Οπως σημείωσε ο Ν. Καραθανασόπουλος, στο υπάρχον σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκός προϋπολογισμός, κι αυτό αποδείχτηκε από κάθε απόχρωσης κυβέρνηση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο προϋπολογισμός παίρνει από τα λαϊκά στρώματα, που είναι τα βασικά υποζύγια των φορολογικών βαρών και δίνει στο κεφάλαιο, με ορισμένα τμήματά του - όπως το εφοπλιστικό κεφάλαιο - να απολαμβάνουν προκλητικά έως και συνταγματικά κατοχυρωμένες φοροαπαλλαγές, για τις οποίες μόνο το ΚΚΕ ζητά να καταργηθούν.

Προκλητική χαρακτήρισε και τη συζήτηση που έχει ανοίξει τελευταία για φορολόγηση με 2% του πλούτου, τον περιβόητο «φόρο Ζουκμάν», σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ε, ας φορολογήσετε και τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους με 2% τότε! Γιατί δεν το κάνετε αυτό; Δεν είναι αυτό μία πρόκληση επί της ουσίας; Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για συνθήκες απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων, φορολογικών παραδείσων, offshore εταιρειών και μια σειρά άλλων ζητημάτων, τα οποία διευκολύνουν το μεγάλο κεφάλαιο να φοροδιαφεύγει και να φοροαποφεύγει. Αρα, λοιπόν, συνεχόμενα, τα φορολογικά βάρη όλο και σε μεγαλύτερο βαθμό θα πέφτουν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων».

Πρόσθεσε πως το κεφάλαιο απολαμβάνει υποδομές που έχει ανάγκη, κίνητρα και επιδοτήσεις, ζεστό χρήμα από προγράμματα ή το Ταμείο Ανάκαμψης που συνοδεύεται από σκληρά μνημονιακά μέτρα, ενώ ένα μεγάλο μέρος του κλεμμένου ιδρώτα του λαού πηγαίνει στην ικανοποίηση των στρατιωτικών εξοπλισμών και των δαπανών για το ΝΑΤΟ, κονδύλι που αναμένεται στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας να αυξάνεται εφεξής κ.λπ.

Ακόμα και το κομμάτι της πίτας του προϋπολογισμού που κατευθύνεται για την αποπληρωμή του χρέους, ο Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε πως δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και ενός κράτους απ' τη φύση του αντιλαϊκού, άρα δεν πρέπει ο λαός να ματώνει γι' αυτό το χρέος.

Οσο για τις ανάγκες σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ., τόνισε πως όσα δίνονται είναι πολύ κάτω από τις λαϊκές ανάγκες.

«Ετσι, λοιπόν, όλο αυτό το πακέτο αναδεικνύει τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα. Πολύ δε περισσότερο, που οι δαπάνες, πλέον, εντάσσονται στις συμπληγάδες των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ και του δημοσιονομικού χώρου» επισήμανε, τονίζοντας πως το να ζητά κάποιος να μεγαλώσει αυτός ο χώρος σημαίνει μεγαλύτερα φορολογικά βάρη στους λαούς, ενώ το αίτημα για μια διαφορετική αναδιανομή μεταφράζεται στο πώς θα μοιραστούν τα ψίχουλα στις διάφορες κατηγορίες φτωχών και εξαθλιωμένων.

Τόνισε πως ο προϋπολογισμός διευρύνει τις ανισότητες που προκαλεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα κι αυτό δεν αλλάζει, ούτε όπως διατείνονται άλλα κόμματα με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, αφού κι αυτό το καθορίζουν οι κεφαλαιοκράτες με κριτήριο το κέρδος και η όποια παρέμβαση του κράτους για προσαρμογές ή αλλαγές αποσκοπεί στο να τους διασφαλίσει κέρδος, με επιδοτήσεις, διασφάλιση κύκλου εργασιών, φτηνό εργατικό δυναμικό, άρα πάλι ο λαός πληρώνει.

«Εμείς δεν θέλουμε διαχείριση της φτώχειας, εμείς θέλουμε να καταργηθεί η φτώχεια», σημείωσε και κατέληξε πως πρέπει ο λαός να ισχυροποιήσει το ρεύμα απειθαρχίας και ανατροπής, μέσα από την πάλη του, ενός συστήματος που γεννά φτώχεια, πολέμους και δυστυχία για τους λαούς και σε αυτήν την υπόθεση το ΚΚΕ καταθέτει όλες του τις δυνάμεις.