Υγειονομική βόμβα

Αυτές τις μέρες ολοκληρώνεται με fast track διαδικασίες η παραχώρηση 60 γραμμών από τον ΟΑΣΑ, δηλαδή του 20% του συγκοινωνιακού του έργου, στα ΚΤΕΛ Αττικής. Πρόκειται για δρομολόγια που εξυπηρετούν χιλιάδες εργαζόμενους καθημερινά. Ανάμεσά τους οι γραμμές 307, 308, 309, 330, 120 που εξυπηρετούν κυρίως τους εργάτες στη βιομηχανική ζώνη του Κορωπίου αλλά και η γραμμή 319, που συνδέει το σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας με το Εκπτωτικό Χωριό, όπου δουλεύουν περίπου 10.000 εργαζόμενοι.

Συνολικά πρέπει να σημειώσουμε ότι στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής πέρα από τους παραπάνω εργασιακούς χώρους υπάρχουν το Αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», δύο λιμάνια σε Ραφήνα και Λαύριο, το βιομηχανικό πάρκο στην Κερατέα καθώς και διάσπαρτες βιομηχανίες στους δήμους Παλλήνης, Ραφήνας, Μαραθώνα, Παιανίας.

Ενδεικτικά, καταγγέλλει εργαζόμενη στο Κορωπί που κατοικεί στα Εξάρχεια ότι «αλλάζω από λεωφορείο σε μετρό, από μετρό σε προαστιακό, από προαστιακό σε λεωφορείο και άλλη μία από τα ίδια προς τα πίσω. Ολοι μας εκεί μέσα ερχόμαστε σε επαφή με εκατοντάδες ανθρώπους, ενώ δεν εφαρμόζεται πουθενά το μέτρο για 65% πληρότητα. Οπως ήμασταν πριν, είμαστε και τώρα».

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι οι συρμοί του μετρό αντί για 6 βαγόνια, οι περισσότεροι κυκλοφορούν με 5, λόγω βλαβών και έλλειψης ανταλλακτικών, με χρόνους αναμονής μέχρι και 11 λεπτά, ενώ η συχνότητά τους θα έπρεπε να είναι 1,5 - 2 λεπτά για να αποφευχθεί ο συνωστισμός. Την ίδια στιγμή, ο στόλος των λεωφορείων και τρόλεϊ αξιοποιείται κατά το ένα τρίτο. Αναφερόμαστε, λοιπόν, σε κόσμο που καθημερινά αλλάζει σε κατάσταση πλήρους συγχρωτισμού έως και πέντε μέσα μαζικής μεταφοράς κατά την προσέλευση και επιστροφή από το χώρο εργασίας του.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες κατατίθεται η παραπάνω συμφωνία επιβεβαιώνοντας την επιτάχυνση μιας σειράς αντιλαϊκών σχεδιασμών που με αφορμή την πανδημία αποκτούν νέα ορμή. Αλλωστε, πλέον δεν είναι πραγματικά δύσκολο να εξηγήσει κανείς τις αντιφάσεις που υπάρχουν στα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για τον δήθεν περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού. Αρκεί να τα εξετάσει όχι ως μέρος ενός σχεδίου για την υγειονομική προστασία του πληθυσμού, αλλά ως μέρος ενός άλλου συνολικότερου σχεδίου.

Το σχέδιο δεν είναι άλλο παρά η παράδοση στους ιδιώτες από την κυβέρνηση της ΝΔ της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης με εξευτελιστικούς όρους, του συνολικού σχεδόν δικτύου της Ανατολικής Αττικής, αλλά και άλλων περιοχών, την ίδια στιγμή που οι χιλιάδες εργαζόμενοι στοιβάζονται σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να μετακινηθούν.

