Συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό «Action 24» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά, παραχώρησε το βράδυ της Δευτέρας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας.

Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη.

***

-- Πολύ σημαντικό που ήρθατε σήμερα εδώ, που είναι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και η επέτειος της ίδρυσης του ΚΚΕ, ιστορική ημερομηνία. Κλείνουν 41 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και θέλω να ρωτήσω την άποψή σας, μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τις κατακτήσεις της ελληνικής δημοκρατίας ή όχι;

-- Αν συγκρίνει κανείς με παλιότερες εποχές, θα πει ότι κάπως καλύτερα είναι τα πράγματα, από μια πρώτη ματιά. Ομως βαθύτερα αν εξετάσει κανείς το ζήτημα, βλέποντας και την καθημερινότητα των εργαζομένων, της νεολαίας, δυστυχώς θα πρέπει να πούμε ότι δεν πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι ούτε για τις όποιες κατακτήσεις, οι οποίες βέβαια δε δόθηκαν ως δωρεά από κάποιους, δόθηκαν μετά από σκληρούς αγώνες, με το αίμα που χύθηκε, με τον ιδρώτα που χύθηκε, με τους αγώνες του ίδιου του λαού και της νεολαίας και, φυσικά, δεν μπορεί να επαναπαυόμαστε ούτε στις δάφνες του παρελθόντος, ούτε σε κάποιες κατακτήσεις που έγιναν κάτω απ' αυτήν την πάλη.

-- Μιλάτε για τα δικαιώματα των εργαζομένων;

-- Πρώτα απ' όλα για τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και συνολικότερα για τα δικαιώματα του λαού μας.

-- Εννοείτε και για την ποιότητα της δημοκρατίας μας σε ό,τι αφορά τις δημοκρατικές ελευθερίες και τέτοια ζητήματα; Θεωρείτε ότι και αυτά ακόμα στην Ελλάδα πάσχουν;

-- Φυσικά, όταν δεν μπορεί ο εργάτης στο εργοστάσιο να απεργήσει, να διεκδικήσει, όταν φοβάται ότι μπορεί να απολυθεί επειδή θα συμμετάσχει σε μια κινητοποίηση του ΠΑΜΕ για παράδειγμα, σε ένα συλλαλητήριο, σε έναν απεργιακό αγώνα, όταν δεν μπορούν να μπουν πολιτικά κόμματα, αλλά και συνδικαλιστικές οργανώσεις να μιλήσουν με τους εργαζόμενους σε ορισμένους τόπους δουλειάς. Προετοιμάζεται τώρα η απεργία στις 27 Νοέμβρη...

-- Μιλάτε για τον ιδιωτικό τομέα ή για το δημόσιο;

-- Μιλάω κυρίως για τον ιδιωτικό τομέα, αλλά στο δημόσιο τομέα δεν είναι καλύτερα τα πράγματα. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι σημαντικό βήμα δημοκρατίας η αξιολόγηση ή η διαθεσιμότητα στο Δημόσιο ή οι απολύσεις στο Δημόσιο.

-- Δεν θα πρέπει να γίνεται αξιολόγηση στο Δημόσιο;

-- Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε παρερμηνεύσει έννοιες που ακούγονται πολύ όμορφα στ' αυτιά μας. Για παράδειγμα, η «αξιολόγηση». Λέει κάποιος, δεν πρέπει να αξιολογηθεί ο εκπαιδευτικός για το έργο του, γι' αυτό που προσφέρει στα παιδιά σήμερα; Οταν, όμως, αυτή η ωραία λέξη χρησιμοποιείται με συγκεκριμένους κυβερνητικούς νόμους ως εργαλείο για τη διαθεσιμότητα, για απολύσεις, για μείωση μισθού, για μείωση άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων του Δημοσίου, που έχουν κατακτηθεί κι αυτά με αγώνες, τότε οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

-- Δέχεστε, πάντως, κι εσείς ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις δεν παίζουν πια κανένα ρόλο στο αν θα μείνει ή θα φύγει κάποιος από τη δουλειά του. Δεν είμαστε σε εκείνη την εποχή. Είπατε πριν ότι αν είσαι συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου αν συμμετάσχεις σε μια απεργία.

