Αντίστοιχες είναι οι συστάσεις προς την ΕΕ από μια σημαντική γερμανική «δεξαμενή σκέψης» που εδρεύει στις Βρυξέλλες, το Ινστιτούτο «Φρίντριχ Εμπερτ». Ωστόσο, μπαίνει και μια άλλη πλευρά: Η στενότερη οικονομική συνεργασία μεταξύ ΕΕ - EEU μπορεί να είναι μια πλατφόρμα για την υπέρβαση του σημερινού αδιεξόδου στις σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας, αλλά και ένας τρόπος ελέγχου της κυριαρχίας της Ρωσίας στις χώρες της Κεντρικής Ασίας.

Η συνεργασία ΕΕ - ΕΕU είναι «ένας από τους λίγους διαθέσιμους και χρήσιμους δρόμους για τη βελτίωση των σχέσεων Ρωσίας και ΕΕ» και πρέπει να εξελιχθεί «παράλληλα με την πολιτική επίλυση συγκρούσεων όπως οι συμφωνίες του Μινσκ (σ.σ. για ανατολική Ουκρανία)». Αντίθετα, «αν συνεχίσουμε να αποφεύγουμε την εμπλοκή με την ΕΕU ή να την αντιμετωπίσουμε ανοιχτά, θα αποξενώσουμε τη Ρωσία και θα επιδεινώσουμε τον ανταγωνισμό στην περιοχή».

Αναφέρονται τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους η ΕΕ θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα σοβαρές επαφές την ΕΕU: Παρέχει μια ουδέτερη πλατφόρμα για προσέγγιση μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας. Επιτρέπει την προσέγγιση των υπόλοιπων χωρών της Κεντρικής Ασίας με την ΕΕ. Οι χώρες της Ευρασίας θα έρθουν πιο κοντά με την ΕΕ και για την ΕΕ παρουσιάζονται μεγάλες ευκαιρίες για «μεταρρύθμιση» και «εκσυγχρονισμό» των οικονομιών τους αλλά και την αύξηση της ευρωπαϊκής πολιτικής επιρροής.

Η οικονομική συνεργασία και το εμπόριο ενισχύουν την ευημερία όλων των συμμετεχόντων και συμβάλλουν στην πρόληψη του ανταγωνισμού με τις γύρω χώρες. Η ΕΕ «θα μπορούσε να επεκτείνει την αγορά της και να διασφαλίσει την ασφάλεια του εφοδιασμού της με υδρογονάνθρακες (η Ρωσία είναι ένας από τους σημαντικότερους προμηθευτές της Ευρώπης)». Από την άλλη, η Ρωσία, «που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ευρωπαϊκά αγαθά και την τεχνολογία, θα μπορούσε να τα εισαγάγει με χαμηλότερο κόστος, να κερδίσει τις απαραίτητες επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας της, καθώς επίσης και ασφάλεια των μεταφορών Ενέργειας στην Ευρώπη», σημειώνει το Ινστιτούτο.

Ενώ τα οικονομικά οφέλη δεν φαίνεται προς το παρόν να είναι εντυπωσιακά, ωστόσο «πολιτικά διακυβεύονται πολλά», τονίζει η μελέτη. Αυτό αφορά τον ανταγωνισμό της ΕΕ τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με τη Ρωσία. Ετσι, υπογραμμίζεται πως «αν η ΕΕ δεν θέλει να χάσει αυτήν την ευκαιρία για αποκλιμάκωση και προσέγγιση με τη Ρωσία και τις γειτονικές χώρες», «θα πρέπει να επανεξετάσει τη σκεπτικιστική στάση της» ιδιαίτερα σε μια περίοδο «απομονωτισμού των ΗΠΑ», άρνησης της «πολυμέρειας και του ελεύθερου εμπορίου».

Επίσης, μια ολιγωρία από πλευράς ΕΕ θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ρωσία να κυριαρχήσει στην περιοχή και να διαπραγματεύεται μόνο διμερώς με την ΕΕ και όχι στο πλαίσιο της EEU, «καπελώνοντας» τα ιδιαίτερα συμφέροντα των γειτονικών χωρών, τα οποία θέλει φυσικά να αξιοποιήσει η ΕΕ.