Ερώτηση κατέθεσαν βουλευτές του Κόμματος στη Βουλή
Η Ερώτηση, που απευθύνεται στους υπουργούς Εσωτερικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και την οποία υπογράφουν οι βουλευτές Μανώλης Συντυχάκης, Γιάννης Δελής, Λιάνα Κανέλλη, Χρήστος Κατσώτης, Νίκος Καραθανασόπουλος, Γιώργος Λαμπρούλης, Σταύρος Τάσσος και Θανάσης Παφίλης, αναφέρει:
«Εχοντας υπόψη τα οριστικά αποτελέσματα που δόθηκαν στη δημοσιότητα για τη δωρεάν φιλοξενία σε Παιδικούς Σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και ΚΔΑΠ με Ειδικές Ανάγκες, στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΣΠΑ "Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής" για τη σχολική χρονιά 2018 - 2019, αποδεικνύεται πως τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης ότι τάχα θα διευρύνει τον αριθμό υποδοχής βρεφών και νηπίων στους παιδικούς σταθμούς, θα στηρίξει "τα φτωχά και άνεργα νοικοκυριά κατά προτεραιότητα", είναι παραμύθια!
Με βάση τα στοιχεία της ΕΕΤΑΑ, υποβλήθηκαν 161.360 αιτήσεις παιδιών και έλαβαν το πολυπόθητο εισιτήριο του voucher μόλις 93.611!
Ομως ούτε και τα 52.761 βρέφη/νήπια και 40.850 παιδιά για τις δομές των ΚΔΑΠ που τελικά πήραν το voucher είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να βρουν στην πόλη τους μια θέση σε δομές. Την περσινή χρονιά 10 χιλιάδες voucher άλλαξαν χέρια γιατί δεν υπήρχαν οι αναγκαίες δομές ανά τη χώρα. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για δημιουργία δήθεν 400 νέων παιδικών σταθμών στο 2018 δεν ήταν παρά μια επικοινωνιακή απάτη. Με 50 και 70 χιλιάδες ευρώ εφάπαξ σε 212 δήμους ούτε φτιάχνεται, πολύ περισσότερο δεν στελεχώνεται με προσωπικό, ούτε λειτουργεί παιδικός σταθμός!
Οι δημοτικές δομές παραμένουν συρρικνωμένες, ελλειμματικές, σε κτίρια ενοικιαζόμενα και πολλές φορές ακατάλληλα για να υλοποιηθεί η παιδαγωγική πράξη και να διασφαλιστεί η φροντίδα και η ασφάλεια των παιδιών. Οι δε δημόσιες επενδύσεις για αυτές τις υποδομές είναι σχεδόν ανύπαρκτες, με χαρακτηριστικό το στοιχείο για την Περιφέρεια Αττικής, όπου το 2017 ολοκληρώθηκαν μόλις 2 παιδικοί σταθμοί! Είναι δε αποκαλυπτικό το στοιχείο ότι για τις δύο μεγαλύτερες Περιφέρειες της χώρας (Αττική, Κεντρική Μακεδονία), που διαθέτουν και τον μεγαλύτερο αριθμό παιδικών δομών (δημοτικών - ιδιωτικών), οι αιτήσεις που έγιναν είναι πάνω από 82 χιλιάδες παιδιά και τα voucher μόλις 34,5 χιλιάδες! Δύο στα τρία παιδιά φτωχών και άνεργων νοικοκυριών που είχαν το δικαίωμα να κάνουν αίτηση αποκλείστηκαν!».
«Η πραγματικότητα των τεράστιων ελλείψεων γίνεται ακόμη πιο αποκαλυπτική με βάση τον αριθμό των γεννήσεων στη χώρα μας», συνεχίζει η Ερώτηση. «Ο μέσος όρος των γεννήσεων τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ανέρχεται σε 93 χιλιάδες παιδιά κατά έτος. Με βάση τις υποδεχόμενες ηλικίες στους παιδικούς σταθμούς, είναι τουλάχιστον 300 χιλιάδες τα βρέφη/νήπια που δυνάμει αναζητούν μια θέση, ως εκ τούτου 2 στα 3 παιδιά θα μένουν από χέρι εκτός κάθε δομής (δημόσιας - ιδιωτικής).
Αν δε στα παραπάνω προστεθεί ως παράγοντας το ότι δημοτικές - ιδιωτικές δομές μοιράζονται σχεδόν ισομερώς τις προσχολικές δομές αυτών των ηλικιών και το ότι οι δημοτικές επιβάλλουν τροφεία, γίνεται φανερό ότι το δικαίωμα του παιδιού στη φροντίδα και την αγωγή έχει διαμορφωθεί κύρια ως εμπορεύσιμο είδος και στην αποκλειστική ευθύνη της οικογένειας. Η διανομή των voucher και η μοιρασιά της χρηματοδότησης μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών, που εισήγαγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έρχεται να μονιμοποιήσει αυτήν την πραγματικότητα.
Με την πολιτική του voucher νομιμοποιείται η αντιδραστική ευρωενωσιακή πολιτική ότι η αγωγή και φροντίδα του παιδιού δεν υφίσταται ως κοινωνική ανάγκη, ως δικαίωμα για όλα τα παιδιά, αλλά ως εμπόρευμα, και η όποια παρέμβαση του κράτους παίρνει τη μορφή λοταρίας της φτώχειας, είναι ευκαιριακή και με ημερομηνία λήξης.
Τα στοιχεία προβάλλουν διαχρονικά και σταθερά την υποβάθμιση των δημόσιων δομών για το παιδί ως επιλογή του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν. Την εμπορευματοποίηση των αναγκών του παιδιού και της λαϊκής οικογένειας, την ένταση του ταξικού χαρακτήρα των πολιτικών που αναπτύσσονται στην αγωγή και τη συνολική φροντίδα του παιδιού, την Εκπαίδευση, την Υγεία, κάθε πλευρά της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Οι δε εξαγγελίες της κυβέρνησης για εφαρμογή από φέτος της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής για όλα τα παιδιά 4 και 5 ετών, αρχικά σε 184 δήμους της χώρας, αποτελούν ένα ακόμη "πυροτέχνημα", αφού δεν έχει εξασφαλίσει κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης των αντίστοιχων δομών των νηπιαγωγείων ώστε να αντεπεξέλθουν με επάρκεια στο ρόλο τους, να μην στοιβάζουν τα παιδιά και τις ανάγκες τους. Μια πραγματικότητα που, αντί να ενισχύσει την υποχρεωτικότητα και την καθολικότητα της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής με την ευθύνη του κράτους, ανοίγει το δρόμο στους ιδιώτες του χώρου».
Το ΚΚΕ ζητά από την κυβέρνηση: