Σάββατο 4 Απρίλη 2020 - Κυριακή 5 Απρίλη 2020
ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ - ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

ΕΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Το καπιταλιστικό κέρδος προκαλεί ... ασφυξία στις λαϊκές ανάγκες

Οσο η πανδημία του νέου κορονοϊού εξαπλώνεται στον πλανήτη, υγειονομικοί και επιστήμονες διαφόρων κλάδων σημειώνουν την ανάγκη να διασφαλιστούν μια σειρά μέσα και μηχανήματα προστασίας (π.χ. μάσκες, εξοπλισμός για ΜΕΘ) σημαντικά για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού (π.χ. εργαζόμενοι σε κλάδους «πρώτης γραμμής» όπως στην Υγεία, στα Τρόφιμα κ.τ.λ.), αλλά και κρίσιμα για την έγκαιρη φροντίδα και σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων ασθενών.

Για παράδειγμα, μεταξύ άλλων εκτιμάται ότι λείπουν ικανοποιητικά αποθέματα σε φιάλες οξυγόνου, οι οποίες δεν χρειάζονται μόνο για ασθενείς που νοσηλεύονται σε μονάδες Υγείας, αλλά και για κρούσματα που θα «καθηλωθούν» σπίτι τους, εξαιτίας και των ελλείψεων σε διαθέσιμες κλίνες στα νοσοκομεία.

Η σημασία ελλείψεων σε τέτοια μέσα αναδεικνύεται και πάλι μέσα από την τραγική εμπειρία του ιταλικού λαού. Στη βιομηχανική πόλη του Μπέργκαμο, στο Βορρά (που από μόνη της μετρά χιλιάδες θύματα), η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί ήταν τέτοια, που κάποια στιγμή οι αρχές έδωσαν εντολή στην αστυνομία να συλλέγει φιάλες οξυγόνου από σπίτια ανθρώπων που είχαν καταλήξει και να διανέμονται μετά σε άλλους, που πάλευαν να κρατηθούν στη ζωή...

Τα κέρδη δολοφονούν

Μέσα σε αυτές τις «έκτακτες» συνθήκες, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον το παράδειγμα ενός εργοστασίου κατασκευής φιαλών οξυγόνου στη Γαλλία, που έκλεισε τον Ιούνη του 2019. Πρόκειται για μια μονάδα παραγωγής που άνοιξε το 1939, στην πόλη Γκερζά (Gerzat), στο διαμέρισμα Πιού ντε Ντομ, στην κεντρική Γαλλία και μεταξύ άλλων συνδέθηκε και με την αντιμετώπιση των αναγκών της Γαλλίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η συγκεκριμένη μονάδα ειδικευόταν σε φιάλες οξυγόνου υψηλής πίεσης, που χρησιμοποιούνται στην Ιατρική, αλλά και άλλους βασικούς τομείς για την κοινωνία, όπως την πυρόσβεση. Το προσωπικό του εργοστασίου θεωρούταν από τα πιο υψηλά ειδικευμένα διεθνώς στον τομέα του, ενώ η παραγωγή είχε φτάσει ετησίως μέχρι και τις 220.000 φιάλες. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το εργοστάσιο αποτελούσε πια το μοναδικό του είδους του σε όλη την ΕΕ.

Το Νοέμβρη του 2018 η διοίκηση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, «Luxfer Gas Cylinders France», ανακοίνωσε ότι έως τον Ιούνη του 2019 θα βάλει «λουκέτο» στο εργοστάσιο, επειδή αυτό επέβαλε το «σχέδιο αναδιοργάνωσης της βιομηχανικής δραστηριότητας της "Luxfer" στην Ευρώπη». Η είδηση είχε πέσει σαν κεραυνός στους εργαζόμενους που εύλογα απορούσαν: Ακόμα και με «στεγνούς» όρους ισολογισμών, η μονάδα ήταν κερδοφόρα, μάλιστα όταν έληξε το 2018 τα καθαρά της κέρδη έφταναν τα 1,1 εκατομμύρια ευρώ, με έναν κύκλο εργασιών 22 εκατομμυρίων ευρώ. Πολύ περισσότερο, το ίδιο το αντικείμενο του εργοστασίου καθιστούσε αναγκαία τη συνέχιση, αν όχι την ενίσχυση της λειτουργίας του, και όχι το κλείσιμο...

