Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δημιουργήσει ένα από τα αντιλαϊκότερα και ταξικότερα φορολογικά συστήματα στην Ευρώπη. Ενα σύστημα βαθιά άδικο και αντιδραστικό, το οποίο στηρίζεται στην επαχθή έμμεση φορολογία, ενώ βαθιά αντιδραστική είναι και η άμεση φορολογία, η οποία επιβαρύνει υπέρμετρα τα μικρά και μεσαία εισοδήματα και φοροαπαλλάσσει τα μεγάλα. Είναι άλλωστε γνωστό το όργιο που γίνεται με τις Ανώνυμες Εταιρείες, οι οποίες δεν ελέγχονται φορολογικά, δηλώνουν ό,τι τους καπνίσει και αυτός είναι ο λόγος που τα έσοδα από τη φορολογία Νομικών Προσώπων έχουν πάρει την κατιούσα. Φυσικά, πρόκειται για πολιτική απόφαση.

Οι... αδιάφθοροι του υπουργείου Οικονομικών φυσικά και γνωρίζουν ότι οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι, εναντίον των οποίων στρέφει τα βέλη, από τις αρχές της δεκαετίας του '90 βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα «αντικειμενικά» κριτήρια φορολόγησης, αλλά και με ένα σύστημα τακτικών και προσωρινών ελέγχων, που τους «έγδαραν» κυριολεκτικά, στο οποίο προΐστατο το γνωστό ΣΔΟΕ. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχουν γίνει περισσότερες από 10 φορολογικές ρυθμίσεις, τύποις προαιρετικές, επί της ουσίας εξαναγκαστικές, καθώς οι μη προσερχόμενοι απειλούνταν με τον μπαμπούλα του ΣΔΟΕ.

Αυτοί που κατηγορούν τον ελληνικό λαό για φοροδιαφυγή, είναι οι ίδιοι που μέσα σε ένα χρόνο αύξησαν το ΦΠΑ κατά 4 μονάδες, είναι οι ίδιοι που αύξησαν τη φορολογία καυσίμων κατά 45% και είναι επίσης οι ίδιοι που μείωσαν τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων κατά 4 μονάδες, ενώ παράλληλα κατάργησαν τη φορολογία των μη διανεμόμενων κερδών. Αν δεν είναι αυτές οι απροκάλυπτες φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις πράξεις διαφθοράς, εργαλεία που εντείνουν στο έπακρο την αντίθεση πλούτου - φτώχειας, τότε τι μπορεί να είναι;