Οι προειδοποιήσεις του ΟΗΕ συνεχίζονται με καταιγιστικό ρυθμό: πάνω από 11 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας και του θανάτου ενδεχομένως. Στη Σομαλία ο μισός πληθυσμός, δηλαδή 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα έλλειψης τροφής, με την πλειοψηφία αυτών να βρίσκεται στο νότο. Οχι τυχαία, το επίκεντρο της καταστροφής είναι η περιοχή όπου συναντώνται τρεις χώρες, η Σομαλία, η Κένυα και η Αιθιοπία, περιοχή που αποτελεί και το επίκεντρο της δράσης των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ, όσον αφορά τόσο την παρακολούθηση και τον έλεγχο αλλά και τον ανεφοδιασμό. Κάθε μέρα πεθαίνουν από πείνα 4 στα 10.000 παιδιά, περισσότερα από 2.000.000 παιδιά υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό και χρήζουν βοήθειας προκειμένου να σωθεί η ζωή τους, ενώ μισό εκατομμύριο παιδιά κινδυνεύουν άμεσα, σύμφωνα με το «Ταμείο για τα Παιδιά» του ΟΗΕ.
Εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλοί έχουν αναζητήσει καταφύγιο στους προσφυγικούς καταυλισμούς που έχουν στηθεί, με τον πολυπληθέστερο στον κόσμο να είναι ο καταυλισμός στο Νταντάαμπ, που δημιουργήθηκε το 1991 για να ανακουφίσει 90.000 ανθρώπους και σήμερα ψυχορραγούν 380.000 πρόσφυγες! Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στον προσφυγικό καταυλισμό του Ντόλο Αλντο, στην Αιθιοπία, μόλις μερικές δεκάδες μίλια μακρύτερα. Η θνησιμότητα στο Ντόλο Αλντο ήταν 7,4 ανά 10.000 για το μήνα Ιούνη, σύμφωνα με τον Πολ Σπίγκελ, επικεφαλής του τμήματος Δημόσιας Υγείας του UNHCR, σημειώνοντας ότι σύμφωνα με τα κριτήρια του ΟΗΕ ένας θάνατος ανά 10.000 συνιστά κατάστασης έκτακτης ανάγκης...
Από την Τρίτη οι εκκλήσεις των αξιωματούχων του ΟΗΕ είναι συνεχείς: εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα η κατάσταση είναι θέμα εβδομάδων η καταστροφή να μην περιοριστεί στη Σομαλία και να επεκταθεί σε τμήματα της Κένυας, της Αιθιοπίας, του Τζιμπουτί, της Βόρειας Ουγκάντα και του Νοτίου και Βορείου Σουδάν.
Επιπρόσθετη «βοήθεια» ύψους 3,6 εκατομμυρίων ευρώ ανακοίνωσε ο Γερμανός υπουργός Ανάπτυξης, ενώ από την Ινδία, όπου πραγματοποιεί επίσκεψη η επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Χίλαρι Κλίντον, ανακοίνωσε άλλα 28 εκατομμύρια δολάρια σε «βοήθεια», που θα προστεθούν στα 431 εκατομμύρια δολάρια που ήδη έχουν δώσει οι ΗΠΑ. Φυσικά, λεπτομέρειες δεν παρείχε η Χίλαρι Κλίντον όσον αφορά το πού διοχετεύεται η βοήθεια των 431 εκατομμυρίων δολ., καλώντας τη διεθνή κοινότητα να δράσει. Εκκλήσεις που θυμίζουν περισσότερο εκείνες του μητροκτόνου προς το δικαστήριο να τον λυπηθεί επειδή έμεινε... ορφανός!
Αραγε είναι τυχαίο ότι μετά από κάθε επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ειδικά των ΗΠΑ, η συγκεκριμένη αυτή περιοχή στο Κέρας της Αφρικής υποφέρει από λιμό; Σε ανάλογη κατάσταση είχε κηρύξει ο ΟΗΕ την πολύ συγκεκριμένη αυτή περιοχή και το 2006, ημερομηνία έναρξης του πολέμου και της εισβολής της Αιθιοπίας με εντολή των Αμερικανών, προκειμένου να ανατρέψουν την ισλαμιστική κυβέρνηση της χώρας.
Την πενταετία που ακολούθησε Αμερικανοί και Ευρωπαίοι με τη βοήθεια ορισμένων χωρών - δορυφόρων της Ανατολικής Αφρικής έχουν στήσει στη Σομαλία τη λεγόμενη «μεταβατική κυβέρνηση» (TFG), έχουν εξοπλίσει και εκπαιδεύουν «Στρατό και Αστυνομία» και χρηματοδοτούν τη δράση της στρατιάς των περίπου 5.300 στρατιωτών της αποστολής της Αφρικανικής Ενωσης στη χώρα (AMISOM) έναντι ντόπιων και ξένων «ισλαμιστών» που πολεμούν με σκοπό την ίδρυση ενός σκληρού ισλαμικού κράτους. Τους ισλαμιστές «αλ Σαμπάαμπ», που ελέγχουν θυλάκους στο Μογκαντίσου και στη Βόρεια και Νότια Σομαλία, που αυτοχαρακτηρίζονται ή καλύτερα βαπτίζονται μέλη της «αλ Κάιντα».