-- Μπορεί να μην έχουμε τα πιστοποιητικά των κοινωνικών φρονημάτων, άλλωστε πέρασαν κι αυτές οι εποχές, εποχές του παρελθόντος, της οπισθοδρόμησης και δε θα πρέπει να τις ζήσουμε ξανά. Υπάρχει, όμως, το ζήτημα ότι κάποιος εργοδότης θα σκεφτεί τον κομμουνιστή να μην τον προσλάβει, γιατί θα οργανώνει απεργίες και κινητοποιήσεις.

-- Οταν ακούτε να μιλάνε κάποιοι για χούντα σήμερα, πώς το αντιμετωπίζετε αυτό;

-- Δεν είναι χούντα σήμερα. Αυτοί που το λένε δεν πρέπει να έζησαν τη δικτατορία. Εμείς λέμε κάτι άλλο όμως, ότι το αστικό πολιτικό σύστημα είναι μια μορφή δικτατορίας του κεφαλαίου. Είναι διαφορετικό ζήτημα η ανάλυση του ΚΚΕ ότι υπάρχει δικτατορία του κεφαλαίου και θα πρέπει να ανατραπεί και να υπάρξει πραγματική δημοκρατία, αυτό που λέμε ο εργάτης να συμμετέχει σ' αυτήν τη διαδικασία, και αυτό θα γίνεται σε όλους τους τομείς, από τη συμμετοχή στις εκλογές γι' αυτούς που θα στέλνει αντιπροσώπους στο εθνικό Κοινοβούλιο, στην εθνική αντιπροσωπεία, όπως κι αν ονομάζεται, μέσα από γενικές συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, που είναι η δική μας πρόταση, το δικό μας ιδανικό για μια δημοκρατία που θα αφορά τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα και διαφορετικό αυτό που υπάρχει σήμερα.

-- Θέλω να μου το κάνετε πιο συγκεκριμένο αυτό, δηλαδή τι εννοεί το ΚΚΕ. Το Σύνταγμα ως έχει σήμερα το σέβεστε ή όχι;

-- Εμείς το έχουμε καταψηφίσει το Σύνταγμα, άρα απ' αυτήν την άποψη δεν μπορεί να μας αφαιρέσει κανείς το δικαίωμα, εφόσον το καταψηφίσαμε, με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία και με συγκεκριμένες προτάσεις, εφόσον έχουμε καταψηφίσει όλες τις αναθεωρήσεις του Συντάγματος που έχουν γίνει από το 1974 έως σήμερα, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να κλείσουμε το στόμα και να μη λέμε ότι αυτό το Σύνταγμα δεν μπορεί να μας εκφράζει, δεν μπορεί να εκφράζει τον ελληνικό λαό και ότι πρέπει να παλέψουμε για το αλλάξουμε, να το ανατρέψουμε.

-- Εγώ λέω αν αναγνωρίζετε το πολίτευμα που έχουμε σήμερα, αν το αναγνωρίζετε ως ένα πολίτευμα το οποίο εσείς σέβεστε.

-- Μα, δεν είναι θέμα ειδικής αναγνώρισης. Το ότι συμμετέχουμε σε όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, στις εκλογές είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα. Το αναγνωρίζεις ή όχι, συμφωνείς ή δε συμφωνείς δε σημαίνει τίποτα εφόσον υπάρχει. Το θέμα είναι πώς παλεύεις, για το τι κάνεις. Θέλεις να μείνει έτσι όπως είναι, θέλεις να κάνεις μικρές τροποποιήσεις δήθεν για να το διορθώσεις ή θα πας για να το ανατρέψεις συνολικά. Εμείς είμαστε με την τελευταία εκδοχή.

