Σάββατο 19 Γενάρη 2019 - Κυριακή 20 Γενάρη 2019
ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Στόχος ο εξωραϊσμός της...

Από την πρώτη στιγμή που δρομολογήθηκε η αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής διευθέτηση με την ΠΓΔΜ, τα κυβερνητικά επιτελεία επιδόθηκαν σε μια ατελείωτη προπαγανδιστική εκστρατεία, με στόχο είτε να κρύψουν το πραγματικό της περιεχόμενο, την υπηρέτηση των σχεδίων κεφαλαίου - ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, είτε να παρουσιάσουν τα σχέδια αυτά ως «προοδευτικά» και προς όφελος των λαών της περιοχής. Στην προσπάθεια αυτή επιστράτευσαν και συνεχίζουν να επιστρατεύουν όλα τα ΝΑΤΟικής έμπνευσης επιχειρήματα, ορισμένα από τα οποία παρουσιάζουμε παρακάτω.

-- «Με τη συμφωνία, η Ελλάδα αναβαθμίζει τη θέση της, γίνεται ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια, πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή».

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για «αναβάθμιση» των επιδιώξεων και των στόχων των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων για νέα κερδοφόρα πεδία. Αυτό είναι, άλλωστε, το περιεχόμενο της λεγόμενης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης», στόχο στον οποίο όμως ταυτίζονται όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα απ' το εάν σηκώνουν τη σημαία του κοσμοπολιτισμού ή του εθνικισμού. Αυτή η «αναβάθμιση» τι σημαίνει όμως για τον λαό; Σημαίνει βαθύτερη εμπλοκή στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ - Ρωσίας στην περιοχή, σημαίνει αυξημένους κινδύνους από την όξυνση των αντιθέσεων. Το να γίνει η Ελλάδα «ηγετική δύναμη» στα Βαλκάνια, στην πραγματικότητα σημαίνει να γίνει στρατιωτικός - πολιτικός «μεντεσές» στους βρώμικους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, να μετατραπεί σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, αναλαμβάνοντας μάλιστα και ρόλο «στρατολόγου», για να μαντρωθούν κι άλλοι λαοί σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των Σκοπίων. Αλλωστε, σε πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για την οποία γράφουμε αναλυτικά στις σελίδες 10 - 11, γίνεται ειδική αναφορά σε αυτόν το ρόλο που αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση στην περιοχή.

Αυτό όμως καμιά σχέση με «σταθερότητα» δεν έχει, μόνο περιπέτειες και αστάθεια σημαίνει, αφού η χώρα γίνεται στόχος επιθέσεων, εκτίθεται σε πρωτοφανείς κινδύνους, σε μια περίοδο που το καζάνι των αντιθέσεων βράζει.

Προς το συμφέρον του λαού είναι να παλέψει η Ελλάδα να γίνει από πρωταγωνιστής για την ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ, παράγοντας κατά του ιμπεριαλισμού και του «διαίρει και βασίλευε», αντίθεσης στη δολοφονική μηχανή, αλληλεγγύης στους λαούς της περιοχής, για να γίνουν οι ίδιοι νοικοκύρηδες στις πατρίδες τους.

-- «Πρόκειται απλά για μια διμερή συμφωνία με την ΠΓΔΜ. Η είσοδος στο ΝΑΤΟ είναι επιλογή του λαού της γειτονικής χώρας».