Συγκεκριμένα, η σύμβαση διάρκειας δύο ετών με τα ΚΤΕΛ, ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ (χρημάτων δηλαδή για την αγορά 300 σύγχρονων λεωφορείων), προβλέπει μεταξύ άλλων αποζημίωση έως και 300.000 ευρώ ετησίως για την κάλυψη των κενών οχηματο-χιλιομέτρων. Δηλαδή, όσο δεν έχει επιβάτες, άρα και έσοδα, τα ΚΤΕΛ θα αποζημιώνονται αντίστοιχα. Σαν να μην αρκούσε αυτό, θα πληρώνονται και από τον ΟΑΣΑ 4% επί των εισπράξεων από τα εισιτήρια, το οποίο μάλιστα αναφέρεται στη σύμβαση ως «εύλογο και δίκαιο μέτρο». Ακόμα και τα φορητά τερματικά πώλησης εισιτηρίων θα διατεθούν από τον ΟΑΣΑ.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η ΚΤΕΛ Αττικής θα έχει δικαίωμα «να προτείνει εγγράφως τεκμηριωμένες μεταβολές/τροποποιήσεις στο συγκοινωνιακό έργο (όπως κατάργηση διαδρομών, συγχώνευση, καθορισμό νέων γραμμών, συχνότητα δρομολογίων, μεταβολή αφετηριών, τερμάτων και σταθμών μετεπιβίβασης), που κρίνει ότι συμβάλλουν στην καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού».

Αλήθεια, γιατί δεν αναφέρεται η πρόταση δραστικής πύκνωσης δρομολογίων ιδιαίτερα τις ώρες συγκοινωνιακού φόρτου; Δεν θα συμβάλει αυτό στην καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού; Και ας μας απαντήσουν αυτοί που πρότειναν την εν λόγω συμφωνία, τι έχουν να πουν για την κατάργηση της έκπτωσης 50% του μαθητικού εισιτηρίου από τα ΚΤΕΛ Αττικής; Και με βάση το παραπάνω εκτιμούν ότι οι προτάσεις που θα κάνουν θα έχουν κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες ή την κερδοφορία τους;

Με λίγα λόγια, η τωρινή κυβέρνηση, συνεχίζοντας το ίδιο ακριβώς έργο όλων των προηγούμενων, παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξασφάλιση της κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων που θα δραστηριοποιηθούν στη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση, αλλά και όσων συνδέονται με την αγορά και συντήρηση των αντίστοιχων οχημάτων.

Η μεγάλη εικόνα είναι η εξής: Αντί η κυβέρνηση να αξιοποιήσει το χρόνο που εξοικονομήθηκε κυρίως από τους αγώνες και την αυτοθυσία των υγειονομικών, στόχος της είναι να αξιοποιηθεί η πανδημία έτσι ώστε να βγουν κερδισμένοι αυτοί που έβγαιναν κερδισμένοι και πριν. Δηλαδή, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο.

Αμεση λύση για την αποσυμφόρηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς είναι η πρόσληψη προσωπικού και η επίταξη των εκατοντάδων ιδιωτικών λεωφορείων που αντί να ενταχθούν σε ένα κεντρικό σχέδιο σκουριάζουν στα αμαξοστάσια.

Αμεση λύση δεν μπορεί να είναι η παραπέρα απαξίωση του ΟΑΣΑ και του ΟΣΥ, που έχει να εντάξει νέα οχήματα στο στόλο του από το 2000, ενώ οι τελευταίες προσλήψεις έγιναν το 2006. Αλλωστε, αποτέλεσμα και αυτής της υποστελέχωσης είναι το γεγονός ότι από τον συνολικό στόλο των περίπου 2.500 οχημάτων, βγαίνουν στους δρόμους μόνο 850 - 900, ενώ θα μπορούσαν να κυκλοφορούν τα διπλάσια.

Και, τέλος, για όσους δεν πείστηκαν από τα παραπάνω σχετικά με το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για την υγειονομική θωράκιση των λαϊκών στρωμάτων, παραθέτουμε τις δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Αδ. Γεωργιάδη: «Τι να τα κάνουμε τα λεωφορεία; Τι να κάνουμε 1.000 λεωφορεία; Να τα κάνουμε βόλτα στο Σύνταγμα; (...) Τι θέλετε, να κόψουμε τις συντάξεις; (...) Κι εγώ λέω να πάρουμε ένα εκατομμύριο λεωφορεία και να κόψουμε τις συντάξεις και τους μισθούς των Ελλήνων»...