Μόνο ενταγμένη στην ευρύτερη αντιπαράθεση της Ρωσίας με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μπορεί να ιδωθεί και η τελευταία επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και το Πατριαρχείο της Μόσχας και Πασών των Ρωσιών, με αφορμή το αίτημα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας - Πατριαρχείο Κιέβου (που θεωρείται σχισματική από τη Ρωσία) να γίνει αυτοκέφαλη εκκλησία. Το Πατριαρχείο Μόσχας αναγνωρίζει μόνο την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι υπό τη δικαιοδοσία του, ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχωράει με σταδιακά βήματα στην αναγνώριση της «αυτοκεφαλίας», με ενθάρρυνση, όπως όλα δείχνουν, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η κίνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, να διορίσει δύο επισκόπους, τον Παμφυλίας (ΗΠΑ) Δανιήλ και τον Μητροπολίτη Εντμοντον (Καναδάς) Ιλαρίωνα (και οι δύο Ουκρανοί) ως έξαρχους (εκπροσώπους του) στο Κίεβο, έφερε την άμεση αντίδραση του Πατριαρχείου της Μόσχας, που σημειώνει ότι αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των εκκλησιαστικών κανόνων και επέμβαση της μιας εκκλησίας στη δικαιοδοσία της άλλης, που έγινε χωρίς τη συγκατάβαση των Πατριαρχών Μόσχας Κύριλλου και Ουκρανίας Ονούφριου. Σε ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπογραμμίζεται ότι «οι ενέργειες αυτές οδηγούν σε ένα αδιέξοδο μεταξύ της Ρωσικής και της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, δημιουργώντας μια πραγματική απειλή για την ενότητα ολόκληρης της Ορθοδοξίας στον κόσμο», χρεώνει τις ευθύνες στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και όσους τον στηρίζουν και δηλώνει ότι «η απάντηση του Πατριαρχείου Μόσχας θα ακολουθήσει πολύ σύντομα». Στο ίδιο κλίμα, ο επικεφαλής του τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, Ιλαρίων, τόνισε ότι «όταν κάποιος παρεμβαίνει τόσο ασύστολα και κυνικά στις υποθέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν δημιουργείται μόνο μια αδιέξοδη κατάσταση, αλλά απειλείται η παγκόσμια Ορθοδοξία με σχίσμα».

Φυσικά, η αντιπαράθεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αυτού της Ρωσίας κρατάει από πολύ παλιά και αφορά στη λεγόμενη πρωτοκαθεδρία στην Ορθόδοξη Εκκλησία στον κόσμο, που αποτελεί θεσμό του αστικού κράτους με σημαντική επιρροή και φυσικά τώρα, σε περίοδο οξυμένου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, κλιμακώνεται.

• Στην Ανατολική Ουκρανία πυκνώνουν οι βομβαρδισμοί από την πλευρά του ουκρανικού στρατού κατά θέσεων των πολιτοφυλακών στις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ). Ταυτόχρονα, ανεβαίνει και η ανησυχία από τη συγκέντρωση δυνάμεων το τελευταίο διάστημα (γίνεται λόγος για 12.000 στρατιώτες και μεγάλο αριθμό βαρέων όπλων κατά παραβίαση της λεγόμενης συμφωνίας εκεχειρίας του Μινσκ) ότι επίκειται νέα μαζική επίθεση του ουκρανικού στρατού. Την ίδια στιγμή, μετά τη δολοφονία του Προέδρου της ΛΔ Ντονέτσκ, Α. Ζαχαρτσένκο, την προεδρία ανέλαβε με απόβαση της τοπικής βουλής ο Ντένις Πουσίλιν, έως τώρα πρόεδρος του σώματος.