Στη διάρκεια της συζήτησης που έγινε τη Δευτέρα στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική, ο υπουργός Αμυνας, Ε. Βενιζέλος, αναρωτήθηκε από το βήμα της Βουλής, «γιατί, αλήθεια, μετέχουμε σε μεγάλες επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ; Γιατί είμαστε στο Αφγανιστάν, στο κέρας της Αφρικής;», για να απαντήσει ο ίδιος ότι «έτσι διασφαλίζουμε υπέρ ημών το συσχετισμό δυνάμεων που μας ενδιαφέρει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη». Σε διαφορετική περίπτωση, ισχυρίστηκε, «θα προκαλούσαμε εν δυνάμει βλάβη στον περιφερειακό συσχετισμό και στην προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».

Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ κάθε άλλο παρά διασφαλίζει ευνοϊκά για τον ελληνικό λαό τους συσχετισμούς στο Αιγαίο, στην Ανατ. Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αλλωστε, γι' αυτές τις περιοχές η εκάστοτε κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για κανέναν άλλο λόγο πέρα από το να διασφαλίσει μπίζνες για το ντόπιο κεφάλαιο. Το ΝΑΤΟ αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και απαιτεί την απεμπόλησή τους, για να ομαλοποιηθεί η επιχειρησιακή του λειτουργία στη ΝΑ Μεσόγειο. Εχει ευθύνη για τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, την κατοχή της Κύπρου. Ενθαρρύνει και καλύπτει τις προκλήσεις από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία έχει μεγαλύτερη γεωστρατηγική σημασία στην προώθηση των σχεδίων της λυκοσυμμαχίας στην ευρύτερη περιοχή.

Η κυβέρνηση υπερασπίζεται τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ και τις ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κρύβει ότι ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί μόνο να χάσουν έχουν από αυτή τη στρατηγική επιλογή. Τι κέρδισαν οι λαοί στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, με τη συμμετοχή και της ελληνικής κυβέρνησης; Τι κέρδισαν από τη δημιουργία προτεκτοράτων στην καρδιά της ευαίσθητης αυτής περιοχής, από την αναμόχλευση του επικίνδυνου σοβινισμού; Τίποτε απολύτως. Μόνο κερδισμένο είναι το κεφάλαιο και η ντόπια αστική τάξη, η οποία βρήκε μιας πρώτης τάξης αγορά για να εξάγει τα συσσωρευμένα κεφάλαιά της, παίρνοντας το μερίδιο που της αναλογούσε στη μοιρασιά της πίτας μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση συμμετείχε στο ξεκλήρισμα του σέρβικου λαού και στο διαμελισμό της γειτονικής μας χώρας, οι συνέπειες του οποίου δεν έχουν ακόμα εκδηλωθεί στο σύνολό τους.

Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα ιμπεριαλιστικά μέτωπα, στα οποία, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, η Ελλάδα συμμετέχει επειδή «τιμούμε τις υπογραφές της ελληνικής κυβέρνησης, γιατί υπάρχει συνέχεια της ελληνικής πολιτείας». Πρόκειται για ομολογία της προσπάθειας που καταβάλλουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου να ρυμουλκήσουν το λαό στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία. Ταυτίζουν το λαϊκό συμφέρον με την κερδοφορία του κεφαλαίου και τη δίψα του να κερδίσει νέα πεδία δράσης, να αναρριχηθεί ψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, δεδομένων της ανισομετρίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη και των αδυσώπητων ανταγωνισμών. Αυτή η πολιτική που προπαγανδίζει η κυβέρνηση μόνο δεινά επιφυλάσσει στο λαό. Το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης σε εθνικό επίπεδο, η σύσφιξη των διεθνιστικών σχέσεων με τους άλλους λαούς, η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων είναι το πραγματικό περιεχόμενο του πατριωτισμού που απαντάει στα συμφέροντα του λαού.