Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης είπε ότι το ισοζύγιο που είχε αναπτυχθεί μεταπολεμικά, όπου οι ΗΠΑ είχαν «έναν ρόλο εγγυητή στην ασφάλεια της Ευρώπης», αλλάζει ριζικά: «Πλέον η σκληρή ισχύς έχει την πρωτοκαθεδρία. Ολες οι χώρες εξοπλίζονται για να δημιουργήσουν μια δύναμη αποτροπής, η οποία θα έχει και χαρακτήρα προβολής ισχύος στη γειτονιά. Η αμυντική βιομηχανία καθίσταται όχημα άσκησης διπλωματίας». «Βλέπουμε χώρες οι οποίες διά της αμυντικής διπλωματίας επιχειρούν να επεκταθούν διπλωματικά στην ευρύτερη περιοχή», πρόσθεσε, αναφερόμενος εμμέσως στην Τουρκία.

Σχετικά με τον τομέα της Ενέργειας υπεραμύνθηκε των πρόσφατων συμφωνιών με τους Αμερικανούς, τονίζοντας ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε κόμβο Ενέργειας στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ωστόσο, και ο ίδιος διευκρίνισε ότι είναι εντελώς αδύνατη η οποιαδήποτε προβολή στο μέλλον: «Δεν μπορείς να κάνεις εικασίες για το πού θα πάνε μεσοπρόθεσμα τα πράγματα».

Επιβεβαιώνοντας δε εμμέσως πλην σαφώς ότι οι «διευθετήσεις» και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης αποτελούν την άλλη όψη αυτών των σχεδιασμών, είπε αναφορικά με το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης για πενταμερή στην Ανατολική Μεσόγειο πως «είναι εποχή που απαιτούνται τέτοιους είδους συνεργασίες» και πως «τα προβλήματα δεν είναι αξεπέραστα». «Υποστηρίζουμε ότι είναι η ώρα της ευθύνης για όλους. Θα διερευνήσουμε τις προοπτικές», συνέχισε, ενώ δίνοντας και σφιχτό χρονοδιάγραμμα είπε πως «ελπίζουμε έως το τέλος του έτους να έχουμε τελειώσει τις διερευνητικές επαφές μας, ώστε να δούμε τις προοπτικές, να καταλήξουμε ίσως στην υπογραφή κάποιου συνυποσχετικού και ενδεχομένως εν πρώτοις σε μια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών ή κάποιων τεχνικών κλιμακίων», στην πρεμούρα τους να «τρέξουν» την υπόθεση, με τη στήριξη και άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Υπό την εποπτεία της αμερικανικής κυβέρνησης, για τις σχέσεις με την οποία μίλησε η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις «έχουν ιστορικό βάθος, πολύ περιεχόμενο και μέλλον», το οποίο - όπως είπε - επηρεάζεται από το παρελθόν αλλά καθορίζεται από τις παγκόσμιες εξελίξεις. Συμπλήρωσε ότι οι σχέσεις αυτές «βιώνουν μια άνθηση που πριν 15 χρόνια κανείς δεν θα πίστευε», αναγνωρίζοντας εμμέσως και τη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Τόνισε ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ακολουθεί διαχρονική συνέχεια, από τον Ομπάμα έως τον Τραμπ και τον Μπάιντεν, θυμίζοντας πως πρώτος ο Ομπάμα έδειξε προς την Ανατολή και την Κίνα, καθώς επίσης ότι μπορεί να αλλάζει το ύφος ή η ρητορική αλλά όχι η ουσία, και αυτό πρέπει να το λαμβάνει υπόψη η αστική τάξη στην Ελλάδα. Αναφέρθηκε ακόμα στην επανεμπλοκή των ΗΠΑ σε διάφορα μέτωπα ανά τον κόσμο και στη σκληρότερη πλέον προσπάθειά τους να ελέγξουν στρατηγικές υποδομές απέναντι στην Κίνα.

Για τον Πειραιά υπογράμμισε την «ανάγκη ισορροπίας με άλλες δυνάμεις», τονίζοντας ωστόσο τον «δυτικό» προσανατολισμό της Ελλάδας και τη συνεκτίμηση των «προβληματισμών των Αμερικανών συμμάχων». Σε σχέση με τις αμερικανικές εταιρείες στον ενεργειακό τομέα, είπε ότι «συμβάλλουν στην ασφάλεια», με την επιφύλαξη ότι «όλες οι συμφωνίες κρίνονται από την εφαρμογή τους».

Τέλος, συγκρίνοντας Ελλάδα και Τουρκία ως εταίρους των ΗΠΑ σημείωσε ότι «κάθε χώρα προσφέρει διαφορετικά πράγματα» και ότι «η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει, και είναι στο χέρι μας να τα αναδείξουμε».

Ο υπουργός Ενέργειας Στ. Παπασταύρου, αναφερόμενος στις πρόσφατες συμφωνίες με τις ΗΠΑ στα ενεργειακά, ξεδίπλωσε επί της ουσίας όλες τις πτυχές των ανταγωνισμών στους οποίους εμπλέκουν τη χώρα.

Είπε ότι «η χώρα έχει έναν ενεργειακό ρεαλισμό που αρέσει στους Αμερικανούς», σκιαγραφώντας τον στόχο: Ναι μεν «πράσινη ανάπτυξη», αλλά πάντα στο μέτρο που συμφέρει τα μονοπώλια. Αναφορικά με τα επόμενα βήματα, έβαλε ως μεγάλο στοίχημα να είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμα τα κοιτάσματα, ώστε να πάνε για εμπορία κάποια στιγμή περί το 2030. Προσγείωσε δε κάπως το ακροατήριο, λέγοντας ότι στη Νορβηγία έγιναν 17 γεωτρήσεις μέχρι να βρουν την κερδοφόρα 18η.

Δεν αρνήθηκε εξάλλου ότι μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις από την Τουρκία μπροστά στη σχεδιαζόμενη μείωση προμηθειών ρωσικού αερίου, που περνά και από τους αγωγούς της. Απέναντι στο ενδεχόμενο οι Ρώσοι να επαναδιεκδικήσουν μερίδια της ευρωπαϊκής αγοράς, είπε ότι δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τις εξελίξεις, αν και έθεσε ως γραμμή άμυνας το γεγονός ότι με τους Αμερικανούς υπέγραψαν μακροπρόθεσμα συμβόλαια - που φυσικά σπάνε.

Σε κάθε περίπτωση, παρουσίασε την όλη υπόθεση ως ένα εγχείρημα όπου δούλεψαν συστηματικά όλες οι κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, «κούμπωσε» αυτά τα ενεργειακά σχέδια με τον διάδρομο IMEC και τη σχέση του ευρωατλαντικού άξονα με την Ινδία, παρουσιάζοντας τη χώρα ως πιθανή πύλη εισόδου στην ευρωπαϊκή αγορά και γι' αυτόν τον διάδρομο.

Σημειωτέον, ο Ισραηλινός Αμίτ Μορ, CEO της «Eco Energy Financial & Strategic Consulting», τόνισε ότι «ο ελέφαντας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ο Ερντογάν», που βάζει εμπόδια π.χ. στο άπλωμα του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου. «Ελπίζω» - είπε - «η ελληνική κυβέρνηση και η ΕΕ να δείξουν ανθεκτικότητα απέναντί του, καθώς η Ιστορία δείχνει ότι αν δείξει κανείς αδύναμος στην περιοχή μας εξαφανίζεται». «Η διπλωματία δεν είναι πάντα αρκετή», επέμεινε, και κάλεσε την Αθήνα να δείξει «αποφασιστικότητα», δείχνοντας ότι ενεργειακά και άλλα σχέδια του κεφαλαίου ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών. Για το δε τρίπτυχο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ τόνισε ότι δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμα για «συμμαχία» αλλά για «ευθυγράμμιση», επισημαίνοντας το γεγονός ότι αυτή φάνηκε ξεκάθαρα κατά τον τελευταίο πόλεμο στη Γάζα.

Εξάλλου, καθώς μπίζνες και πολεμική προπαρασκευή πάνε μαζί, η Γαλλίδα πρέσβειρα στην Αθήνα, Λοράνς Οέρ, ανέπτυξε τα προγράμματα εξοπλισμού της ΕΕ ενάντια στη «ρωσική απειλή» και επέμεινε ότι η ΕΕ έκανε τη δουλειά που της αναλογούσε αυτό το διάστημα, στήνοντας «εργαλεία» όπως το SAFE.

Ξεκινώντας από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη, που αποτέλεσε ουσιαστικά βήμα προετοιμασίας για έναν ακήρυχτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο Χαβιέρ Κολομίνα, ειδικός εκπρόσωπος του γγ του ΝΑΤΟ για τον Νότο, αναφέρθηκε στην εκτόξευση των στρατιωτικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ και στην ανάγκη ενίσχυσης της πολεμικής βιομηχανίας, καθώς - όπως είπε - η «Δύση» διαθέτει «κατακερματισμένη αμυντική παραγωγή», ενώ η Ρωσία υπερτερεί σε πυρομαχικά.

Επεσήμανε ότι στη Σύνοδο συζητήθηκαν η ανάπτυξη ΝΑΤΟικών βάσεων στην Ουκρανία και ο συντονισμός του εξοπλισμού που αποστέλλεται στο μέτωπο, ενώ στην επόμενη Σύνοδο, του 2026 στην Αγκυρα, κεντρικά θέματα θα είναι η ουκρανική σύγκρουση, η πολεμική βιομηχανία και οι σχέσεις με τη «νότια γειτονιά». Αναφερόμενος στη Μέση Ανατολή, σημείωσε πως οι «απειλές» για το ΝΑΤΟ είναι η «τρομοκρατία» και η Ρωσία, ενώ έκανε λόγο για «ενεργειακή ασφάλεια» - δηλαδή τη θωράκιση των αμερικανοευρωπαϊκών ενεργειακών μονοπωλίων απέναντι στο ευρασιατικό μπλοκ.

Παράλληλα μίλησε για τις «ευκαιρίες» που δημιουργούνται για τις χώρες του Νότου μέσω της συμμετοχής τους στην πολεμική οικονομία και τη συνεργασία με τη ΝΑΤΟική πολεμική μηχανή, από την παραγωγή όπλων μέχρι την «εκμετάλλευση του Διαστήματος».

Αναφέρθηκε ακόμα στη διεύρυνση των ΝΑΤΟικών υποδομών σε Ιορδανία, Κουβέιτ και Ιράκ, καθώς και στη «στενή συνεργασία» ΝΑΤΟ - ΕΕ μέσα από τον «Οδικό Χάρτη Ετοιμότητας 2030». Τέλος, σχολιάζοντας τη σφαγή στη Γάζα μίλησε για «πιέσεις στους συμμάχους» του ΝΑΤΟ, για το οποίο δήλωσε πως θα συνεχίσει να «συνεισφέρει» στις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους για «εκεχειρία», δηλαδή στη διατήρηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών πάνω στα ερείπια της Παλαιστίνης.

Ο Θ. Ντόκος, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στον πρωθυπουργό, επέμεινε με τη σειρά του ότι ναι μεν «το ΝΑΤΟ είναι αναγκαίο για την ευρωπαϊκή ασφάλεια», αλλά οι Ευρωπαίοι πρέπει «να κάνουν περισσότερα» στον ευρωατλαντικό καταμερισμό, παρουσιάζοντας ως απειλές όχι μόνο έναν συμβατικό πόλεμο αλλά και τις υβριδικές απειλές κόντρα στη λεγόμενη ανθεκτικότητα των ευρωενωσιακών υποδομών. Εθεσε επίσης ως προτεραιότητες την αγορά σύγχρονων οπλικών συστημάτων (όπως τα ισραηλινά που θέλει να πάρει τώρα η κυβέρνηση) αλλά και την ανάπτυξη νέων, καθώς και τις σχέσεις με την Ινδία, καθώς μπορεί να προσφέρει υψηλής ποιότητας προϊόντα σε χαμηλο κόστος.

Ο δε Χ. Θεοχάρης, υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για την προώθηση των μπίζνες, πιάνοντας ως θεματική το «μέλλον της Ουκρανίας» και τις ανάγκες στην ανοικοδόμηση, ως συνέπεια των καταστροφών του πολέμου, παρέπεμψε σε σύνοδο που θα γίνει τις επόμενες μέρες στη Βαρσοβία, όπου θα παρευρεθεί μαζί με αντιπροσωπεία ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, με θέμα ακριβώς τέτοιες μπίζνες στην Ουκρανία, πάντα με πρόταγμα οι ελληνικές επιχειρήσεις να έχουν «ενεργό ρόλο» στην Ουκρανία. Εδεσε άλλωστε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο ουκρανικό με το πώς τη βλέπει η αμερικανική κυβέρνηση, ως έναν «αξιόπιστο εταίρο» όπως είπε.

Τέλος, ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας αναφέρθηκε στην «Ατζέντα 2030», δηλαδή τους εξοπλισμούς και τις προσαρμογές του στρατεύματος στις σύγχρονες ανάγκες του ΝΑΤΟ και των ανταγωνισμών του κεφαλαίου. Επέμεινε δε για τις αλλαγές στο στράτευμα, που έχουν προκαλέσει κύμα αντιδράσεων στα στελέχη και τις οποίες συνέδεσε με το ότι «η Ελλάδα πρέπει να έχει το βλέμμα της στραμμένο από το Γιβραλτάρ έως τον Ινδικό Ωκεανό», καλύπτοντας με τις Ενοπλες Δυνάμεις της όλο τον ορίζοντα του ελληνικού κεφαλαίου και στέλνοντας παιδιά του ελληνικού λαού σε αποστολές όπου Γης, σε άλλη μια απόδειξη ότι οι εξοπλισμοί αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες της άμυνας.

Εβαλε και θέμα υπο-εξοπλισμού της ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην αντιπαράθεσή της με αλλά ιμπεριαλιστικά κέντρα, αν και ως βασικό έθεσε το θέμα της «αλλαγής κουλτούρας» στους λαούς, λέγοντας επί λέξει: «Το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών και η επιστροφή σε πνεύμα αυτοθυσίας που ο Ευρωπαίος θα έχει μέσα στη συνείδησή του, ότι μπορεί να χρειάζεται να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα τα οποία απολαμβάνει. Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή σημαία. Οι ΗΠΑ είναι εθισμένες σε αυτό το θέαμα. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε μια σοβαρή και ειλικρινή συζήτηση στο πλαίσιο της Ευρώπης, μέχρι πού είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε».