Σάββατο 14 Ιούλη 2018 - Κυριακή 15 Ιούλη 2018 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΥΓΕΙΑ
«ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ» ΒΟΥΛΑΣ
Τεράστια προβλήματα για εργαζόμενους και ασθενείς... «εισιτήριο» για επιχειρηματικά συμφέροντα

Το Γενικό Νοσοκομείο «Ασκληπιείο» Βούλας είναι ένα ακόμα από τα νοσοκομεία της Αττικής στα οποία καταρρέει καθημερινά το κυβερνητικό αφήγημα περί «σταθεροποίησης και αναβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας», μπροστά στις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και πόρους, στον απαρχαιωμένο ιατρικό εξοπλισμό, στους εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης που δουλεύουν έχοντας πάνω από τα κεφάλια τους την επικείμενη απόλυση.

Το «Ασκληπιείο» Βούλας ξεκίνησε τη λειτουργία του πριν έναν αιώνα ως ειδικό νοσοκομείο για τη φυματίωση των οστών. Στο πέρασμα του χρόνου, μετά και την εξαφάνιση της νόσου, μετατράπηκε σιγά - σιγά σε ορθοπεδικό νοσοκομείο. Σήμερα, είναι το μοναδικό νοσοκομείο στα νότια προάστια της Αθήνας και εξυπηρετεί 1,5 εκατομμύριο κατοίκους.

Και καλείται να το κάνει αυτό παρότι - με βάση ακόμη και τα πετσοκομμένα οργανογράμματα του 2012 - έχει 346 κενές θέσεις προσωπικού... Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, κάνει καθημερινά ορθοπεδική εφημερία και κάθε 4η μέρα γενική εφημερία.

Για την κατάσταση αυτή που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία και τις συνέπειές της στο προσωπικό, τους ασθενείς και το λαό της περιοχής, μιλούν στον «Ριζοσπάστη» εργαζόμενοι του νοσοκομείου.

Το επικίνδυνο μείγμα που διαμορφώνει η αντιλαϊκή πολιτική

Από τη σύσκεψη σωματείων και φορέων που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιούνη για τα οξυμένα προβλήματα στο «Ασκληπιείο»
Από τη σύσκεψη σωματείων και φορέων που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιούνη για τα οξυμένα προβλήματα στο «Ασκληπιείο»
Οπως μας εξηγεί ο Κώστας Ρούμπης, διευθυντής του Ακτινολογικού Τμήματος, το «Ασκληπιείο», κάτω από αυτές τις συνθήκες, «απέχει πολύ απ' το να το χαρακτηρίσει κανείς σήμερα Γενικό Νοσοκομείο, ρόλο τον οποίο καλείται να επιτελέσει για να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες. Λείπουν βασικές ειδικότητες και κλινικές, όπως Νευρολογική, Γαστρεντερολογική, Θωρακοχειρουργική, Αγγειοχειρουργική, Πνευμονολογική, Γυναικολογική. Και οι υπάρχουσες, εκτός του ότι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν πληθώρα εξειδικευμένων περιστατικών, είναι υποστελεχωμένες. Επιπλέον η υποχρηματοδότηση - οι προϋπολογισμοί είναι κάτω από τα λογικά όρια ομαλής λειτουργίας - δημιουργεί συνθήκες κακής λειτουργίας των υπαρχουσών υποδομών, με αποτέλεσμα τις συνεχείς βλάβες του ασυντήρητου, υψηλού κόστους, ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, με αποκορύφωμα την πρόσφατη βλάβη του αξονικού τομογράφου».

«Ολα τα παραπάνω», επισημαίνει ο Κ. Ρούμπης, «αποτελούν ένα επικίνδυνο μείγμα για την καθημερινότητα του ασθενούς, ακόμα περισσότερο βέβαια για τα επείγοντα περιστατικά. Πόσο μάλλον όταν το συγκεκριμένο νοσοκομείο είναι το μοναδικό σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων απ' το πλησιέστερο».

