Σημαντική συγκέντρωση του στρατού της Ουκρανίας και εξοπλισμού παρατηρείται (σύμφωνα με πληροφορίες έως 12.000 στρατιώτες) το τελευταίο διάστημα στη λεγόμενη ζώνη επαφής στις ανατολικές περιοχές της χώρας, κοντά στις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, που παρά το όνομα είναι αστικά καθεστώτα που θέλουν σύνδεση με τη Ρωσία). Το γεγονός αυτό κάνει πολλούς να εκτιμούν ότι εντείνονται οι προετοιμασίες για νέα μαζική επιχείρηση του ουκρανικού στρατού, στη λογική που καλλιεργεί η κυβέρνηση του Πέτρο Ποροσένκο, της «ανακατάληψης εδαφών», με δεδομένο ότι έχει ουσιαστικά αρχίσει και η προεκλογική περίοδος για τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στην Ουκρανία, που προγραμματίζονται την άνοιξη του 2019.

Επιπλέον, στις 11 Νοέμβρη λήγει η περίοδος του λεγόμενου «καθεστώτος αυτονομίας» που είχε παραχωρήσει η Ουκρανία με βάση τη συμφωνία - συμβιβασμού του Μινσκ του Φλεβάρη του 2015. Ταυτόχρονα, στη λεγόμενη ΛΔ Ντονέτσκ, μετά τη δολοφονία του Προέδρου της Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο στις 31 Αυγούστου, με βόμβα σε κεντρικό εστιατόριο της πόλης του Ντονέτσκ, αποφασίστηκαν πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές ακριβώς στις 11 Νοέμβρη, που η κυβέρνηση του Κιέβου θεωρεί παράνομες. Υπηρεσιακός Πρόεδρος ανέλαβε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και διαπραγματευτής στη λεγόμενη ομάδα επαφής, Ντένις Πουσίλιν, και διόρισε στη θέση του διαπραγματευτή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα την λεγόμενη υπουργό Εξωτερικών Ναταλία Νικόροβα. Στην πρώτη της δήλωση προχτές στην Ομάδα Επαφής, που συνεδριάζει στο Μινσκ για να προχωράνε υποτίθεται οι προβλέψεις της ομώνυμης συμφωνίας, η Νικόροβα εξέφρασε την ανησυχία της, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση στο Ντονμπάς «επικίνδυνη».

Αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι έχουν πυκνώσει οι παραβιάσεις, από την πλευρά του στρατού και των εθνικιστικών ταγμάτων που τον συνδράμουν, της κατάπαυσης πυρός και της τελευταίας εκεχειρίας, που συμφωνήθηκε στα τέλη Αυγούστου, με αφορμή την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την 21η υποτίθεται κατάπαυση του πυρός από το 2015, στο πλαίσιο της συμφωνίας του Μινσκ, η οποία ουσιαστικά ποτέ δεν τηρήθηκε. Τα χτυπήματα το τελευταίο τριήμερο ξεπερνούν τα 40, με όπλα διαμετρήματος που απαγορεύονται από τη συμφωνία του Μινσκ και καταγράφονται υλικές ζημιές σε κατοικημένες περιοχές και τραυματισμοί.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν οι καταγγελίες των πολιτοφυλακών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ότι τις τελευταίες μέρες σε περιοχή 30 χλμ. από τη Μαριούπολη εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ πραγματοποιούν προετοιμασία ειδικών δυνάμεων του ουκρανικού στρατού και των εθνικιστικών ταγμάτων του Αζοφ και του Αρατ. Αναφέρεται ως εκπαιδευτής ο συνταγματάρχης των πεζοναυτών των ΗΠΑ Κιμ Γιορτ, που εκπαιδεύει ανά ομάδες για ειδικές αποστολές.

Αυτό που επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά είναι ότι οι αιτίες της σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι όχι μόνο ενεργές, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορούν να ανοίξουν νέο γύρο αιματοχυσίας. Η ενδοαστική σύγκρουση οδήγησε την άνοιξη του 2014 στην ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης του Β. Γιανουκόβιτς (όταν αυτός παζάρευε και με την ΕΕ και με τη Ρωσία κυρίως για το ζήτημα της Ενέργειας) και τροφοδοτείται από την όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία, τόσο στην περιοχή όσο και σε άλλες, για ενεργειακές πηγές, αγωγούς μεταφοράς, αγορές, γεωστρατηγικές σφαίρες επιρροής. Οι πρώτοι στήριξαν την πραξικοπηματική κυβέρνηση και τις εθνικιστικές φασιστικές δυνάμεις, η δεύτερη ενισχύει τις ρωσόφωνες περιοχές στο Ντονμπάς και την Κριμαία, που ενσωματώθηκε σ' αυτήν το Μάρτη του 2014, για τα δικά της συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που σίγουρα κατέρρευσε και στην περίπτωση της Ουκρανίας είναι ο μύθος του «ενεργειακού κόμβου», που δήθεν θα εξασφάλιζε ευημερία στο λαό. Ακριβώς το αντίθετο συνέβη, ο λαός πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος γιατί το πάνω χέρι έχουν οι καπιταλιστές, και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο στο στόχαστρο της λαϊκής πάλης δεν μπαίνει η ίδια η εξουσία του κεφαλαίου, η καπιταλιστική εκμετάλλευση.