Συνέχεια στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, που εγκαινίασαν προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τα σχέδια «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης», έρχεται να δώσει ο νόμος που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία το βράδυ της Πέμπτης με την ονομασία «Κλεισθένης 1». Εισάγονται αλλαγές για την ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή της Τοπικής Διοίκησης στις ανάγκες του κεφαλαίου, για την ενίσχυση της κερδοφορίας του σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών, για την ακόμα πιο αποτελεσματική λειτουργία της ως βραχίονα του αστικού κράτους που θα εφαρμόζει με προσήλωση την πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Καθόλου τυχαία, συνεπώς, η κυβέρνηση απέρριψε την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ, έχοντας τη στήριξη δημάρχων αλλά και της ΚΕΔΕ, να δοθεί η δυνατότητα στους δήμους να εξετάζουν κατά περίπτωση, παίρνοντας υπόψη τους εισοδηματικά και άλλα κριτήρια, τη διαγραφή χρεών λαϊκών νοικοκυριών που κινδυνεύουν με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακόμα και για χρέη 500 ευρώ (βλέπε και σελ. 7).

Κατά τη διάρκεια της διήμερης συζήτησης στη Βουλή, παρά τον κουρνιαχτό που σήκωσαν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα για το ζήτημα της απλής αναλογικής, το σπάσιμο των μεγάλων Περιφερειών που προβλέπει ο νόμος κ.λπ., για μία ακόμα φορά δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη σύμπλευσή τους στα κρίσιμα για το κεφάλαιο ζητήματα.

Τέτοια ζητήματα είναι και τα παρακάτω, που συνιστούν και το περιεχόμενο του «Κλεισθένη»:

-- Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς την Τοπική Διοίκηση, με τη σημερινή κυβέρνηση να διατηρεί σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα τους κρατικούς πόρους και με προσανατολισμό στην αύξηση των ιδίων πόρων σε σχέση με την κρατική χρηματοδότηση. Αυτό μεταφράζεται σε ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των λαϊκών αναγκών, ανταποδοτικότητα, δηλαδή να πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες για τις παροχές των δήμων. Σε αυτήν τη λογική εντάσσεται και η μεταφορά στην Τοπική Διοίκηση αρμοδιοτήτων Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας και μιας σειράς άλλων δραστηριοτήτων, με την οποία «σπάει» ο ενιαίος χαρακτήρας που πρέπει να έχει μια δημόσια παροχή, οξύνονται οι ταξικές διακρίσεις και υποβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες. Ακόμα, σημαίνει σταδιακή μεταφορά νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τοπικής Διοίκησης, όπως ο ΕΝΦΙΑ, ο αυξημένος ΦΠΑ στα νησιά, ενδυνάμωση των μηχανισμών «εισπραξιμότητας» φόρων.

-- Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας της Τοπικής Διοίκησης, της προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων. Στην κατεύθυνση αυτή ενθαρρύνονται οι δήμοι να στήνουν επιχειρήσεις ή να συμμετέχουν σε επιχειρηματικά σχήματα, εισάγονται διατάξεις για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και την προώθηση των ΑΠΕ, διαμορφώνεται συνολικά η Τοπική Διοίκηση σε χώρο πιο ελκυστικό για την προσέλκυση κεφαλαίων και επενδύσεων. Οι δήμοι ενθαρρύνονται να ιδρύουν επιχειρήσεις, οι ΣΔΙΤ γενικεύονται, οι συμβάσεις παραχώρησης το ίδιο, εισάγονται διατάξεις για την επιχειρηματική αξιοποίηση φυσικών πόρων και δημοτικής γης από το τουριστικό και όχι μόνο κεφάλαιο, καθώς και για τη ληστρικά μακρόχρονη παραχώρηση σε επιχειρηματικούς ομίλους της δημοτικής ακίνητης περιουσίας και των υποδομών με συνοδεία προκλητικών φοροαπαλλαγών και διευκολύνσεων, επιταχύνεται η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του νερού, των απορριμμάτων κ.λπ.

Ακόμα, μέσα από τη λεγόμενη «κοινωνική οικονομία», προχωρά παραπέρα η εμπορευματοποίηση μιας σειράς κοινωνικών παροχών, δίνοντας χώρο σε ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, δίκτυα και συνεταιρισμούς προσώπων, ως εργαλείο και για να απαλλαγεί το κράτος από τις ευθύνες του όσο και για να χτιστεί ο μηχανισμός διαχείρισης της ανεργίας, της φτώχειας, συγκαλύπτοντας και αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες που γεννούν τα φαινόμενα αυτά, τον καπιταλισμό.

-- Η διατήρηση της ομηρίας εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση. Η γενίκευση και μονιμοποίηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικών ή κρατικών εργολαβιών σε κρίσιμες δημοτικές υπηρεσίες, με συμβάσεις, ωράρια, μισθούς και συνθήκες μεσαίωνα, κατάργηση των ΒΑΕ, τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, χωρίς δικαιώματα, εντατικοποίηση κ.λπ.

-- Η Τοπική Διοίκηση ως μηχανισμός του αστικού κράτους ελέγχεται ακόμα πιο στενά και μέσω της νομοθέτησης σειράς οργάνων ελέγχου, όπως ο «επόπτης ΟΤΑ», η «αυτοτελής υπηρεσία εποπτείας ΟΤΑ», το «συμβούλιο εποπτών», η «επιτροπή συντονισμού και ελέγχου εποπτείας ΟΤΑ», με στόχο την απρόσκοπτη και χωρίς ενοχλητικές φωνές υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ΚΚΕ με τις παρεμβάσεις του ανέδειξε το αντιδραστικό περιεχόμενο του «Κλεισθένη», καταδεικνύοντας τις στοχεύσεις του, υπερασπίστηκε τις λαϊκές ανάγκες και διεκδικήσεις, την ανάγκη γενναίας αύξησης της χρηματοδότησης των δήμων και των Περιφερειών, μη αποκέντρωσης βασικών τομέων όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, εναντίωσης στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στην εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Οι βουλευτές του με τις παρεμβάσεις τους έκαναν καθαρό ότι καμία διοικητική δομή ή «μεταρρύθμιση» για την προσαρμογή της Τοπικής Διοίκησης στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων δεν πρόκειται να ικανοποιήσει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τις οποίες πρέπει να φέρουν στο προσκήνιο με την πάλη τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.