Την υπόθεση κατεδάφισης των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης - όπως τα γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα - στην Ευρώπη παίρνουν στα χέρια τους οι ίδιες οι πολυεθνικές, οι οποίες συνέταξαν ένα ανατριχιαστικό μανιφέστο, με συγκεκριμένες οδηγίες - εντολές για το πώς θα πρέπει να γίνει η κατεδάφιση.

Συντάκτης του μανιφέστου είναι η γνωστή λέσχη «European Round Table of industrialists» (ERT), μια κλειστή λέσχη στην οποία συμμετέχουν ανώτερα και επιλεγμένα στελέχη των 45 μεγαλύτερων πολυεθνικών της Ευρώπης. Είναι η ίδια που είχε συντάξει το μανιφέστο για την κατάργηση του 8ωρου και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που παρέλαβε το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και οδήγησε στην κατάρτιση της «μαύρης» για τους εργαζόμενους «Λευκής Βίβλου».

Η κατάρτιση του μανιφέστου ολοκληρώθηκε τον Οκτώβρη του '99 και παραδόθηκε στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρ. Πρόντι στις 14 Φλεβάρη του 2000, με τη σαφή εντολή να προχωρήσει άμεσα η υλοποίηση της «μεταρρύθμισης, γιατί έχει χαθεί ήδη πολύς χρόνος». Το μανιφέστο παρέδωσαν στην Κομισιόν οι Μ. Ταμπακσμπλάτ και Κ. Μπενεντέτι, πρόεδρος και αντιπρόεδρος αντίστοιχα της ERT. Παραλαμβάνοντάς το, ο Πρόντι σημείωσε αποκαλυπτικά πως η Κομισιόν θα επεξεργαστεί σχετική κοινοτική οδηγία πριν από το καλοκαίρι!!!

Στόχος - όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται - του κειμένου είναι «να συνεισφέρει στην καλή διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κρατών - μελών. Οι κυβερνήσεις πολιορκούνται από τα τρέχοντα προβλήματα, αλλά οι καλές κυβερνήσεις δε χάνουν χρόνο για μελλοντικές κρίσεις».

Οι πολυεθνικές απαιτούν να γίνει η «μεταρρύθμιση» γρήγορα γιατί «τα συστήματα των δημοσίων συντάξεων σε πολλά κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα απειλούν την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας». Ωμά και κυνικά αναφέρουν πως «οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι θέλουν μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που να προφυλάσσει, ώστε να σταματήσουν αυτά τα συστήματα από την αυτοκαταστροφή και μόνο επειδή οι συντάξεις είναι πρόβλημα με μεγαλύτερη ένταση σε μερικά κράτη, αυτό δε σημαίνει ότι το να καταπολεμήσει τα κρατικά συστήματα δεν είναι πρόβλημα της Ευρώπης»!!!

Δίνοντας το στίγμα αναφέρουν πως «στη σύγχρονη εποχή το δημόσιο δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Πρέπει ο ιδιωτικός τομέας να βοηθήσει». Απαιτούν ενίσχυση «εδώ και τώρα» της ιδιωτικής ασφάλισης σε βάρος της κοινωνικής και δημόσιας και θεωρούν σαν πρότυπο το «συνετό άνθρωπο με τη φλόγα για εργασία», δηλαδή τον εργαζόμενο που αναγκάζεται για να έχει εργασία (καίγεται κυριολεκτικά) να προσφέρει όλα ανεξαιρέτως τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του, θυσία στο βωμό των κερδών.

Σαν πρόσχημα για την άμεση υλοποίηση των... μεταρρυθμίσεων αξιοποιείται το δημογραφικό και σύμφωνα με τον ισχυρισμό των πολυεθνικών το 2030 το 25% του πληθυσμού στις πέντε μεγαλύτερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα είναι πάνω από 65 ετών, ενώ το 1950 ήταν μόνο το 9%. Κάνει λόγο για μείωση των εργαζομένων που δίνουν ασφαλιστικές εισφορές, αποφεύγοντας να πει κουβέντα για την έκρηξη της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης που είναι οι κύριες αιτίες της μείωσης των εσόδων της κοινωνικής ασφάλισης, για τις οποίες αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι πολυεθνικές και κυβερνήσεις.

Σαφώς απαιτούν αύξηση του ορίου ηλικίας προς συνταξιοδότηση, σημειώνοντας ότι «οι άνθρωποι μπαίνουν σε σύνταξη σε νεότερη ηλικία, κατά μέσο όρο στα 61 οι άνδρες και στα 58 οι γυναίκες (στοιχεία '95). Το 1950 αντιθέτως οι άνδρες δούλευαν κατά μέσο όρο μέχρι τα 67 και οι γυναίκες μέχρι τα 66»... Χαρακτηρίζουν «γενναιόδωρες» τις συντάξεις, κάνουν λόγο για υψηλά κονδύλια για συντάξεις από τα κράτη - μέλη και απαιτούν να εκμεταλλευτούν τα αποθεματικά των Ταμείων μέσω του Χρηματιστηρίου, βάζοντας το ερώτημα συγκεκριμένα «γιατί τα ιδιωτικά αποθεματικά των συντάξεων θα έπρεπε να αποτραπούν από τους κρατικούς νόμους, από το να εκμεταλλευτούν ολοκλήρως τις ευκαιρίες της παγκόσμιας αγοράς;».

«Ο καιρός για μεταρρυθμίσεις λήγει». Ετσι τιτλοφορούν ένα κεφάλαιο με κατευθύνσεις - εντολές, τις οποίες επενδύουν ιδεολογικά, με κινδυνολογία περί έκρηξης δημογραφικής που υποτίθεται επιβάλλει την ανατροπή. Βέβαια, αποφεύγουν να πουν ότι και το δημογραφικό (στις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος) είναι απόρροια των πολιτικών παρατεταμένης μονόπλευρης λιτότητας και της συνεχώς μειούμενης κοινωνικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις. «Επειδή οι συνταξιούχοι αυξάνονται και ζουν περισσότερο, οι εργατικές δυνάμεις παρακμάζουν, χρειάζονται υψηλότεροι φόροι και συνεισφορές για να κρατήσουν το σύστημα».

Πάμπολλες φορές επαναλαμβάνεται η εντολή για «μεταρρυθμίσεις τώρα» και είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα: «Οπωσδήποτε το "παράθυρο των ευκαιριών" στο οποίο μπορούμε να κάνουμε κάτι, είναι πολύ περιορισμένο. Στα επόμενα 10 - 15 χρόνια η "baby boom" γενιά θα αρχίζει να μπαίνει σε σύνταξη και το πολιτικό κόστος της μεταρρύθμισης των συντάξεων θα γίνεται πάντα μεγαλύτερο».

Τόσο η Ευρωπαϊκή Ενωση, όσο και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών έχουν κάνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση αποδιάρθρωσης των κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων. Τα βήματα αυτά όμως δε θεωρήθηκαν επαρκή από τις πολυεθνικές, που με το μανιφέστο κάνουν σαφή την απαίτησή τους για διάλυση τώρα, δίνοντας και συγκεκριμένες κατευθύνσεις.

Το σύμφωνο σταθερότητας, οι αλλεπάλληλες αποφάσεις συμβουλίων κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης τους τελευταίους μήνες, στις οποίες υπάρχουν σαφείς δεσμεύσεις για άμεση «μεταρρύθμιση» της κοινωνικής ασφάλισης, αποδείχνουν πως οι πολιτικοί εκπρόσωποι των πολυεθνικών έσπευσαν να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των αφεντικών τους. Είναι χαρακτηριστικό πως στα παραπάνω κείμενα χρησιμοποιούνται τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα περί «ανταγωνιστικότητας» κλπ., ακόμα και οι ίδιες φράσεις που υπάρχουν στο μανιφέστο των πολυεθνικών.

Τις ίδιες δεσμεύσεις έχει αναλάβει πρόθυμα και η κυβέρνηση Σημίτη, που έχει προσυπογράψει όλες τις παραπάνω αποφάσεις. Μάλιστα, η αποδιάρθρωση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος είναι ένας από τους όρους που ανέλαβε να υλοποιήσει, ώστε να ενταχθεί η χώρα στην ΟΝΕ. Η κατεδάφιση έχει ξεκινήσει με τους τρεις αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο 2676/99. Τώρα επιταχύνει, αναθέτοντας σε ξένο οίκο τη μελέτη της κατεδάφισης.

Την προετοιμασία του εδάφους, ώστε να αποφευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι αντιδράσεις των εργαζομένων, έχουν αναλάβει «εργολαβικά» μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες και γενικότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κραυγάζοντας για «κρίση στην κοινωνική ασφάλιση» για «κατάρρευση των Ταμείων»... Ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επίθεση βλέπουμε το τελευταίο διάστημα από εφημερίδες και ΜΜΕ στη χώρα μας, που δημοσιεύουν άρθρα «βαθυστόχαστων μελετητών» που, τελείως... συμπτωματικά, αναπαράγουν και αναμασούν επί λέξει όσα αναφέρονται στο μανιφέστο των πολυεθνικών.