Μεταξύ άλλων τόνισε: «Ο νέος συσχετισμός δυνάμεων στην περιοχή μας, που είναι ευνοϊκός για τον ιμπεριαλισμό, επιβεβαιώνει τις προειδοποιήσεις που έκανε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας για την αναμενόμενη στασιμότητα και την ενδεχόμενη οπισθοδρόμηση των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών διαδικασιών στην περίπτωση που δεν προχωρούσαν σε μια πραγματικά επαναστατική πορεία για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Αυτό το σύνθετο πλαίσιο της ταξικής πάλης έχει διεθνώς έναν αναπόφευκτο αντίκτυπο στην ανάπτυξη των εσωτερικών αντιφάσεων στην κοινωνία της Βενεζουέλας, όπου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών έχει κινηθεί μια πολιτική και κοινωνική διαδικασία, που χαρακτηρίζεται από αντιιμπεριαλιστικές θέσεις, αναδιανομή του εισοδήματος από το πετρέλαιο προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, χρήση ενεργειακών πόρων για την ανάπτυξη άλλων λαών του κόσμου, προώθηση χώρων ενότητας και ενσωμάτωσης της Λατινικής Αμερικής, υποστήριξη διεθνών πρωτοβουλιών της ΠΟΔΝ, της ΠΣΟ, της ΠΔΟΓ, του ΠΣΕ, καθώς και η δυναμική της λεγόμενης "πολυπολικότητας", μέσω του εμπορίου και της ενίσχυσης των σχέσεων με τμήματα του παγκόσμιου κεφαλαίου, αντίπαλα προς τους μονοπωλιακούς ομίλους που είναι παραδοσιακά στην ηγεμονία.
Αυτές οι πολιτικές, μαζί με το εγχείρημα του μεγάλου κεφαλαίου να ανακτήσει τον έλεγχο σημαντικών ενεργειακών και ορυκτών πόρων της χώρας, έχουν τοποθετήσει τη Βενεζουέλα στο κέντρο των επιθέσεων του ιμπεριαλισμού στη Λατινική Αμερική.
(...) Η ένταση της αντίφασης μεταξύ των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της Βενεζουέλας έχει οδηγήσει, αφενός, στο κάλεσμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας (PCV) στο λαό για να οικοδομήσει την ευρύτερη ενότητα των πατριωτικών, δημοκρατικών και επαναστατικών λαϊκών δυνάμεων, χωρίς να γίνεται διάκριση της υποστήριξης ή όχι της ντόπιας κυβέρνησης, αλλά διαμορφώνοντας μια αποφασιστική αντιιμπεριαλιστική θέση, και από την άλλη πλευρά, στο στρατόπεδο της αντίδρασης, το οποίο έχει δημιουργήσει ένα σύμπλεγμα οργανώσεων με σημαντική κοινωνική βάση, η οποία προωθεί ανοιχτά παράνομες διεθνείς "κυρώσεις" κατά της χώρας, το άνοιγμα ενός δήθεν "ανθρωπιστικού καναλιού" για την προώθηση της ξένης παρέμβασης και ακόμη και άμεσης στρατιωτικής εισβολής.
Ωστόσο, οι κομμουνιστές της Βενεζουέλας γνωρίζουμε ότι η όξυνση της βασικής αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας είναι αυτό που διαμορφώνει τις παραμέτρους των δυνάμεων και τις οριοθετήσεις, ανάλογα με την ταξική φύση των πολιτικών φορέων και τις προτάσεις τους για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Η επαναστατική διέξοδος από την κρίση απαιτεί συσσώρευση και συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και ανοιχτή προοπτική για την σοσιαλιστική επανάσταση. Οπως σωστά ορίζεται από το 15ο Συνέδριο του PCV στην πολιτική του γραμμή, τον Ιούνη του 2017: "Προτείνουμε στο πλαίσιο της ταξικής πάλης, την προώθηση της οικοδόμησης και την εμβάθυνση της γραμμής της επαναστατικής ενότητας των εργατών και των αγροτών, κοινή και λαϊκή, για να διαμορφώσουμε στην πραγματικότητα τη δημιουργία ενός νέου συσχετισμού δυνάμεων που θα επιτρέψει στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της πόλης και της επαρχίας, να γίνει συνειδητή πρωτοπορία και καθοδηγητής των επαναστατικών αλλαγών".
Σήμερα, είναι πολύ πιο σημαντική για το λαό μας η ενεργή και μαχητική αλληλεγγύη με τις αδελφές οργανώσεις μας για την μπολιβαριανή διαδικασία και τον εργαζόμενο λαό, καταγγέλλοντας τη συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα (...) Οι τεράστιες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας απαιτούν την ταξική συνείδηση, οργάνωση και κινητοποίηση της νεολαίας μας. Μόνο με μια γραμμή δράσης που συνδέεται με τους αγώνες των εργαζομένων, είναι δυνατό να αναπτύξουμε τη δύναμη που πρέπει για να νικήσουμε».