Η ανάληψη «νομοθετικής πρωτοβουλίας» ώστε να τεθούν «περιορισμοί στην άσκηση του δικαιώματος της απεργίας», που προανήγγειλαν από το βήμα της Βουλής οι βουλευτές της ΝΔ Μ. Βορίδης και Β. Γκεγκέρογλου του ΠΑΣΟΚ, ήρθε να επιβεβαιώσει με ξεκάθαρο τρόπο ότι η κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος αποτελεί άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης, που αναζητεί απλά τον καλύτερο τρόπο για να την υλοποιήσει. Η πραγματικότητα είναι πως η κυβέρνηση έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να καταργήσει στην πράξη το δικαίωμα της απεργίας, χρησιμοποιώντας είτε τη Δικαιοσύνη που κηρύσσει σχεδόν το σύνολο των απεργιών παράνομες και καταχρηστικές είτε τα ΜΑΤ για να επιβάλουν «το νόμο και την τάξη» («Ελληνική Χαλυβουργία»), είτε προσφεύγοντας στο αυταρχικό μέτρο της επιστράτευσης, όπως έκανε με τους εργαζόμενους στο Μετρό και τους ναυτεργάτες. Φαίνεται, όμως, ότι όλα αυτά δεν αρκούν στην κυβέρνηση και τους «επενδυτές» και αναζητούν τρόπους να καταργήσουν και τυπικά το δικαίωμα της απεργίας, θέτοντας «όρους» και «προϋποθέσεις» που ουσιαστικά θα καθιστούν αδύνατη την άσκησή του από τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους. Θέλουν να βάλουν στο «γύψο» τα εργατικά - συνδικαλιστικά δικαιώματα και να επιβάλουν παντού «σιγή νεκροταφείου» ώστε να αισθάνονται ασφαλείς οι επενδυτές, δηλαδή τα εγχώρια και ξένα μονοπώλια, έναντι του ταξικού - εργατικού κινήματος. Το όραμα αυτό το είχε περιγράψει με σαφήνεια ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν πρόβαλλε το εργασιακό γκέτο της «Cosco», όπου απαγορεύεται όχι μόνο η απεργία αλλά και η δημιουργία σωματείου, ως πρότυπο για όλους τους εργασιακούς χώρους, ενώ ταυτόχρονα έθετε «εκτός νόμου» τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, υποστηρίζοντας προκλητικά ότι «δεν μπορεί να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα όσο υπάρχει ανεργία»!... Τους περιμένει μεγάλη έκπληξη αν πιστεύουν ότι η εργατική τάξη και ο οργανωμένος λαός θα αφήσουν τους δυνάστες τους να τους αλυσοδέσουν και να «αφοπλίσουν» ή, ακόμα χειρότερα, να καταργήσουν την ταξική πάλη. Το είχε υποσχεθεί και ο υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης της ΝΔ στη δεκαετία του '70, ο Λάσκαρης, ότι θα καταργήσει την ταξική πάλη, αλλά δεν τα κατάφερε. Αλλωστε, δεν υπάρχει δύναμη που να μπορεί να την καταργήσει.