Ειδικότερα οι αμερικανικές δυνάμεις χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τη δράση της «αλ Σαμπάαμπ» για να εγκαταστήσουν ένα δίκτυο μυστικών φυλακών, όπως αποκάλυψε στο περιοδικό «The Nation», ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζέρεμι Σκάχιλ.
Σύμφωνα με τον Σκάχιλ, οι μυστικές φυλακές που λειτουργεί η CIA στη Σομαλία αποτελούν στοιχείο της διεύρυνσης των επιχειρήσεών της σε σομαλικό έδαφος και αναπόσπαστο στοιχείο του δόγματος του προέδρου Ομπάμα: «επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στοχευμένες δολοφονίες και μυστικές επιχειρήσεις και, φυσικά, φυλακές της CIA», όπως ανέφερε στο δίκτυο «Democracy Now» σημειώνοντας ότι από την αρχή της προεδρίας Ομπάμα, το 2009, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο των επιχειρήσεων, στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στην Αφρική, αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Οσο για τις φυλακές, μία από αυτές λειτουργεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες μάλιστα εντός του διεθνούς αεροδρομίου Αντεν Αντε του Μογκαντίσου όπου εκτός των ανακρίσεων - βασανιστηρίων κρατουμένων από πολλές χώρες της Αφρικής, υπάρχει χώρος σε οκτώ μεγάλων διαστάσεων υπόστεγα όπου η CIA έχει τα δικά της αεροσκάφη και λειτουργεί και χώρος εκπαίδευσης για Σομαλούς και άλλους αυτόχθονες, τους οποίους χρησιμοποιεί στις μυστικές επιχειρήσεις εντός, αλλά και στις επιχειρήσεις απαγωγής «υπόπτων», ούτως ώστε η αμερικανική κυβέρνηση να μπορεί ανά πάσα στιγμή να αρνηθεί τη δράση τους και την ύπαρξή τους. Μια δεύτερη μυστική φυλακή λειτουργεί στα υπόγεια του κτιρίου που είναι έδρα της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Σομαλίας, και επισήμως «λειτουργεί από τις σομαλικές υπηρεσίες» αν και το παράγγελμα δίνουν οι Αμερικανοί πράκτορες, αναλαμβάνουν προσωπικά τις ανακρίσεις, δηλαδή τα βασανιστήρια, ενώ πληρώνει άμεσα και τους Σομαλούς πράκτορες.
Εκτός φυσικά των επιχειρήσεων επί του εδάφους - εντός Σομαλίας αλλά και αυτών από την Αιθιοπία, την Κένυα και το Τζιμπουτί, την πραγματική έδρα της αμερικανικής επιθετικής μηχανής στην περιοχή - τα μη επανδρωμένα σκάφη των ΗΠΑ συνεχίζουν ανελέητους βομβαρδισμούς, όπως και στην Υεμένη, γεγονός φυσικά που είναι απαγορευτικό για οποιουδήποτε είδους αγροτική δραστηριότητα.
Ο πόλεμος των ΗΠΑ επεκτείνεται συνεχώς καθώς εκτός των μυστικών επιχειρήσεων, των πεζοναυτών, των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η σύσταση, εκπαίδευση και ανάπτυξη αφρικανικών παραστρατιωτικών ομάδων εκτείνεται μέχρι την Ουγκάντα και το Μπουρούντι, διοχετεύοντας 45 εκατομμύρια δολάρια από το ποσό της «βοήθειας», ενώ με το πρόσχημα «της ασφαλούς ναυσιπλοΐας» στα στενά του Αντεν, στα παράλια της Σομαλίας έχουν αναπτυχθεί ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ (όπου συμμετέχει και η Ελλάδα) για να αντιμετωπίσουν υποτίθεται τα αλλεπάλληλα κρούσματα πειρατείας.
Σε αυτό το ανατροφοδοτούμενο σκηνικό θανάτου και φρίκης τα τρόφιμα ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιούνται ως όπλο από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δίχως αιδώ, ακόμη και σε σημείο αφανισμού, όπως τώρα. Οσο για τη φυσική καταστροφή που επικαλούνται οι Δυτικοί αξιωματούχοι, την ξηρασία, που φέρει την «κυριότερη ευθύνη» για το λιμό, εκτός του πολέμου τρεις ακόμη παράγοντες συνιστούν τα αίτιά της: