Εκθέσεις, περίπτερα, συναυλίες αγαπημένων καλλιτεχνών, αλλά και νεανικών σχημάτων και πλήθος κόσμου ήταν τα χαρακτηριστικά των πετυχημένων διήμερων εκδηλώσεων του φετινού Φεστιβάλ στην Καλαμάτα.

Την Παρασκευή ξεχώρισαν το μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα από μέλη και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την ηρωική δράση Μεσσήνιων αγωνιστών τη δεκαετία 1940-1949 και η συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που περιλάμβανε και τραγούδια του για τους αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ενώ η βραδιά έκλεισε με λαϊκό γλέντι από το συγκρότημα «Ηχος του Νότου».

Το Σάββατο παρουσιάστηκε παράσταση Καραγκιόζη από το Θέατρο Σκιών Φωτόπουλου, μουσική από τον Παναγιώτη Καράμπελα, ακολούθησε ομιλία από την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και η βραδιά έκλεισε με μεγάλο λαϊκό γλέντι με τον Γιώργο Μαργαρίτη.

Στην ομιλία της η Ελ. Μπέλλου αναφέρθηκε στην Ιστορία του ΚΚΕ και τη σημασία της μελέτης της και μεταξύ άλλων στη συνέχεια επισήμανε:

«Πλησιάζει σε λιγότερο από δυόμισι μήνες μια μέρα μοναδική για την Ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, η 100ή επέτειος από την ίδρυση του ΚΚΕ, και είμαστε περήφανοι και περήφανες γι' αυτό το ιστορικό γεγονός. Είμαστε σίγουροι ότι και εσείς, όλοι και όλες που βρίσκεστε σήμερα εδώ, συμμερίζεστε την επαναστατική μας υπερηφάνεια, γνωρίζοντας άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο την Ιστορία του Κόμματός μας». Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην ανάγκη μελέτης της Ιστορίας του Κόμματος μέσα από τους πέντε Τόμους, που είναι το προϊόν πολύχρονης ιστορικής έρευνας, αλλά και μιας πλούσιας εσωκομματικής διαδικασίας. Και εξήγησε πως «μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε την επίδραση του ΚΚΕ σε εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις, στη γενικότερη κοινωνική πρόοδο, ειδικότερα στα δικαιώματα των γυναικών και των νέων, αλλά έτσι τολμάμε και να κατανοήσουμε τις αιτίες των αδυναμιών του Κόμματος, των ελλείψεων, ακόμα και καθοριστικών λαθών στρατηγικής σημασίας».

Και συνέχισε: «Σας βεβαιώνουμε ότι η Ιστορία του ΚΚΕ δεν είναι στενά εσωκομματικού ενδιαφέροντος. Οπως κάθε επιστημονικά τεκμηριωμένη ιστορική μελέτη, δίνει συμπεράσματα για την κατανόηση των σημερινών οικονομικών - κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών, δίνει εργαλεία και κριτήρια για την πρόβλεψη των μελλοντικών συνθηκών, αλλά κυρίως δίνει οδηγό δράσης συνειδητής, με στόχους που εξυπηρετούν το γενικό εργατικό και λαϊκό συμφέρον, στόχους που δεν είναι ουτοπία, αλλά πατούν γερά πάνω στις ράγες των κοινωνικών νομοτελειών, δηλαδή είναι στόχοι που καθορίζονται από τις δυνατότητες. Σας καλούμε να διαβάσετε, να συζητήσετε με τις Οργανώσεις αυτήν την Ιστορία μας, για να γίνετε εσείς οι καθοριστικοί παράγοντες της κοινωνικής προόδου, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Ξέρουμε ότι οι νεότερες γενιές, οι δικές σας, είναι θα λέγαμε ιστορικά αδικημένες.

Με ποια έννοια; Η νεότητα έχει ορμή, τόλμη, θέληση για δημιουργία, έχει ταχύτητα στη σκέψη και στη δράση, αλλά όλα αυτά δημιουργούν κοινωνική πρόοδο μόνο όταν έχουν επαναστατικό όραμα και στόχο και τέτοιοι επαναστατικοί στόχοι προσελκύουν πιο μαζικά σε συγκεκριμένες συνθήκες, που τις ονομάζουμε συνθήκες επαναστατικής ανόδου.