Οσοι τα λένε αυτά, προφανώς δεν έχουν διαβάσει τη συμφωνία των Πρεσπών, που μόλις στο άρθρο 2 περιγράφει βήμα - βήμα την πορεία ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι και όλο το «ζουμί» της συμφωνίας και όχι κάποια «παράπλευρη», «δευτερεύουσα» διάσταση, όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη. Βεβαίως, αυτοί μια χαρά την έχουν διαβάσει τη συμφωνία, απλά λένε ένα ακόμα τεράστιο ψέμα για να κρύψουν την ουσία. Και αυτό βέβαια επιβεβαιώνεται από παντού: Από το γεγονός ότι όλο το χρονοδιάγραμμα που ακολουθήθηκε στην υπογραφή της καθορίστηκε εξολοκλήρου από τη Σύνοδο Κορυφής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας τον περασμένο Ιούλη, από τις πιέσεις και την περατζάδα όλης της «αφρόκρεμας» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, από την ίδια την ερώτηση που τέθηκε στο δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ για το εάν «Είστε υπέρ της εισόδου στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας ανάμεσα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και τη Δημοκρατία της Ελλάδας». Οσο για το λαό της γειτονικής χώρας και τη γνώμη του, έδειξαν πού την έχουν γραμμένη οι ιμπεριαλιστές, με τις πιέσεις, τα τελεσίγραφα, τους εκβιασμούς και τις παρεμβάσεις τους, αλλά και αγνοώντας ακόμα και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που οι ίδιοι έστησαν. Ετσι κι αλλιώς, η είσοδος στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις σε όλες τις χώρες δεν είναι επιλογή των λαών, αλλά της αστικής τάξης της κάθε χώρας, για να υπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα που είναι εχθρικά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

-- «Η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή».

Ο ισχυρισμός αυτός της κυβέρνησης, όπως και όλων των αστικών κομμάτων, είναι τουλάχιστον προσβολή στα χιλιάδες θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, στα εκατομμύρια των ξεριζωμένων, στους δεκάδες λαούς που έχουν ζήσει τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Πολύ περισσότερο να λέγεται αυτό στα Βαλκάνια, όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ πρωτοστάτησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στην επαναχάραξη συνόρων, στη διαμόρφωση κρατών - προτεκτοράτων. Η πρόκληση μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά σε φάση πολεμικής προπαρασκευής, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών, όπως άλλωστε μαρτυρούν οι τελευταίες μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις του με δεκάδες χιλιάδες στρατού από όλες τις χώρες - μέλη του, ανάμεσά τους και από την Ελλάδα. Το ίδιο μαρτυρά π.χ. ο στόχος του ΝΑΤΟ για τα «τέσσερα τριαντάρια», για να διαμορφωθούν δηλαδή άμεσα 30 μηχανοκίνητα τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πλοία μάχης έτοιμα να αναλάβουν δράση εντός 30 το πολύ ημερών. Το ίδιο μαρτυρά το δόγμα του ΝΑΤΟ για το πρώτο πυρηνικό πλήγμα. Την ίδια στιγμή, και η ΕΕ εντείνει τη στρατιωτικοποίησή της, διαμορφώνοντας δομές συμπληρωματικές του ΝΑΤΟ. Επομένως, η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ όχι μόνο δεν αποτελεί παράγοντα «σταθερότητας και ειρήνης», αλλά επιτάχυνση της πολεμικής προπαρασκευής, μεγαλύτερη εμπλοκή σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, απειλητικούς για όλους τους λαούς της περιοχής.

***

-- «Με τη συμφωνία κλείνει μια εκκρεμότητα, στην οποία η Ελλάδα ξοδεύει άσκοπα διπλωματικό κεφάλαιο που θα έπρεπε να αξιοποιήσει εκεί όπου υπάρχει πραγματικά κίνδυνος στα ανατολικά, απέναντι στην Τουρκία».

