Οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι είναι ένα «φρούτο» που ευδοκιμεί σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και κυρίως στο εύφορο έδαφος των εκλογών για την τοπική διοίκηση. Καθόλου τυχαία, παραμονές της ανακήρυξης των υποψηφίων, εμφανίζεται το εξής φαινόμενο: Από τη μια, πρώην και νυν στελέχη των αστικών κομμάτων, να αποκηρύσσουν την κομματική τους ιδιότητα και να καμώνονται τους «ανεξάρτητους» και υπερκομματικούς, σε μια προσπάθεια να θολώσουν τα νερά για την πολιτική που πραγματικά υπηρετούν και θα εφαρμόσουν όταν εκλεγούν στην τοπική διοίκηση.

Από την άλλη, κόμματα δοκιμασμένα στην εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, να εμφανίζονται εν μία νυκτί σαν υπερασπιστές των επιλογών της «τοπικής κοινωνίας» και να ποντάρουν εκλογικά σε υποψήφιους τους οποίους λανσάρουν σαν ανεξάρτητους, ξέροντας όμως ότι όταν εκλεγούν θα βγάλουν αδιαμαρτύρητα τη λάντζα των αντιλαϊκών αποφάσεων που χαράσσονται σε κεντρικό επίπεδο και υπηρετούν τα μονοπώλια.

Η φετινή συγκυρία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Σ' αυτές προσαρμόζεται η προπαγάνδα όλων των αστικών κομμάτων και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περί δήθεν «ανεξάρτητων» υποψηφίων. Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει σήμερα περισσότερη ανάγκη παρά ποτέ να αποτρέψει τους εργαζόμενους και το λαό από το να εκδηλώσουν στην κάλπη την αγανάκτησή τους για την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, με τρόπο ριζοσπαστικό. Και τέτοιος είναι μόνο η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που στηρίζει το ΚΚΕ, με ταυτόχρονη καταδίκη των συνδυασμών που στηρίζει ο δικομματισμός.

Ο λαός έχει κάθε συμφέρον να δει πίσω από το παραβάν που του στήνουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, θέλοντας να αστοχήσει στην ψήφο τους, να του την κλέψουν από την πίσω πόρτα και την επόμενη των εκλογών να την εξαργυρώσουν στα ταμεία της προπαγάνδας που θέλει το λαό να αποδέχεται, ή τουλάχιστον να ανέχεται την κυρίαρχη πολιτική και τα βάρβαρα μέτρα. Γιατί σ' αυτή την προπαγάνδα θα αθροιστούν οι ψήφοι στους δήθεν «ανεξάρτητους», αφού δε θα βρουν το στόχο, που δεν είναι άλλος από τη σαρωτική καταδίκη των φορέων της αντιλαϊκής πολιτικής, όποια προβιά κι αν αυτοί φοράνε.

Τα μέχρι τώρα έργα και οι ημέρες όσων λανσάρονται σαν ανεξάρτητοι προσφέρονται για ουσιαστικά συμπεράσματα. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Ο Πέτρος Τατούλης, διετέλεσε υπουργός της ΝΔ και από αυτή τη θέση υπηρέτησε στο ακέραιο τη στρατηγική της, σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού. Τα εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα είναι αυτά που τον απαξίωσαν τελικά σαν κομματικό στέλεχος και όχι η διαφωνία του με τη δοσμένη αντιλαϊκή πολιτική. Εχοντας περάσει από το καθαρτήριο του «διαφωνούντος» με το κόμμα του, τώρα προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είναι ανεξάρτητος και με αυτή την ιδιότητα ζητάει την ψήφο για να εκλεγεί περιφερειάρχης Πελοποννήσου. Είναι όμως έτσι; Ασφαλώς όχι. Ο Τατούλης έχει δοκιμαστεί στο στίβο της εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιλέγει να τον στηρίξει επίσημα και το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και σε περίπτωση που στις 7 Νοέμβρη είχαμε εθνικές εκλογές. Ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις στελεχών της ΝΔ που μεταπήδησαν εκλογικά στο ΠΑΣΟΚ, σαν όμορος στρατηγικά χώρος. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τον Τατούλη. Η κολεγιά μάλιστα έχει και παρασκήνιο. Οπως διαβεβαιώνει ο γραμματέας της ΝΕ Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ στην τοπική εφημερίδα «Αιχμή», στη διαδικασία που προηγήθηκε μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Τατούλη, το κόμμα του (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ) εξασφάλισε ότι και οι πέντε αντιπεριφερειάρχες της Πελοποννήσου θα είναι από το ΠΑΣΟΚ. Νωρίτερα, ανάλογη στήριξη - χωρίς ωστόσο να έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμη τυχόν ανταλλάγματα - προς τον Π. Τατούλη έχει προσφέρει και ο ΛΑ.Ο.Σ.
• Ο Γιάννης ο Δημαράς λανσάρεται και αυτός σαν ανεξάρτητος υποψήφιος στην περιφέρεια Αττικής. Είναι πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πολιτεύτηκε και εκλέχτηκε με το πρόγραμμά του. Η διαφωνία του με το μνημόνιο, που αποτέλεσε και αιτία της διαγραφής του απο την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, είχε να κάνει με την άποψη ότι η συμφωνία με την τρόικα είναι «εκτός ιδεολογικού πλαισίου του ΠΑΣΟΚ». Δηλαδή, οι εργασιακές και ασφαλιστικές ανατροπές που περιγράφονται στο εκλογικό πρόγραμμα το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο εκλέχτηκε βουλευτής ο Δημαράς, ήταν εντός του «ιδεολογικού πλαισίου» του ΠΑΣΟΚ. Ενώ τώρα που τα ίδια μέτρα εφαρμόζονται με όχημα το μνημόνιο, ο Δημαράς θεωρεί ότι το κόμμα του ξεπέρασε τα εσκαμμένα! Πρόκειται για απροκάλυπτη κοροϊδία σε βάρος του λαού, η οποία γίνεται διπλή και τρίδιπλη αν πάρει κανείς υπόψη το κάρφωμα του Δημαρά από τον πρώην συνάδελφό του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. «Ο Γιάννης ο Δημαράς ζήτησε το χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ πριν από λίγες μέρες. Δεν του το 'δωσε το ΠΑΣΟΚ» είπε ο Β. Οικονόμου, δείχνοντας ότι η ανεξάρτητη υποψηφιότητα Δημαρά προέκυψε όταν πλέον απορρίφθηκε το αίτημά του να είναι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ!
• Εκεί όμως που αποθεώνεται ο «θεσμός» του υπερκομματικού και ανεξάρτητου υποψήφιου, είναι η περίπτωση του δήμου της Ικαρίας. Εκεί όπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζουν από κοινού για δήμαρχο ένα στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με διακηρυγμένο στόχο να αποτρέψουν την επανεκλογή του Σ. Σταμούλου, νυν δήμαρχου Εύδηλου και επικεφαλής του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις ερχόμενες εκλογές. Μάλιστα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ανέθεσαν στον ΛΑ.Ο.Σ. την προπαγανδιστική υπεράσπιση της συνεργασίας τους, για την οποία, σύμφωνα με τον Κ. Αϊβαλιώτη, βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ., «παλέψανε πολύ για να φτιαχτεί το ψηφοδέλτιο της νίκης και θα αγωνισθούμε για ένα ποσοστό - ρεκόρ, και ας κλαίει όσο θέλει το ΚΚΕ». Τι επιδιώκει αυτός ο καθαρά αντιΚΚΕ συνδυασμός στην Ικαρία; Γράφει ο Αϊβαλιώτης, στην εφημερίδα του φιλοβασιλικού και φιλοχουντικού ΛΑ.Ο.Σ.: «Ολοι μαζί οι δημοκρατικοί μη κομμουνιστές πολίτες, όλοι όσοι βαρεθήκαμε την μούχλα του ΚΚΕ, στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο της συμφιλίωσης (...)». Κάθε άλλο σχόλιο για το ποιον υπηρετεί ο «ανεξάρτητος» επικεφαλής αυτού του ψηφοδελτίου, περισσεύει.

Αυτοί που καμώνονται τους ανεξάρτητους, τι θα κάνουν άραγε όταν μεθαύριο, σαν εκλεγμένοι κληθούν για παράδειγμα να προωθήσουν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, όπως σαφέστατα προβλέπει ο «Καλλικράτης», σαν βασικό εργαλείο προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής; Τι θα κάνουν όταν εκ των πραγμάτων βρεθούν μπροστά σε όσα από τα μέτρα του μνημονίου περνάνε μέσα από την τοπική διοίκηση; Θα αντιπαρατεθούν άραγε στον «Καλλικράτη» και στο μνημόνιο, στην πολιτική και στα κόμματα που τα επιβάλλουν;

Την απάντηση δίνουν οι ίδιοι και είναι αποκαλυπτική. «Θα ζήσουμε με το μνημόνιο τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν διχογνωμίες κατά πόσον είναι ωφέλιμο ή όχι για τη χώρα, αλλά το κρίσιμο διακύβευμα στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι το μνημόνιο», δηλώνει ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ Γ. Καμίνης, προσβεβλημένος και αυτός σαν ανεξάρτητος, δηλώνοντας πίστη στο αντιλαϊκό μνημόνιο. Γι' αυτό άλλωστε τον επέλεξε και το ΠΑΣΟΚ.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης, που επίσης στηρίζει σαν ανεξάρτητο το ΠΑΣΟΚ, ανέφερε ότι «σε αυτήν τη φάση μνημόνιο - ξεμνημόνιο πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε ο καθένας στον τομέα, τον οποίο επιλέγει, να δουλέψουμε προκειμένου να βγει η χώρα από αυτή την κρίση». Να υπηρετήσει δηλαδή ο καθένας από τη θέση του την εφαρμογή και επιτάχυνση των ρυθμών της αντιλαϊκής επέλασης.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, είναι οι δήθεν «υπερκομματικοί» υποψήφιοι που εμφανίζονται με λόγο ενάντια στο μνημόνιο και την κυβέρνηση, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη στρατηγική που το επιβάλλει και την οποία συνυπηρετούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μαζί τους και ο ΛΑ.Ο.Σ.. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μια τάση του οποίου στηρίζει τον Α. Μητρόπουλο για την περιφέρεια και μια άλλη συντάσσεται πίσω από τον Αλ. Αλαβάνο.

Για τον πρώτο, τον οποίο ο ΣΥΝ προσπαθεί να παρουσιάσει σαν δήθεν ανεξάρτητο από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, ισχύει ότι και με το Δημαρά, τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Η περίπτωση όμως του Αλαβάνου είναι πιο αποκαλυπτική για το πού στοχεύουν οι εκκολαπτόμενες - λιγότερο ή περισσότερο - «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες.

Αν η ομάδα Τσίπρα βλέπει την εκλογική συνάντηση με την ευρύτερη σοσιαλδημοκρατία σαν το ιδανικό ανάχωμα για τη συγκράτηση της λαϊκής αγανάκτησης εντός των ορίων του ΠΑΣΟΚ και των παραφυάδων του, η ομάδα Αλαβάνου επιδιώκει να οξύνει την κενή περιεχομένου αντικαπιταλιστική - αντικυβερνητική φρασεολογία, για να αποσπάσει από τις γνήσια αντιμονοπωλιακές δυνάμεις - όπως είναι αυτές της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ - ψήφους από ανθρώπους του μόχθου που επιζητούν πιο ριζοσπαστικές λύσεις, αλλά δεν είναι ακόμα πεισμένοι για την ανάγκη να ενισχυθεί το ΚΚΕ.

Αραδιασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, όλοι οι «ανεξάρτητοι» και «υπερκομματικοί» υποψήφιοι τον ίδιο στόχο υπηρετούν, για τον ίδιο λόγο είναι χρήσιμοι στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι οι μόνοι που με περηφάνια δηλώνουν ότι τους στηρίζει το ΚΚΕ. Οτι είναι στελέχη του ή αγωνιστές που συμπορεύονται με τους κομμουνιστές στα μετερίζια των ταξικών αγώνων. Η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι ο στόχος που πρέπει να βρει η ψήφος στις 7 του Νοέμβρη για να χτυπήσει διάνα. Για να μεγαλώσει η λαϊκή άμυνα στην πολιτική του μνημονίου, να δυναμώσουν οι προϋποθέσεις για τη λαϊκή αντεπίθεση.