Ομως, στην Ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης υπάρχουν και συνθήκες πολύ αργής εξέλιξης, υπάρχουν συνθήκες ακόμα και οπισθοχώρησης, όπου πιο μαζικά επικρατεί στις λαϊκές δυνάμεις η τάση συμβιβασμού και υποταγής, η δε νεολαία τους μπορεί να διοχετεύσει την ορμή της ακόμη και σε αντιδραστικές και καταστρεπτικές κατευθύνσεις.

Υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο, που μετά από μια βαθιά παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, τη δεκαετία του 1930, νεολαίοι μαζικά εγκλωβίστηκαν στη ναζιστική νεολαία στη Γερμανία, στη φασιστική νεολαία στην Ιταλία, υπάρχει και το σύγχρονο φαινόμενο επέκτασης της τοξικοεξάρτησης και άλλα αντιδραστικά και παρασιτικά φαινόμενα.

Βέβαια, υπήρχαν και ιστορικές περίοδοι που η νεολαία πιο μαζικά ερχόταν σε επαφή με ό,τι προοδευτικό, επαναστατικό στη σκέψη και στη δράση διαμόρφωνε ο ανθρώπινος πολιτισμός, η ταξική πάλη.

Υπήρξαν ιστορικές περίοδοι που οι νέοι ήδη από τα μαθητικά τους χρόνια διάβαζαν το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", πιο μαζικά διοχέτευαν τη θέληση και ορμή για δημιουργία σε κοινωνικούς στόχους και όχι σε ατομικούς, αποκομμένους από τους κοινωνικούς.

Εμείς οι κομμουνιστές, εσείς οι ΚΝίτες που είστε πολύ πιο μπροστά από το επίπεδο κοινωνικής σκέψης της πλειονότητας των νέων, δεν σνομπάρουμε τον σημερινό ατομισμό στη σκέψη και στη δράση, αλλά και δεν σιωπούμε, δεν συμβιβαζόμαστε με αυτόν.

Θέλει πολύ μεγαλύτερη δύναμη σκέψης, ψυχής και γνώσης για να είσαι σήμερα κομμουνιστής, επαναστάτης οραματιστής, να ανοίγεις δρόμο μέσα από τα ερείπια, γιατί ερείπια σωρεύτηκαν σε όλο τον κόσμο με τις βελούδινες αντεπαναστάσεις, τις αντιδραστικές κοινωνικοπολιτικές ανατροπές, οι οποίες συχνά οργανώθηκαν, καθοδηγήθηκαν από κόμματα στο όνομα κομμουνιστικά.

Ιδιαίτερα αυτό δημιούργησε κλίμα συκοφάντησης του κομμουνισμού, στρέβλωσής του, έδωσε μια πρόσκαιρη ιδεολογική ανάσα στον καπιταλισμό να ισχυρίζεται ότι είναι παντοδύναμος, μοναδικό και εσαεί σύστημα οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομίας, συνολικά της κοινωνίας.

Οι πιο εκλεπτυσμένοι εκπρόσωποι του καπιταλισμού - και τέτοιοι κυριαρχούν στα πανεπιστήμια - μιλάνε για τις αδυναμίες του καπιταλισμού και για πολιτικές που μπορούν να γιατρέψουν τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί.

Κι έτσι στρέφουν τη νεότητα, ιδιαίτερα αυτή που διψά για μόρφωση, επιστημονική ειδίκευση, δημιουργική εργασία, τη στρέφουν στο στόχο εξυπηρέτησης του συστήματος, την κάνουν κήρυκα ενσωμάτωσης στο σύστημα του νεαρού προλεταριάτου, των νέων που βρίσκονται ακόμα στη μαθητεία.

Με αυτήν την έννοια είναι πιο ατυχείς οι γενιές που γεννήθηκαν, ανδρώθηκαν στα τελευταία 30 χρόνια, με το ξεκίνημα των αντεπαναστατικών ανατροπών.

Ομως οι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν είναι το τέλος της Ιστορίας.

Η ανθρωπότητα έχει γνωρίσει και άλλα τέτοια ζικ-ζακ στην πορεία της προς την πρόοδο, ζικ-ζακ γνώρισε και η καπιταλιστική ανάπτυξη και εδραίωση σε σχέση με την τότε παρωχημένη φεουδαρχία. Τέτοια στοιχεία γνώσης θα βρείτε στον Τόμο Α1 του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ».