Την ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ με την προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να εμπλακεί στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, επιβεβαιώνει η νέα ανακοίνωση με ημερομηνία 7/10 σχετικά με τις εξελίξεις στη Βόρεια Συρία και τα εγκλήματα των τζιχαντιστών. Ανάμεσα σε άλλα, σημειώνεται για το ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης: «Η ελληνική κυβέρνηση, που προτιμά το "ρόλο του ουραγού" και πρόθυμου σύμμαχου "άνευ όρων" (σ.σ.: δηλαδή με όρους θα ήταν αλλιώς;), θα έπρεπε πρωτίστως να δραστηριοποιηθεί με ουσιαστικές πρωτοβουλίες, στον ανθρωπιστικό τομέα, ώστε να αποσταλούν όλα τα αναγκαία φαρμακευτικά και αλλά υλικά για να αντιμετωπιστεί μια ανθρώπινη τραγωδία μαζικών διαστάσεων από την ΕΕ. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να ασκηθούν πιέσεις προς την ΕΕ και τον ΟΗΕ, για την απορρόφηση των Σύρων προσφύγων, ώστε η Μεσόγειος να μη γίνει ένας "απέραντος υγρός τάφος" για χιλιάδες ανθρώπους».

Η ανακοίνωση αυτή βεβαίως έχει πιο προσεκτικές διατυπώσεις από προηγούμενη ανακοίνωση - μνημείο στις 26/9, που το τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι δεν έχει «στρατηγική που να εξασφαλίζει τα συμφέροντα της χώρας» και την προέτρεπε «να μην εξοπλίσει μόνο τους Κούρδους του Ιράκ, αλλά και αυτούς της Συρίας», ενώ ζητούνταν και «διπλωματικές πρωτοβουλίες και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας».

Παίρνοντας υπόψη τις κατηγορηματικές δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν αμφισβητείται η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ», γίνεται ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «λύσεις» στο πλαίσιο αυτών των λυκοσυμμαχιών. Είναι και αυτό μια προβολή στο μέλλον από μια ενδεχόμενη «αριστερή» κυβέρνηση που «θα τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας». Ας προβληματιστούν λοιπόν οι εργαζόμενοι, γιατί η αποδοχή των ευρωατλαντικών δεσμεύσεων μόνο νέα δεινά μπορεί να τους φέρει. Δεν μπορεί να είσαι και με το θύτη (τους ιμπεριαλιστές που δημιούργησαν το χάος στο Ιράκ και τη Συρία) και με το θύμα (τους λαούς που ματώνουν εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων). Φυσικά για το ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αντίφαση οι ιμπεριαλιστές που δημιούργησαν όλη αυτήν την κατάσταση να καλούνται να επέμβουν δήθεν για τη σωτηρία των Κούρδων.