«Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία (...) Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται "δίκαιες", αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους - οφέλους». Την αποκρουστική αυτή ομολογία, από σχετικά κείμενα της ΕΕ, που είχε αποκαλύψει το προηγούμενο καλοκαίρι ο «Ριζοσπάστης», θυμηθήκαμε ξανά χτες ακούγοντας τα κυβερνητικά στελέχη να ...καταριούνται τα ακραία καιρικά φαινόμενα για τις μεγάλες καταστροφές στην Κρήτη και να εξαγγέλλουν μέτρα που ούτε κατά διάνοια δεν καλύπτουν ακόμα και τις πιο επείγουσες ανάγκες για επαρκή προστασία από τις πλημμύρες, που θα ενταθούν τα επόμενα χρόνια. Ολως τυχαίως βέβαια, και επειδή «τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται» στην πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, την ίδια ώρα ο πρόεδρος της ΝΔ ανέλυε από το συνέδριο των ασφαλιστικών εταιρειών την ανάγκη «κράτος και ιδιωτικός τομέας να παρέχουν φθηνή ασφάλιση για τα ελληνικά νοικοκυριά» απέναντι σε φυσικές καταστροφές, ανάγοντας την προστασία από τα φυσικά φαινόμενα σε ατομική υπόθεση και σε κερδοφόρο πεδίο δράσης για το κεφάλαιο. Οπως σημείωσε μάλιστα, «αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, το κόστος αντασφάλισης για τέτοιες φυσικές καταστροφές θα είναι σημαντικά μειωμένο». Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο, και ο λαός πρέπει να τους απαντήσει όπως τους αρμόζει.