Το «επιχείρημα» αυτό είναι τουλάχιστον αστείο, αφού ουσιαστικά λέει ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ μιας ακόμα χώρας στην περιοχή, της ΠΓΔΜ, θα βοηθήσει τάχα την Ελλάδα να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της που αμφισβητούνται... από μια ΝΑΤΟική σύμμαχο, την Τουρκία. Η αντίφαση αυτή δείχνει τη λαθροχειρία ολκής που κάνει η κυβέρνηση: Η ιμπεριαλιστική συμμαχία του ΝΑΤΟ ούτε διασφάλισε ούτε πρόκειται να διασφαλίσει ποτέ την εδαφική ακεραιότητα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τα σύνορα, αλλά αντίθετα αποτελεί παράγοντα κινδύνων και υπονόμευσής τους. Η ένταξη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και λυκοφιλίες κάθε άλλο παρά καταργεί τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις μεταξύ τους. Δεν έχει, άλλωστε, κανείς παρά να ρίξει μια ματιά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου η ΝΑΤΟική σύμμαχος Τουρκία οξύνει την επιθετικότητά της, προβάλλει τις πάγιες και απαράδεκτες διεκδικήσεις της, «γκριζάρει» νησιά και ολόκληρες περιοχές έως και την Κρήτη, με το ΝΑΤΟ να «κρατάει το φανάρι», μιλώντας για «διμερή ζητήματα» και διαφορές. Ούτε βέβαια η ένταξη στο ΝΑΤΟ, εδώ και μια δεκαετία, της Αλβανίας εμπόδισε σε τίποτα - το αντίθετο μάλιστα - τα αλυτρωτικά σχέδια περί «μεγάλης Αλβανίας» κ.ο.κ.

Οσο για το «διπλωματικό κεφάλαιο» σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η κυβέρνηση θέλει να το καταθέσει επίσης στο ευρω-ΝΑΤΟικό «ταμείο» εφόσον ΗΠΑ - ΝΑΤΟ της έχουν αναθέσει και το ρόλο ενός ακόμα «διαύλου» για την παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Αυτό, όπως δείχνουν και οι ίδιες οι εξελίξεις, σηματοδοτεί νέους μεγάλους κινδύνους: Είτε στην περίπτωση που οι σχέσεις Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ οξυνθούν παραπέρα με την Ελλάδα στην «πρώτη γραμμή» μιας σύγκρουσης, είτε στην περίπτωση ενός πρόσκαιρου συμβιβασμού, που, με μαθηματική ακρίβεια, θα «ακουμπάει» τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

***

-- «Η συμφωνία βάζει τέλος στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό».

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ξεδιάντροπα την παραπάνω αντιστροφή της πραγματικότητας, την ίδια στιγμή που το κείμενο της συμφωνίας των Πρεσπών περιλαμβάνει ανοιχτά αμφιλεγόμενα ζητήματα που διατηρούν τα σπέρματα του αλυτρωτισμού. Τέτοια είναι οι αναφορές περί ύπαρξης «μακεδονικού λαού» και «μακεδονικής γλώσσας». Παρά τις όποιες διευκρινίσεις έχουν γίνει το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν αλλάζουν την ουσία ότι τέτοιοι ισχυρισμοί και ερμηνείες μπορούν να αξιοποιηθούν στο μέλλον φουντώνοντας τους αλληλοτροφοδοτούμενους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς κατά το δοκούν, μεθοδεύοντας αλλαγές συνόρων και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αλλωστε, είναι τουλάχιστον ανοησία να πιστεύει κανείς ότι μια συμφωνία που φέρει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ μπορεί πράγματι να εξαλείψει τους αλυτρωτισμούς, τις συνθήκες εκείνες που υποδαυλίζουν αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις. Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται από τη σύγχρονη, πικρή πείρα των λαών στα Βαλκάνια, με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ να ενισχύουν τους εθνικισμούς στην περιοχή, ώστε τελικά να διαμελιστεί η Γιουγκοσλαβία, να φτιαχτεί το κράτος - προτεκτοράτο του Κοσσόβου. Σήμερα, μάλιστα, συζητιέται με τις ευλογίες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ η νέα αλλαγή συνόρων ανάμεσα σε Σερβία και Κόσσοβο. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι όπου βάζει το χέρι του το ΝΑΤΟ, οι λαοί δεν μπορούν να εφησυχάζουν, το αποτέλεσμα είναι διαμελισμένα κράτη, πόλεμος και προσφυγιά. Μια συμφωνία ΝΑΤΟικής κοπής όπως αυτή των Πρεσπών δεν μπορεί να αποτελέσει καμιά εγγύηση για τους λαούς ότι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά και αδελφωμένα.