-- Να πάμε τώρα και στο σήμερα. Μιλήσαμε για το παρελθόν, μιλήσαμε για το πώς θεσμικά βλέπει τα πράγματα το ΚΚΕ. Να σας ρωτήσω το εξής: Μια κυβέρνηση της αριστεράς - χωρίς το ΚΚΕ διότι έχετε διαχωρίσει τη θέση σας, δεν παίζει αυτό το σενάριο - με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει τουλάχιστον κάποιους δημοκρατικούς θεσμούς ή όχι;

-- Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει περισσότερα πράγματα απ' αυτά που γνωρίσαμε, είτε με κυβερνήσεις της ΝΔ, είτε με κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είτε με τη συγκυβέρνησή τους τα τελευταία χρόνια εν μέσω κρίσης. Πλέον έχει ολοκληρωθεί η σοσιαλδημοκρατικοποίησή του. Μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ δόθηκε το έναυσμα και το «πράσινο φως», το οποίο ακολουθήθηκε από συνεχείς «κωλοτούμπες» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι και σε θέσεις που τουλάχιστον είχε ως προγραμματικά ντοκουμέντα ή τις έλεγε ως συνθήματα. Εχουν πάψει αυτά και έχουν αρχίσει οι συνομιλίες - και όχι μόνο συνομιλίες σε απλές συναντήσεις, που μπορεί να γίνουν και καλώς τις κάνει όποιος θέλει να συζητάει - αλλά και δεσμεύσεις απέναντι στον ΣΕΒ, στο ΔΝΤ, στην Κομισιόν, στην ΕΚΤ, απέναντι σε μια σειρά μεγάλα συμφέροντα. Δε μιλάμε για τη συνάντηση, μπορεί να μιλάει με όποιον θέλει και εμείς συναντάμε κάποιους και άλλα κόμματα και άλλες πολιτικές ηγεσίες κ.λπ. Δεν είναι η συνάντηση το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι τι συζητάς, για ποιο λόγο τους συναντάς, πότε τους συναντάς και, τελικά, πώς αυτό αποτυπώνεται στις θέσεις του κόμματός σου.

-- Δηλαδή, εσείς βλέπετε μια τάση συναλλαγής σ' αυτές τις συναντήσεις; Για να το καταλάβω.

-- Οπωσδήποτε είναι τάση υποχώρησης σε μια σειρά ζητήματα. Οταν συναντάς τον ΣΕΒ για παράδειγμα, άλλο να τον συναντήσεις εθιμοτυπικά και άλλο να πει ο ΣΕΒ ότι «βλέπω ότι έχει ρεαλισμό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κι άρα αυτό πολιτικά σημαίνει ότι βεβαίως θα δώσω την ανοχή μου», ή τουλάχιστον ένα τμήμα των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτό το ζήτημα είναι πολύ φανερό, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες.

-- Μάλιστα. Αρα θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον σε συνομιλία ανοικτή με συμφέροντα και με δυνάμεις οι οποίες δεν έχουν σχέση με το λαϊκό κίνημα...

-- Και φανταστείτε ότι αυτό το κάνει, δηλαδή ότι είναι σε συνομιλία με δυνάμεις που είναι αντίθετες με τα λαϊκά συμφέροντα, με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τώρα που είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα κάνει ως κυβέρνηση. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ που μου είπατε πριν, το ΠΑΣΟΚ το παλιό, ο Α. Παπανδρέου, άλλοι ηγέτες και ηγεσίες εκείνου του κόμματος εκείνη την περίοδο, τουλάχιστον σε συνθήματα, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ήταν πολύ πιο προωθημένα κι απ' αυτά που έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή έλεγαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Να φύγουν οι βάσεις», «Κοινωνικοποίηση της βιομηχανίας της χώρας, του ορυκτού πλούτου» και μια σειρά άλλα συνθήματα. Αλλο αν εμείς λέγαμε ότι αυτά ήταν μόνο συνθήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε τέτοια συνθήματα.

-- Παρ' όλα αυτά ο κ. Τσίπρας είπε πολύ κατηγορηματικά ότι η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη με την πορεία που έχει πάρει κινδυνεύει να καταντήσει σαν το ΠΑΣΟΚ. Επομένως διαχωρίζει πολύ τη θέση του από τη σοσιαλδημοκρατία και στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι τη διαχωρίζει, ξέρετε πολύ καλά ότι ανήκει σε άλλο κόμμα...

