ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ, τώρα θα έχουμε και ένα Εθνικό Συμβούλιο Εσωτερικής Ασφάλειας, σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Χρήστο Μαρκογιαννάκη. Δεν είχαμε τέτοιο και, ομολογουμένως, μας έλειπε...

Αλλωστε, είναι πολύ της μόδας τελευταία ό,τι έχει να κάνει με την «ασφάλεια», όπως τουλάχιστον την εννοούν αυτοί.

Γενικώς, η φιλοσοφία είναι ότι κινδυνεύουμε! Ετσι, ξαφνικά, μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό, οπότε πρέπει να φοβόμαστε!

Από τι; Από τρομοκράτες, ληστές και κακούργους (κατά βάση μετανάστες), δολοφονικές γρίπες, μια αγνώστων διαστάσεων οικονομική κρίση...

Κι αυτά μέχρι τώρα, γιατί μπορεί να βρεθούν και άλλοι κίνδυνοι στη συνέχεια, που θα προβληθούν αναλόγως από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Οπότε τι άλλο μπορεί να θέλει ένας λαός που κινδυνεύει τόσο; Αποφασιστικούς ηγέτες, πολλή (πάρα πολλή) και εκσυγχρονισμένη αστυνομία και, φυσικά, όχι ...πολλά - πολλά δικαιώματα και ελευθερίες.

Εντάξει, αν η όλη συνταγή μάς βγει λίγο σε ...στρατόπεδο συγκέντρωσης (με καμεροχαφιέδες, αστυνομικά σκυλιά - όπως, ήδη, έχει νομοθετηθεί - και πλαστικές σφαίρες), δε χάθηκε ο κόσμος. Θα είμαστε ασφαλείς.

Εννοείται, φυσικά, ότι όσο ασχολούμαστε με τους μυστήριους, μυστικούς, απροσδιόριστους και αγνώστου προέλευσης και μεγέθους κινδύνους, ξεχνάμε τους ...άλλους.

Τους σαφέστατους, προσδιορισμένους, ενίοτε φανερούς και γνωστότατης προέλευσης κινδύνους.

Μας το λένε άλλωστε - μερικές φορές ξεκάθαρα- οι κυβερνώντες ότι θα καταργήσουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και θα κάνουν την καθημερινότητά μας κόλαση ή ότι θα εισβάλουν σε άλλες χώρες, διότι αυτό αποφασίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ομως, την ίδια ώρα, θέλουν να φοβόμαστε άλλα πράγματα, να ψάχνουμε προβλήματα σε ελεγχόμενες κατευθύνσεις. Και, φυσικά, στήνουν τους μηχανισμούς τους, στην περίπτωση που το πάρουμε χαμπάρι!

Μάλλον, αυτοί μας φοβούνται περισσότερο από όσο νομίζουμε...