Το ρενοκάθικο αυτές τις μέρες, της τάχα μου δήθεν σιβηρικής βαρυχειμωνιάς στην καρδιά του ταλαίπωρου ελληνικού καλοκαιριού, μου ξανάρθε αυτόματα σχεδόν στην άκρη της γλώσσας. Ακούγοντας σενάρια περί τσαρικού τύπου πολιτικές παρεμβάσεις για τα εθνικά ζητήματα, όπου στον τόπο με κάτι πομπώδεις μαρκίζες του τύπου «αυτοκρατορική παλαιστινιακή μπλα μπλα..», , παραφράζω τον ποιητή κι αναρωτιέμαι ...και τώρα τι θ' απογίνουμε χωρίς τους Ρώσους;

Ως γνωστόν το πακετάκι του τουριστικά ορθόδοξου Μόσκοβου περιλαμβάνει εκτός απ' τη φτηνή διαμονή, την υποχρέωση να προσκυνήσεις τα καταστήματα και να καταβάλεις τον χοντρό οβολό σου για να εξιλεωθείς για τον αντιβασιλικό και ...«αντιδημοκρατικό» πάλαι ποτέ κομμουνισμό σου. Κι εδώ που τα λέμε, η αριστερά ως σοσιαλδημοκρατία δεν «σώζει» την κατάσταση όταν προωθεί ανάμεσα στους σημιτικούς S-300 και τις τυπικές πλακέτες του Καμμένου στον απερχόμενο Ρώσο στρατιωτικό ακόλουθο, με το να ψελλίζει κάτι κοτζιάδες (κατά το χοντράδες) περί ΝΑΤΟικής εθνικής αξιοπρέπειας και απελάσεις διπλωματών. Οσο η τριπλέτα Τσίπρα - Καμμένου - Κοτζιά αυτοτροφοδοτείται πολιτικά με την ψευδαίσθηση ότι αναμετράται με την ιστορία, τόσο το ρενοκάθικο θα εισβάλλει στον προεκλογικό πολιτικό λόγο, καλιαρντίζοντας επικινδύνως...

Ετσι η τσιπραίικη πολυδιάστατη αρλούμπα αποδεικνύεται φούσκα, παραμύθι για μικρά παιδιά... και στο βάθος έχει ΝΑΤΟ και Τραμπ...

Το μόνο που μένει είναι, συμπλέοντας και σε αυτό με τους Ευρωπαίους και το ΝΑΤΟ, να δούμε καμιά διεθνή διπλωματική πρωτοβουλία στο επίπεδο της ανάπτυξης του θρησκευτικού τουρισμού, από την κυβέρνηση που βάζει αριστερό πρόσημο ακόμα και στα ρενοκάθικα, που να οδηγεί στην αγιοποίηση των απανταχού δοσιλόγων και μαυραγοριτών του τότε και του τώρα, που απλώς προσπάθησαν να επιβιώσουν απέναντι στους «τσάρους της οικονομίας», στη χορεία των οποίων μετά το δημοψήφισμα του '15 συγκαταλέγεται και ο κ. Τσακαλώτος...