Λουκέτο σε αθλητικά σχολεία βάζει το υπουργείο Παιδείας με τη νέα εγκύκλιο που, τυπικά θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις λειτουργίας των Τμημάτων Αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ - ΕΤΑΔ), ουσιαστικά όμως καθορίζει τον τρόπο κατάργησής τους. Μετά από δύο και πλέον μήνες «λειτουργίας» τους χωρίς πρόβλεψη μεταφοράς των μαθητών και χωρίς προπονητές, το υπουργείο Παιδείας έρχεται στα μέσα της χρονιάς να δηλώσει ότι «περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα τα ΤΑΔ - ΕΤΑΔ, ως αντιπαραγωγικά για τον αθλητισμό και αντιπαιδαγωγικά για την εκπαίδευση».

Στην εγκύκλιο που υπογράφει η υφυπουργός Εύη Χριστοφιλοπούλου, ορίζεται ως προϋπόθεση λειτουργίας για τα ΤΑΔ, στα ατομικά αθλήματα να υπάρχουν 11 μαθητές ανά άθλημα στο σχολείο και στα ομαδικά 20 ανά άθλημα. Φέτος θα λειτουργήσουν τα τμήματα στα οποία πληρούνται οι παραπάνω αριθμητικές προϋποθέσεις «για τα οποία έχει εξασφαλιστεί η μετακίνηση των μαθητών από και προς τους χώρους άθλησης και επιστροφής τους από και προς το σχολείο», σημειώνεται.

Το υπουργείο επιχειρεί να δικαιολογήσει τον περιορισμό των αθλητικών τμημάτων. «Βασικός σκοπός του θεσμού ήταν η σύνδεση του υψηλού αγωνιστικού αθλητισμού με το σχολείο», σημειώνει το υπουργείο Παιδείας - ταυτίζοντας τον αθλητισμό με τον πρωταθλητισμό - και θεωρώντας ως αρνητική τη μαζικοποίηση των τμημάτων: «Ο σκοπός αυτός ουσιαστικά δεν επετεύχθη», διαπιστώνει.

Σύμφωνα με το υπουργείο, «τα ΤΑΔ λειτουργούν με υπερβολικά υψηλό κόστος στοιχίζοντας στον τακτικό προϋπολογισμό του κράτους περί τα 25 εκατομμύρια ευρώ για κάθε σχολικό έτος. Μόνο το κόστος των μετακινήσεων από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Ιούνιο 2010 ανέρχεται περίπου στα 2.363.787,71 ευρώ». Το κόστος αποτελεί και το βασικό επιχείρημα για το κλείσιμό τους, αποτυπώνοντας την ανταποδοτική λογική την οποία θέλει να εμφυσήσει η κυβέρνηση στο λαό, προκειμένου να διαλύσει κάθε δημόσιο αγαθό (π.χ. υγεία), την ίδια στιγμή που η ίδια χαρίζει προκλητικά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Παράλληλα, η υπουργός κάνει λόγο για «απαξίωση των τμημάτων στη συνείδηση των πραγματικών μαθητών/αθλητών υψηλού επιπέδου οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν φοιτούν στα ΤΑΔ και ΕΤΑΔ»(!).

Το αποτέλεσμα της πολιτικής του υπουργείου - με το πρόσχημα του «νοικοκυρέματος» - είναι μία σειρά μαθητές να μένουν τελικά εκτός οποιασδήποτε δημόσιας δομής που θα τους πρόσφερε την ευκαιρία να αθληθούν και να αναγκάζονται να πληρώσουν (αν έχουν) και να μπουν στο σύστημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Και σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η απουσία μαζικού λαϊκού αθλητισμού - ιδιαίτερα με μέτρα στο σχολείο - ενάντια στη λογική της βιτρίνας, το ντοπάρισμα σώματος και συνείδησης, τη μάστιγα της εμπορευματοποίησης.

Το υπουργείο μάλιστα επιχειρεί να πείσει ότι το μέτρο του περιορισμού των ΤΑΔ έχει στόχο... το καλό των μαθητών και δηλώνει ότι «από την επόμενη σχολική χρονιά αναμορφώνουμε τη σύνδεση σχολείων - αθλητισμού και θέτουμε τον μαθητή - αθλητή στο επίκεντρο», οργανώνοντας για μια ακόμα φορά «ευρεία διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους θεσμικούς φορείς».