-- Εγώ διάβασα αλλιώς τη δήλωσή του αυτή. Δηλαδή υπάρχει η παλιά σοσιαλδημοκρατία, όπως είναι τώρα το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που είπε ότι έτσι εξελίσσεται και στην Ευρώπη και άρα υπάρχει μια νέα αριστερά - δεν είπε σοσιαλδημοκρατία - δηλαδή η νέα σοσιαλδημοκρατία, η οποία μπορεί να πάρει τη θέση αυτής της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας. Η οποία, βέβαια, θα είναι φτιαγμένη με τα ίδια υλικά, οι ίδιοι άνθρωποι είναι, δεν είναι διαφορετικοί άνθρωποι...

-- Το λέτε επειδή είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ;

-- Βεβαίως. Και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και κεντρικά και παρακάτω σε όλη την Ελλάδα όσοι έχουν προσχωρήσει σ' αυτό το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι άνθρωποι που κυρίως προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.

-- Υπάρχουν και συνιστώσες της αριστεράς στον ΣΥΡΙΖΑ.

-- Κατ' αρχήν έχουν διαλύσει τις συνιστώσες, λένε δεν έχουν συνιστώσες τώρα έχουν «ρεύματα», έγιναν ενιαίο κόμμα και έχουν «ρεύματα ιδεών». Φυσικά, σε ένα κόμμα υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις. Αυτό όμως που συνιστά πολιτική, στρατηγική για ένα κόμμα είναι αυτό που εκφράζει η πλειοψηφία του, η ηγεσία του.

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει αυτοδύναμος κατά τη γνώμη σας ή όχι; Κατ' αρχάς, να τα πάρουμε με τη σειρά: Θα γίνουν εκλογές τώρα με αφορμή την προεδρική εκλογή ή όχι;

-- Με τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα, με τις αναλύσεις που γίνονται και που εμείς έχουμε, δεν φαίνεται να υπάρχει ο αριθμός των 180. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει τη στιγμή - λογικά είναι εκεί γύρω στο Φεβρουάριο - που είναι η εκλογή Προέδρου, δεν μπορώ φυσικά να είμαι απόλυτα κατηγορηματικός, όμως, απ' ό,τι φαίνεται, δε θα υπάρχουν οι 180, οπότε λογικά τον Μάρτιο θα πρέπει να έχουμε εκλογές.

-- Αν έχουμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα αυτοδύναμη όπως επιδιώκει, μπορεί να προκληθεί σεισμός στην Ευρώπη, αυτός ο σεισμός που περιγράφει ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του, και αυτός ο σεισμός να φέρει αλλαγή τέτοια που να αλλάξει ευρύτερα τα δεδομένα; Να ξεκινήσει από την Ελλάδα μια ευρύτερη αλλαγή...

-- Ε, καλά τώρα... Σεισμός θα γινόταν μόνο αν οι λαοί ξεσηκώνονταν και έπαιρναν αμπάριζα όλες τις παλιές πολιτικές και την τάξη που βρίσκεται στην εξουσία. Δε γίνονται έτσι οι σεισμοί και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κοιτάξτε να δείτε. Δεν είναι ακριβώς ίδια η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση της ΝΔ, έχουν και τις διαφορές τους και το μείγμα διαχείρισης που προτείνουν ως κυβερνήσεις είναι διαφορετικό.

Συμφωνούν όμως για διαπραγμάτευση του χρέους, σε αυτό έχει κάνει αλλαγή ο ΣΥΡΙΖΑ για τη διαπραγμάτευση του χρέους, που σημαίνει ότι και οι δύο αναγνωρίζουν το χρέος και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ το αναγνωρίζουν - άρα πρέπει να το διαπραγματευτούν. Η διαφορά της σημερινής πρότασης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι πρέπει να «κουρευτεί» λίγο περισσότερο, ή και να «παγώσει» είπαν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και η πρόταση της ΝΔ είναι να επιμηκυνθεί, ότι μπορεί να είναι βιώσιμο να πάει για περισσότερα, αντί να το εξοφλήσουμε σε 10 χρόνια, να πάει για 20 χρόνια, με μικρότερα επιτόκια κ.λπ. Αυτές είναι οι δύο προτάσεις.