«Ταυτόχρονα», προσθέτει, «δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εισαγωγή, λόγω των επιτακτικών αναγκών, ιδιωτικών κεφαλαίων που έρχονται με διάφορες μορφές να "καλύψουν τα κενά" που αφήνει το κράτος. Χωρίς να μπορεί με σιγουριά να διαφανεί ο απώτερος σκοπός τους, δηλαδή η απαξίωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ιδιωτικοποιήσεις και η εν γένει εμπορευματοποίησή του».

Εδώ και ένα μήνα χωρίς αξονικό τομογράφο

Κάθε χρόνο στο «Ασκληπιείο» γίνονται 110.000 ακτινογραφίες και 15.000 - 17.000 αξονικές τομογραφίες. Εδώ και ένα μήνα το νοσοκομείο δεν έχει αξονικό τομογράφο, για άλλη μια φορά, αφού πρόκειται για μηχάνημα παλαιάς τεχνολογίας, για το οποίο πλέον δεν παράγονται ούτε ανταλλακτικά.

«Πριν λίγες μέρες, μας διακομίστηκε με το ΕΚΑΒ ασθενής με ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού, απλώς δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί επαρκώς, αφού, για άλλη μία φορά, ο αξονικός τομογράφος παρουσιάζει σοβαρή βλάβη», μας λέει ο Γιώργος Χριστόπουλος, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων. «Και δεν είναι το μοναδικό περιστατικό», προσθέτει, «καθώς πολλοί ασθενείς - από τροχαία μέχρι εγκεφαλικά - αναγκάζονται να διακομιστούν σε άλλα νοσοκομεία, με ό,τι σημαίνει αυτό για την ασφάλειά τους. Αλλοι πάλι καταφεύγουν σε ιδιωτικές κλινικές προκειμένου να μην ταλαιπωρηθούν περαιτέρω».

«Την ίδια στιγμή», επισημαίνει, «το νοσοκομείο συρρικνώνεται, καθώς από 700 κλίνες που είχε πριν 20 χρόνια, σήμερα δεν ξεπερνά τις 300. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς σκόπιμα δεν ξεκαθαρίζει, κτίρια και περιβάλλων χώρος είναι ιδιοκτησία του Ερυθρού Σταυρού και έχουν παραχωρηθεί για χρήση στο Δημόσιο, εξ ου και η συνδιοίκηση του νοσοκομείου. Οι βάρδιες στα τμήματα και στις κλινικές γίνονται συχνά με προσωπικό ασφαλείας, οι άδειες βγαίνουν με εξαιρετική δυσκολία, τα προγράμματα των εφημεριών βγαίνουν οριακά. Στο νοσηλευτικό προσωπικό χρωστάνε πάνω από 6.000 ρεπό! Και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη "σταθεροποίηση και αναβάθμιση" του ΕΣΥ...».

Ελαστικά εργαζόμενοι «ανασταίνουν» τμήματα χωρίς προσωπικό

«Οι υπάρχοντες εργαζόμενοι καλούμαστε να κλείσουμε τις τρύπες στις ελλείψεις προσωπικού με υπερωρίες, συνεχείς βάρδιες. Υπάρχουν περίοδοι που ξεμένουμε από σύριγγες και βασικά φάρμακα!», σημειώνει η Αγγελική Παπαγεωργίου, ειδικευόμενη γιατρός.

«Την ίδια ώρα επεκτείνονται οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, γιατί συμφέρουν. Μιλάμε για εργαζόμενους που έρχονται σε χώρους δουλειάς για μικρά χρονικά διαστήματα, με κυριολεκτικά πετσοκομμένα δικαιώματα, σαν από μηχανής θεοί, για να "αναστήσουν" τμήματα που έχουν μείνει χωρίς προσωπικό. Και στηρίζουν ολόκληρες κλινικές, ενώ παράλληλα έχουν πάνω από το κεφάλι τους την απειλή της απόλυσης και πολλοί μάλιστα μένουν και απλήρωτοι σύμφωνα με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Ολα αυτά καθιστούν τις εφημερίες άκρως επικίνδυνες! Και αν η κατάσταση "σώζεται", αυτό οφείλεται στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του υπάρχοντος προσωπικού. Αλλά και οι άνθρωποι εξαντλούνται, δεν είναι τυχαία και η πληθώρα των εργατικών "ατυχημάτων" το τελευταίο διάστημα!».

Κομμάτι στο αντιλαϊκό παζλ για το «παραλιακό μέτωπο»

Ταυτόχρονα, η Αγγελική μάς επισημαίνει μια ακόμα σημαντική πλευρά: «Το νοσοκομείο της Βούλας αποτελεί φιλέτο για τα συνολικότερα σχέδια σε σχέση με το παραλιακό μέτωπο. Δεν μπορεί κανείς να μην προσέξει ότι το συγκεκριμένο νοσοκομείο βρίθει από δωρεές του εφοπλιστικού κεφαλαίου, ενώ έχουν γίνει πολλές προσπάθειες προκειμένου να παραχωρηθεί μεγάλη έκταση του οικοπέδου μέσω του δήμου Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης». Να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο αυτών των συνολικότερων σχεδίων, ήδη είναι σε εξέλιξη οι μεγάλες επενδύσεις στο Ελληνικό και στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης.

«Η χωροταξική θέση του "Ασκληπιείου" Βούλας, όπως όλα δείχνουν, εντάσσεται στο γενικότερο σχεδιασμό για την ευρύτερη περιοχή και για αυτό εδώ και πολλά χρόνια δεν λύνεται το ιδιότυπο ιδιοκτησιακό καθεστώς που επικρατεί. Η μάχη των επιχειρηματικών συμφερόντων φαίνεται ότι είναι άρρηκτα δεμένη και με τις εξελίξεις στο νοσοκομείο», μας επιβεβαιώνει ο Σπύρος Ρίγγος, εργολαβικός εργαζόμενος στη συντήρηση ιατρικών μηχανημάτων του νοσοκομείου και πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μηχανικών Βιοϊατρικής Τεχνολογίας και Κλινικής Μηχανικής.

«Η εξάρτηση του νοσοκομείου από το ιδιωτικό κεφάλαιο έχει χτυπήσει κόκκινο», προσθέτει. «Τα εργολαβικά συνεργεία έχουν αναλάβει την καθαριότητα, τη φύλαξη, τη σίτιση, την τεχνική υποστήριξη, τον καθαρισμό κλινοσκεπασμάτων. Το ιατροφαρμακευτικό υλικό, ο ιατρικός εξοπλισμός και τα μηχανήματα, η προμήθεια και η συντήρησή τους γίνεται από εταιρείες».

Οπως επισημαίνει, «το εργολαβικό προσωπικό που εργάζεται και καλύπτει πάγιες, μόνιμες και διαρκείς ανάγκες της λειτουργίας του νοσοκομείου, πολλές φορές μένει απλήρωτο για μεγάλα διαστήματα. Βιώνει τρομοκρατία και μάλιστα χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη, εξαιτίας της άρνησης της πλειοψηφίας της διοίκησης του Σωματείου να τους εντάξει στο δυναμικό του, σερνόμενο από την κατεύθυνση που δίνουν εργολαβικές εταιρείες όπως και οι κυβερνητικές - πρώην και νυν - ηγεσίες στην ΠΟΕΔΗΝ και την ΑΔΕΔΥ. Την ίδια ώρα, τα όποια μπαλώματα στην αναβάθμιση χώρων και εξοπλισμού γίνονται κατά κύριο λόγο με δωρεές από μεγαλοεπιχειρηματίες και χωρίς σχεδιασμό αναβάθμισης συνολικά της εικόνας και της λειτουργίας του νοσοκομείου. Για παράδειγμα, γίνεται ανακαίνιση του μισού κεντρικού κτιρίου, με το άλλο μισό και πληθώρα τμημάτων - όπως χειρουργεία - να λειτουργούν κανονικά. Ετσι, βλέπεις στη μια πλευρά του τοίχου να εκτυλίσσεται χειρουργείο και στην άλλη πλευρά να τον γκρεμίζει ο εργάτης!».


Ε. Τζ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