Πολύ εύστοχα, συνδικαλιστές σχολίαζαν πρόσφατα σε γαλλικά ΜΜΕ: «Το 50% της παραγωγικής δραστηριότητας της μονάδας αφορούσε φιάλες για πυροσβέστες και το άλλο 50% φιάλες για τα νοσοκομεία. Αυτό πάει να πει ότι το εργοστάσιο θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για τις δύο σοβαρότερες καταστροφές που έχει αντιμετωπίσει ο πλανήτης τους τελευταίους 12 μήνες: Τις πυρκαγιές στην Αυστραλία και τη σημερινή πανδημία...».

Για τη δυναμικότητα του εργοστασίου καμάρωνε και η ίδια η «Luxfer», τo 2005, όταν ανακοίνωνε περιχαρής την επέκτασή του, διαφημίζοντας ότι τα προϊόντα του χρησιμοποιούνται «πρωταρχικά στην ιατρική αγορά, όπως και από πυροσβέστες, αλλά και προσωπικό έκτακτων διασώσεων...» Στην ίδια ανακοίνωση η «Luxfer» έκανε και τις σχετικές συστάσεις: «Ιδρυθείσα το 1898, η "Luxfer" κατέχει ηγετική θέση στην παγκόσμια κατασκευή αλουμινίου και σύνθετους κυλίνδρους υψηλής πίεσης. Με έξι παραγωγικές μονάδες σε Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και Ασία και με σημεία πώλησης σε όλο τον κόσμο, η "Luxfer" εξυπηρετεί πελάτες σε μεγάλες αγορές...».

Κριτήριο η «ανταγωνιστική πίεση»

Για την εργοδοσία όμως κριτήριο για τη λειτουργία του εργοστασίου δεν ήταν η χρησιμότητά του για τις λαϊκές ανάγκες. Ηταν το αν αυτή εξυπηρετούσε τα συνολικά επενδυτικά σχέδια της μητρικής εταιρείας: Του βρετανικού ομίλου «Luxfer Group», ενός κολοσσού με μονάδες παραγωγής διαφόρων προϊόντων και μέσων παραγωγής με εφαρμογές σε μια σειρά κλάδους, από τη στρατιωτική βιομηχανία μέχρι τη χημική κ.τ.λ.

Ετσι, σε ένα διαφορετικό (από το 2005) ύφος, στις 26 Νοέμβρη του 2018, η εργοδοσία έβγαλε ανακοίνωση για να μιλήσει για ένα «υποβαθμισμένο οικονομικό περιβάλλον», μέσα στο οποίο εκείνη καλείται «να απλοποιήσει τα βιομηχανικά μέσα αναδιοργανώνοντας τη δραστηριότητά της» και συγκεντρώνοντάς την σε περιοχές που για διάφορους λόγους θεωρούσε ότι βολεύουν καλύτερα τις επενδύσεις της (μιλούσε συγκεκριμένα για το Νότινγχαμ στη Βρετανία και το Ριβερσάιντ των ΗΠΑ), «ώστε να παραμείνει ανταγωνιστική», εκφράζοντας ανησυχία και για την «αυξημένη ανταγωνιστική πίεση (σ.σ. που αντιμετώπιζε) στις βασικότερες αγορές».

Τις τελευταίες μέρες, στη Γαλλία «φουντώνει» η συζήτηση για την ανάγκη το εργοστάσιο στην Γκερζά να ξανανοίξει, με διάφορες μάλιστα σκέψεις να ακούγονται, ακόμα και για «εθνικοποίηση» της μονάδας, προκειμένου, όπως λένε, «να μετριαστεί η εξάρτηση της Γαλλίας» από άλλες αγορές, εκφράζοντας ανησυχία για την εμφάνιση «ξένων εταιρειών» (κινεζικών, γερμανικών κ.τ.λ.) που τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει μερίδια της γαλλικής αγοράς, ή και άλλων όπου τα γαλλικά μονοπώλια είχαν καλές θέσεις.

Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει τελικά με το συγκεκριμένο εργοστάσιο, το παράδειγμά του έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι ελλείψεις σε μια σειρά τόσο σημαντικά είδη και μηχανήματα, απαραίτητα για τις λαϊκές ανάγκες, είναι αποτέλεσμα της άναρχης καπιταλιστικής παραγωγής, της οργάνωσής της με σκοπό το κέρδος.

Με αυτό το κριτήριο ανοίγει ή κλείνει ένα εργοστάσιο, είτε ανήκει σε ομίλους επιχειρηματιών, είτε στο καπιταλιστικό κράτος. Στην Ελλάδα, άλλωστε, έχουμε και το παράδειγμα της κρατικής ΛΑΡΚΟ. Επιβεβαιώνει με με άλλα λόγια ότι είτε σε έκτακτες, είτε σε κανονικές καταστάσεις, η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι πράγματα ασύμβατα...


Α. Μ.