Στην πύλη της ΛΑΡΚΟ...

Ο «Ριζοσπάστης» όλες τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε δίπλα στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, γνώριμου χώρου σε παλιότερους, αλλά και νεότερους συντάκτες της εφημερίδας μας, αφού έχουμε βρεθεί σε αυτήν την πύλη με διάφορες αφορμές: Αλλοτε για να καλύψουμε μια εξόρμηση, μια συγκέντρωση, έναν αγώνα, άλλοτε για να καταγράψουμε την οργή και τη θλίψη των εργαζομένων, ύστερα από ένα εργατικό ατύχημα, την απώλεια ή τον σοβαρό τραυματισμό ενός συναδέλφου...

Αυτές τις μέρες είχαμε την ευκαιρία να αφουγκραστούμε την αγωνία, αλλά και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων να μην κάνουν πίσω. Το μήνυμα που μετέφεραν εκλεγμένοι συνδικαλιστές, εκπρόσωποι Ομοσπονδιών από την Αθήνα, ότι η κινητοποίησή τους έχει ζορίσει την κυβέρνηση και το κάλεσμα «Να τους ζορίσουμε ακόμα περισσότερο!», έδωσαν κουράγιο, ελπίδα και δύναμη για να συνεχίσουν, να οργανώσουν την 24ωρη απεργία τους και την κάθοδο στην Αθήνα.

Η κινητοποίηση αυτή μπορεί να αποτελέσει έναν σημαντικό σταθμό στον αγώνα τους. Κυρίως δίνει τη δυνατότητα να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων της χώρας, να αναδειχτεί σε κεντρικό τους ζήτημα η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία η αλληλεγγύη. Γιατί στην πύλη της ΛΑΡΚΟ αναμετριούνται οι εργαζόμενοι με τις επιπτώσεις μιας ανάπτυξης που μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου δεν διστάζει να «θυσιάσει» παραγωγικές μονάδες, οι οποίες, με άλλες προϋποθέσεις και με άλλους οικονομικούς και πολιτικούς όρους, θα μπορούσαν να αξιοποιούνται προς όφελος των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Ολες αυτές τις μέρες, είχαμε την ευκαιρία να γίνουμε μάρτυρες των «δηλώσεων συμμετοχής» εργαζομένων στο συλλαλητήριο, στις μεταξύ τους συζητήσεις και προτροπές για το γιατί πρέπει να κατέβουν στην Αθήνα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι συζητήσεις με εργολαβικούς εργαζόμενους, που έχουν βιώσει μέσα από αυτές τις «νέες» εργασιακές σχέσεις το μέλλον που ετοιμάζουν για όλους τους εργαζόμενους.

Σημαντικές ήταν οι πρωτοβουλίες που πάρθηκαν προκειμένου η υπόθεση των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ να γίνει υπόθεση όλου του λαού της περιοχής, να ενωθούν μαζί τους οι αυτοπασχολούμενοι, οι μικροί επαγγελματίες, που βράζουν άλλωστε στο ίδιο καζάνι με τους εργαζόμενους, λιγότερο ή περισσότερο. Αλλά και οι νεότερες ηλικίες της περιοχής, οι μαθητές, τα παιδιά, τα ανίψια των εργαζομένων. Να στηρίξουν τον αγώνα των γονιών τους, που είναι άλλωστε αγώνας για το δικό τους μέλλον, όχι μόνο για να εξασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας και το εισόδημά τους, αλλά για το μέλλον τους ως αυριανών εργαζομένων.