Σε έναν από τους σημαντικότερους Ελληνες φωτογράφους, τον Δημήτρη Λέτσιο, είναι αφιερωμένη η έκθεση που διοργανώνει το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και φιλοξενεί το νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη (Πειραιώς 138). Η έκθεση, που πρωτοπαρουσιάστηκε το φετινό καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη, περιλαμβάνει 140 φωτογραφίες, ψηφιακές εκτυπώσεις από τα πρωτότυπα αρνητικά, τα οποία βρίσκονται στην κατοχή του φωτογράφου.

Στα εξήντα χρόνια της ενασχόλησής του με τη φωτογραφία, ο Δ. Λέτσιος κατέγραψε το ελληνικό τοπίο, το λαϊκό πολιτισμό, τον απλό άνθρωπο της υπαίθρου και τον καθημερινό μόχθο του. Το αρχείο του, 40.000 περίπου φωτογραφίες, αποτελεί μια πολύτιμη καλλιτεχνική, ιστορική, κοινωνική και λαογραφική παρακαταθήκη. Ξεκινά από τα τέλη του μεσοπολέμου και επεκτείνεται σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο. Παρότι οι φωτογραφίες του διατρέχουν την ελληνική επικράτεια, μεγάλο μέρος του έργου του εστιάζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Θεσσαλία.

Γεννημένος το 1910 στην Ανακασιά, ένα χωριό λίγο έξω από το Βόλο, ο Δ. Λέτσιος παράτησε μικρός το σχολείο και άρχισε να ασχολείται με το αρτοποιείο του πατέρα του. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1934 με μια φτηνή μηχανή και σταδιακά διέθεσε όλο τον ελεύθερο χρόνο του, σ' αυτή του την αγάπη. Στην Κατοχή οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ Βόλου και βγήκε στο βουνό στην περιοχή του Πηλίου. Μετά τα Δεκεμβριανά οδηγήθηκε στη φυλακή και την εξορία. Οπως ανέφερε ο επιμελητής της έκθεσης, Ηρακλής Παπαϊωάννου «Το έργο του άρχισε να αναγνωρίζεται κυρίως μεταπολιτευτικά, όπως και αυτό των Μπαλάφα, Τλούπα, Μελετζή, που αποτελούσαν άτυπη ομάδα με αρκετές κοινές καλλιτεχνικές αρχές. Στην τετρανδρία αυτή χρεώνεται σε ικανό βαθμό το μεγαλύτερο ίσως έργο της μεταπολεμικής τουλάχιστον ελληνικής φωτογραφίας: η βαθιά προσέγγιση του λαϊκού, δημώδους πολιτισμού της υπαίθρου, μέσα από μια αυθεντική βιωματικότητα». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 30/10.