Ισχνό ρυθμό ανάκαμψης στο 1,8% για το β' τρίμηνο του 2018 καταγράφουν τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), την ώρα που η βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία από το 2008, όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση, μέχρι και σήμερα φτάνει στο 25%. Μάλιστα, οι μακροχρόνιες προβλέψεις τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και του ΔΝΤ κάνουν λόγο για ετήσιους ρυθμούς ανάκαμψης μόλις στο 1% κατά μέσο όρο για τις επόμενες δεκαετίες.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η - αναιμική - ανάκαμψη στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στη συνεχιζόμενη ενίσχυση των εξαγωγών, που με τη σειρά τους αποτελούν δείκτη της ενισχυμένης «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων εξαγωγικού προσανατολισμού, στο έδαφος πάντα των αντεργατικών ανατροπών και των υπόλοιπων διευκολύνσεων που παρέχει το αστικό κράτος.

Μεταξύ άλλων, σύμφωνα με τα στοιχεία:

-- Η αξία των εξαγωγών ενισχύθηκε σε ποσοστό 9,4% σε σχέση με το β' τρίμηνο του 2017, έναντι αύξησης 4,3% που εμφανίζουν οι εισαγωγές.

-- Στον αντίποδα, οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου εμφανίζουν ρυθμό υποχώρησης 5,4% σε σχέση με το β' τρίμηνο του 2017.

-- Η τελική καταναλωτική δαπάνη εμφανίζει οριακή ενίσχυση 0,8%.

Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις «Εαρινές Προβλέψεις 2018» κατέβασε τον πήχη της ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία στο 1,9% για τη φετινή χρονιά (από 2,5% στις «Χειμερινές Προβλέψεις») και στο 2,3% για το 2019 (από 2,5%).

Ο ΟΟΣΑ, από την πλευρά του, «βλέπει» ρυθμό ανάκαμψης 2% για το 2018, ενώ με προϋπόθεση την εφαρμογή και των νέων αντιλαϊκών μέτρων, εκτιμά ότι θα επιτευχθεί ο στόχος για τα πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% του ΑΕΠ) μέχρι το 2022. Οπως χαρακτηριστικά τονίζει, το κρατικό χρέος θα καταστεί «βιώσιμο» μόνο με το σενάριο της εντατικής εφαρμογής των «μεταρρυθμίσεων», δηλαδή μέσω της περαιτέρω κλιμάκωσης της αντεργατικής πολιτικής. Σε αυτήν την περίπτωση, η ανάκαμψη του ΑΕΠ θα διαμορφωθεί σε ελαφρά υψηλότερα επίπεδα τα επόμενα χρόνια, συγκεκριμένα στο 2,3% το 2030, στο 1,8% το 2040, στο 1,3% το 2050 και στο 1,2% το 2060.

Στο σενάριο εφαρμογής μόνο των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη έχουν συμφωνηθεί με τους «θεσμούς», ο ρυθμός ανάκαμψης θα επιβραδυνθεί στο 1,8% το 2030 και σε επίπεδα κάτω του 1% στη συνέχεια, στην περίπτωση που δεν επεκταθεί το «πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων».

Στο ίδιο μήκος κύματος, το ΙΟΒΕ (Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών), σε πρόσφατη «τριμηνιαία έκθεσή» του, υπογραμμίζει: «Αν η ελληνική οικονομία δεν προσχωρήσει προς το δρόμο των δομικών μεταρρυθμίσεων, με έμφαση στο άνοιγμα των αγορών και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης, ο ρυθμός πραγματικής μεγέθυνσης της οικονομίας κατά την επόμενη δεκαετία δύσκολα θα υπερβεί το 1% ετησίως».

Τα αστικά επιτελεία δεν κρύβουν τις έντονες «ανησυχίες» τους αναφορικά με τους ρυθμούς ανάκαμψης του ΑΕΠ στα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής («Εαρινές Προβλέψεις 2018»), η κορύφωση των ρυθμών ανάκαμψης τόσο στην Ευρωζώνη όσο και συνολικά στην ΕΕ καταγράφηκε το 2017 με σαφείς τάσεις συνεχιζόμενης επιβράδυνσης για το 2018 και το 2019. Σε κάθε περίπτωση, οι «κίνδυνοι», στους οποίους εστιάζουν, έρχονται να πυροδοτήσουν τα αντιλαϊκά αντανακλαστικά με κατεύθυνση την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, έντονοι κλυδωνισμοί εμφανίστηκαν αυτήν τη βδομάδα στη δευτερογενή αγορά του ελληνικού κρατικού χρέους, όπου οι τιμές σημείωσαν και νέα κατρακύλα, με τις αποδόσεις των 10ετών ομολόγων να απογειώνονται μέχρι και πάνω από 4,6%, επίπεδα απολύτως απαγορευτικά στην προοπτική «εξόδου» του ελληνικού κράτους προς αναζήτηση νέων δανείων στις διεθνείς χρηματαγορές. Η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται να δυσκολέψει και τους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους στην προσπάθεια άντλησης (φτηνών) κεφαλαίων από τη διεθνή διατραπεζική αγορά. Παράλληλα, στο Χρηματιστήριο της Αθήνας καταγράφηκε εντεινόμενη κατρακύλα των τραπεζικών μετοχών.

Σε αυτό το φόντο, το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μπ. Κερέ, προειδοποίησε για την ανάγκη κλιμάκωσης των αντιλαϊκών μέτρων και αναδιαρθρώσεων, τονίζοντας: «Η ευθύνη για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών και των καταθετών έχει μετατοπιστεί τώρα πλήρως στην ελληνική κυβέρνηση. Μην περιμένετε ότι θα είναι ευκολότερο για την κυβέρνηση να κερδίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών από ό,τι να πείσει τους θεσμούς».

Ο ίδιος θέτει ως προτεραιότητα τη μείωση της μάζας με τα «μη εξυπηρετούμενα δάνεια», λέγοντας ότι «η ταχεία πρόοδος ως προς την επίλυσή τους είναι κρίσιμη όχι μόνο για την οικονομική ανάκαμψη, αλλά και για τη μελλοντική επάρκεια των ελληνικών τραπεζών».

Σε αυτό το πλαίσιο, ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο να υπάρξει και η ανάγκη νέου κύκλου αυξήσεων μετοχικών κεφαλαίων από τους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους, σε συνέχεια αυτών που προηγήθηκαν στο πλαίσιο των τριών μνημονίων. Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο 2012 - 2015 πραγματοποιήθηκαν 3 ανακεφαλαιοποιήσεις - η τελευταία με τη «βούλα» της σημερινής κυβέρνησης - συνολικού ύψους 51,7 δισ. ευρώ. Τα 32 δισ. ευρώ (περίπου 62%) καλύφθηκαν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μέσω των δανείων που χορηγήθηκαν προς το ελληνικό κράτος από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Τα υπόλοιπα ποσά των ανακεφαλαιοποιήσεων, 19,7 δισ. ευρώ, προήλθαν από ιδιώτες επενδυτές.

Σε κάθε περίπτωση, η ενίσχυση της «κεφαλαιακής επάρκειας» των τραπεζών, όπως επισημαίνεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη μείωση των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων και την κλιμάκωση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, συμπεριλαμβανομένης της λαϊκής κατοικίας.