζει βαμβάκι από άλλους παραγωγούς.
Ειδική αναφορά έκανε και στους κτηνοτρόφους, που λόγω των χαμηλών τιμών στα κτηνοτροφικά προϊόντα, βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την κτηνοτροφία, με αποτέλεσμα το ζωικό κεφάλαιο να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια.
Επίσης, ανέδειξε την άθλια κατάσταση στο χώρο της Υγείας, με τα σοβαρά κενά σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στο Κέντρο Υγείας της περιοχής, που πρέπει να καλύψει μια ευρύτερη περιοχή με πληθυσμό κοντά στις 15.000 κατοίκους.
Οπως είπε, «όλη αυτή η κατάσταση που ζουν εδώ οι κάτοικοι, δεν αλλάζει, επειδή στην περιοχή λειτουργεί το εργοστάσιο, ή επειδή υπάρχει η σχολή της ΑΣΠΑΙΤΕ, για τα οποία περηφανεύονται τα άλλα κόμματα, οι τοπικοί βουλευτές, γιατί όπως λένε όλα αυτά αποτελούν στοιχεία ανάπτυξης της περιοχής.
Ούτε φυσικά τη ζωή του λαού μπορεί να αλλάξει η εκμετάλλευση του χρυσού στην περιοχή, το οποίο φυσικά θα το εκμεταλλευτεί συγκεκριμένο μονοπώλιο και όχι ο λαός της περιοχής.
Γιατί όλα αυτά τα κέρδη από τη βιομηχανία και τον πλούτο που παράγει ο εργάτης, ο επιστήμονας, τα χαίρονται μόνο λίγοι, που θησαυρίζουν από τα κέρδη που βγάζουν.
Γι' αυτό εμείς λέμε ότι η κοινωνικοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για την αξιοποίησή του με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Και σ' αυτό θα προχωρήσει ο λαός όταν πάρει τη διακυβέρνηση, την εξουσία στα χέρια του».
Κάλεσε το λαό να διαλέξει το δικό του δρόμο, το δρόμο της πάλης, με το ΚΚΕ πολύ πιο ισχυρό απέναντι και στο μεγάλο κεφάλαιο, στους εκμεταλλευτές του πλούτου του λαού μας και απέναντι στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και τα κόμματά τους.