Για μια ακόμη χρονιά συμμετέχω στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, είναι αυτονόητο αυτό, πόσο μάλλον τώρα που είναι τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ. Είναι οριακός χρόνος, πολύ σημαντικός.

Θα ήθελα να πω εδώ το εξής: Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, παρότι η πρώτη εντύπωση που μπορεί να έχει κανείς είναι ότι πρόκειται για ένα πολιτικό φεστιβάλ νεολαίας, έχει μια ιδιαίτερη πολιτιστική αξία. Και αυτό φαίνεται πεντακάθαρα τα τελευταία χρόνια.

Εδώ και 43 Φεστιβάλ, στα 40 είμαι παρών, παρουσιάζεται το πιο σημαντικό κομμάτι του ελληνικού τραγουδιού, η συντριπτική πλειοψηφία των σπουδαίων συνθετών, των σπουδαίων τραγουδιστών τριών γενεών μέχρι στιγμής, τραγουδοποιών, ποιητών κ.λπ.

Δε νομίζω ότι υπάρχει προηγούμενο, όχι σε φεστιβάλ νεολαίας, δεν υπάρχουν τα υπόλοιπα, όσο και σε θεσμό. Το Φεστιβάλ είναι θεσμός. Και εδώ θέλω να επιμείνω, και να ευχηθώ βέβαια, η επόμενη δεκαετία και η επόμενη εικοσαετία να είναι ακόμα πιο προωθημένη, με πιο προωθημένα πράγματα. Ηδη με τα παιδιά της ΚΝΕ μιλάμε για κάποιες ιδέες για το μέλλον...

Αλλωστε, το μέλλον δε θα 'ρθει μονάχο του έτσι νέτο σκέτο - όπως λέει ο ποιητής - αν δεν πάρουμε μέτρα εμείς. Και αυτά τα μέτρα πρέπει να τα πάρουμε σε όλους τους τομείς. Πρώτα απ' όλα να αφήσουμε ανοιχτό το παράθυρο στο όνειρο, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουν οι επόμενοι εκείνη την κοινωνία στην οποία θα αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος, όπως λέει ο μέγας Κάρολος, σε εκείνη την κοινωνία όπου ο ποιητής θα ψαρεύει και ο ψαράς θα γράφει ποιήματα.

Να 'στε καλά!