-- Για να καταλάβω την άποψή σας, το χρέος μπορεί να «κουρευτεί» ή να «παγώσει»;

-- Εγώ σας λέω ότι αυτό γίνεται. Τι θα σημαίνει για τον ελληνικό λαό πρέπει να σκεφτούμε. Και για τον ελληνικό λαό θα σημαίνει πάλι νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως και με την επιμήκυνση, τα ίδια ακριβώς. Δηλαδή οι δανειστές, αυτοί που θα πούνε «ναι, σου "κουρεύω" το χρέος, θέλω όμως στη χώρα, στην οικονομία, ως μέλος της ΕΕ, με τα προβλήματα που έχεις και επειδή σου έχω δανείσει και επειδή εξαρτάσαι σε μεγάλο βαθμό από μένα, θέλω να προχωρήσεις αυτά τα μέτρα». Αυτά είναι οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις, στο δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα, είναι ομαδικές απολύσεις, είναι ο νέος συνδικαλιστικός νόμος, είναι στο Ασφαλιστικό πώς θα γίνεται η ρύθμιση με τα ένσημα και με την εισφορά, είναι η μείωση του εργατικού κόστους όπως λένε κ.λπ. Τα ίδια είναι και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να κατανοηθεί από τον ελληνικό λαό και εδώ να δει γιατί το ΚΚΕ κάνει κριτική σ' αυτά τα δύο μείγματα διαχείρισης και γιατί κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, που ορισμένοι δεν το καταλαβαίνουν και λένε «το ΚΚΕ έχει εμμονή με τον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν έχουμε εμμονή, διότι τη ΝΔ, την κυβέρνηση, την έχουμε γνωρίσει, την αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουμε γνωρίσει και πρόκειται να τη γνωρίσουμε και βεβαίως το θέμα είναι να μην τη γνωρίσουμε άσχημα, με άσχημες επιπτώσεις για το λαό μας.

-- Ενα αριστερό κόμμα, με καταγωγή - που πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται και δηλώνουν κομμουνιστές ακόμα - όταν τους κατηγορείτε για τυχοδιωκτισμό, όταν δηλαδή λέτε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο τέλος πάντων κάνει μία πρόταση, λέει αυτά που λέει, όταν εσείς τους λέτε τυχοδιώκτες, αυτό δεν είναι πολύ σκληρό; Μήπως έχει κόστος για εσάς, παρά γι' αυτούς;

-- Πείτε μου πώς να χαρακτηρίσεις έναν, μέρα που είναι σήμερα, επέτειος του Πολυτεχνείου, 41 χρόνια μετά; Δηλαδή μόνο με το παρελθόν, ή με την αριστερή ή την αγωνιστική καταβολή; Δεν αμφισβήτησε κανένας ότι κάποτε και κάποιοι άνθρωποι, αυτοί που ονομάζονται «γενιά του Πολυτεχνείου» και αναφέρομαι εδώ στους επώνυμους, γιατί ήταν και πολλοί άλλοι οι οποίοι είναι ανώνυμοι, οι οποίοι μοίραζαν την παράνομη προκήρυξη, οργάνωναν και έφτιαχναν την εφημερίδα, είτε την παράνομη «Πανσπουδαστική» είτε τον παράνομο «Οδηγητή», είτε δούλευαν και ήταν απλοί διαδηλωτές στο Πολυτεχνείο. Και αυτοί αγωνιστές είναι. Μιλώ για τους επώνυμους, αυτούς που ξέρουμε, αλλά με αυτή την ταυτότητα, με αυτό το διαβατήριο, πριν 41 χρόνια, δεν μπορεί να πας μακριά. Γιατί είδαμε πολλούς για παράδειγμα να στελεχώνουν κυβερνητικά πόστα. Είδαμε άλλους να πηγαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, που έγινε κυβερνητικό κόμμα και έχει ευθύνες για την οικονομική κρίση και για όλα αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Αρα, λοιπόν, να μη μιλάμε με όρους παρελθόντος, αλλά με το τι εκφράζει σήμερα ο καθένας.

-- Κατά την άποψή σας, οι επώνυμοι της γενιάς του Πολυτεχνείου την έχουν χρεοκοπήσει πολιτικά;

-- Εχουν μεγάλες ευθύνες. Κι αυτό φαίνεται από την πλειοψηφία όλων αυτών, δεν είναι βέβαια όλες οι περιπτώσεις ίδιες, όμως έχουν τεράστιες προσωπικές και συλλογικές ευθύνες σε φορείς στους οποίους συμμετείχαν από κει και πέρα.

-- Ενα τελευταίο ερώτημα: Μέσα σε αυτήν την κρίση το ΚΚΕ, ενώ είναι σταθερά στο πλευρό των εργαζομένων χρόνια τώρα με πολύ συγκεκριμένο και πάντα με τον ίδιο τρόπο, θα περίμενε κανείς την ώρα της μεγάλης κρίσης οι εργαζόμενοι, αυτοί που χάνουν τα δικαιώματά τους, να προστρέχουν σε αυτό. Το ΚΚΕ όμως αντί να ανεβαίνει, ή τουλάχιστον να ανεβαίνει όσο θα μπορούσε μέσα σε μια κρίση, φαίνεται να είναι στάσιμο. Θέλω να ρωτήσω, αφ' ενός, γιατί συμβαίνει αυτό κι, αφ' ετέρου, ποιος είναι ο πήχης μπροστά στις εκλογές; Υπάρχει ποσοτικός πήχης ή για σας είναι μόνο ποιοτικό το ζήτημα και θα μείνετε σταθεροί στις απόψεις σας;

-- Κατ' αρχήν έχει σημασία ένα ποιοτικό στοιχείο. Δηλαδή το γεγονός ότι όλος αυτός ο κόσμος που δεν έχει καταλήξει ότι πρέπει να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ, να ψηφίσει το ΚΚΕ, να οργανωθεί στο ΚΚΕ και βρίσκεται σε άλλα πολιτικά σχήματα, αυτός ο κόσμος που ψηφίζει ή ψήφιζε μέχρι χθες διαφορετικά πολιτικά κόμματα και σου λέει ότι «σε σένα έχω μόνο εμπιστοσύνη, στο ΚΚΕ έχω εμπιστοσύνη, σε βλέπω ως εγγύηση, σε βλέπω ότι αγωνίζεσαι, σε βλέπω ότι με κοιτάς στα μάτια και μου λες την αλήθεια, όσο κόστος κι αν έχεις κι όσο αν εγώ δεν το καταλαβαίνω».

Προχτές σε περιοδεία που είχα στη Δ. Μακεδονία αυτό μου λέγανε απλοί εργαζόμενοι και εργάτες εκεί: «Δεν έχουμε πειστεί ακόμα για μια σειρά ζητήματα, γιατί έτσι έχουμε μάθει, γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει από παράδοση, γιατί ακόμα φοβόμαστε να βγούμε στο δρόμο, να αγωνιστούμε, όμως ξέρουμε ότι έχετε δίκιο».

Αυτό είναι μεγάλη ηθική ικανοποίηση για μας, γιατί τον πρωτοπόρο ρόλο που λέμε, τον κατακτά κανένας και με αυτό που του αναγνωρίζει ο κόσμος, μια κοινωνία ολάκερη. Και βεβαίως η κοινωνία αυτή, οι εργάτες, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία, θα πρέπει να πειστεί ότι έχει δύναμη και όντως έχει δύναμη και στον αγώνα, και στην κινητοποίηση, και στην ψήφο στις βουλευτικές εκλογές, και στην ψήφο στο σωματείο για να αλλάξει συσχετισμούς. Αυτό είναι δύναμη. Να τα σκεφτεί και με το χέρι στην καρδιά στις επόμενες εκλογές να ψηφίσει το ΚΚΕ. Γιατί σήμερα δεν κρίνεται ποια κυβέρνηση, με ποιον πυρήνα, τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ κ.λπ., θα είναι σε επόμενη κυβέρνηση, αυτό που κρίνεται είναι αν θα μπορέσει ο ίδιος ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα να γίνει πραγματικά αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα, για να μπορέσει να έχει την εξουσία αύριο ο λαός, η εργατική τάξη, όχι το ΚΚΕ γενικά. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρό ΚΚΕ.

-- Αρα, στόχος σας είναι να γίνει το ΚΚΕ αξιωματική αντιπολίτευση;

-- Οχι. Αξιωματική αντιπολίτευση και εξουσία να γίνει η εργατική τάξη, ο λαός.