Σε «νούμερο ένα» ζήτημα στη διαμόρφωση της αστικής προπαγάνδας ανάγεται η καλλιέργεια κλίματος συναίνεσης στην προώθηση και εφαρμογή των αντεργατικών και αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, που είτε «περπατούν», είτε βρίσκονται προ των πυλών. Σε αυτό το ρόλο επιδίδεται με όλες της τις δυνάμεις η κυβέρνηση, έχοντας την επί της ουσίας στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. Την ίδια στιγμή, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σηκώνει προπέτασμα καπνού, με δήθεν διαφωνίες βουλευτών στο «πολυνομοσχέδιο» για τα εργασιακά, με στόχο να πετύχει τη διάχυση της δυσαρέσκειας και την απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης στη βάρβαρη πολιτική. Στο ίδιο μοτίβο, εκπρόσωποι της ΕΕ και του ΔΝΤ, άλλοτε μεταφράζουν το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα ως λαϊκή συναίνεση στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και άλλοτε καλούν τις πολιτικές δυνάμεις να παρέχουν συναίνεση στην κυβερνητική πολιτική, στο όνομα της «σωτηρίας» της οικονομίας.

Πίσω από όλες αυτές τις απόπειρες εγκλωβισμού των εργατικών και λαϊκών συνειδήσεων στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, κρύβεται η δυσκολία της πλουτοκρατίας, των κομμάτων και των μηχανισμών της να πείσουν το λαό ότι οι σαρωτικές ανατροπές γίνονται για το δικό του συμφέρον. Παρ' όλη την πλύση εγκεφάλου, που επιχειρείται καθημερινά για την τεκμηρίωση του «αναγκαίου» των αντιλαϊκών ρυθμίσεων, εκείνο που καταγράφεται είναι η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στα μέτρα. Μια δυσαρέσκεια, η οποία μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, παράλληλα με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ανάγκες.

Μπροστά στους εργατοϋπαλλήλους και τα λαϊκά στρώματα, που ασφυκτιούν στη μέγκενη της αντιλαϊκής επέλασης, μπαίνει το καθήκον του μετασχηματισμού της αγανάκτησης σε ριζοσπαστική λαϊκή δράση και πάλη. Αν η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια δεν εκφραστεί με λαϊκή οργάνωση για την αντεπίθεση, πρώτα και κύρια στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, θα παραμένει εύκολα χειραγωγήσιμη από το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, των αστικών κομμάτων και των εκπροσώπων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, οι οποίοι δε διστάζουν να τη μεταφράσουν ακόμα και σαν συναίνεση για την περαιτέρω ανάπτυξη της επιθετικότητας του κεφαλαίου.

Είναι προς το συμφέρον των εργατικών λαϊκών στρωμάτων να γυρίσουν την πλάτη στα κελεύσματα της υποταγής, να δώσουν ηχηρή απάντηση, να ακυρώσουν με την αγωνιστική δράση τους την προσπάθεια της πλουτοκρατίας να ανακάμψει από την κρίση, εντείνοντας τη ληστεία σε βάρος τους. Οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που αποτελεί εγγύηση ότι η λαϊκή αγανάκτηση δε θα σκορπίσει, αλλά θα κατευθυνθεί στο στόχο, εκεί που πραγματικά πονάει τον αντίπαλο. Το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, το στέριωμα του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, της μετωπικής τους δράσης, σε περισσότερους τόπους δουλειάς, μικρομάγαζα, χωράφια, σχολές και λαϊκές συνοικίες, είναι προϋπόθεση αναγκαία για να ορθώσει ο λαός εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.