Η δυνατή βροχή που ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη το απόγευμα και που επαναλήφθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης, με αποτέλεσμα να μετατραπεί όλη η περιοχή σε λιμνοθάλασσα και να καταστραφούν σπίτια και μαγαζιά, δεν ήταν ένα «ακραίο καιρικό φαινόμενο» για τους κατοίκους της Μάνδρας, των Μεγάρων, της Νέας Περάμου... Φαινόμενο που επαναλαμβάνεται κάθε έναν, δύο ή τρεις μήνες, δεν είναι ακραίο. Τείνει να γίνει συνηθισμένο. Ακραία και επικίνδυνη είναι η πολιτική που ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, κάθε φορά που συμβαίνει το χαρακτηρίζει «ακραίο» για να καλύψει τις εγκληματικές της ευθύνες. Αυτό ακριβώς που έγινε και τώρα, για άλλη μια φορά...

Είναι ενδεικτικό ότι την Παρασκευή, μετά από διυπουργική σύσκεψη στο Μαξίμου για το θέμα, ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης, αναφερόμενος στη Μάνδρα και όσα έγιναν, τόνισε πως τα χειρότερα αποφεύχθηκαν! Επιπλέον, είπε πως «οι συζητήσεις κινήθηκαν γύρω από την αναγκαία καταγραφή των προβλημάτων που προέκυψαν από τις ισχυρές βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών, αλλά και για έργα που έχουν ήδη δρομολογηθεί». Οι κάτοικοι της περιοχής λοιπόν έμαθαν ότι η κυβέρνηση και η Περιφέρεια ...καταγράφουν.

Αυτές τις μέρες, ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε ξανά στον τόπο που εδώ και οκτώ μήνες, από το προηγούμενο «ακραίο φαινόμενο», δεν έχει γίνει ούτε ένα, έστω μικρό, αντιπλημμυρικό έργο. Και είδε ανθρώπους να λένε: «Παλεύουμε μόνοι μας χωρίς καμία βοήθεια». «Ξαναφτιάξαμε ό,τι μπορέσαμε από τα νοικοκυριά μας και ξανακαταστράφηκαν μέσα σε μια νύχτα». «Δεν έχει γίνει ούτε ένα μικρό έργο για να μας προστατεύσει. Ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την Περιφέρεια». Και η τραγική ειρωνεία; Την ώρα που κάποιοι ήταν βουτηγμένοι στα νερά και προσπαθούσαν να τα βγάλουν από τα σπίτια τους, μάθαιναν ότι δεν δικαιούνται αποζημίωση για τις καταστροφές του Νοέμβρη...

Κυβέρνηση και Περιφέρεια Αττικής επαναλαμβάνουν λοιπόν το ίδιο τροπάρι, για να καλύψουν τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για την ανυπαρξία έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Και τα λένε αυτά εκείνοι που από κοινού:

• Προώθησαν και προωθούν συνειδητά την αλόγιστη επέκταση των πόλεων προς όφελος των κερδοσκόπων, χωρίς φυσικά την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής.
• Επέτρεψαν και νομιμοποίησαν την καταπάτηση, την κάλυψη των ρεμάτων, το χτίσιμο σ' αυτά, την εξαφάνισή τους ή τον βαρύ «τραυματισμό» τους από οδικά έργα.
• Νομιμοποίησαν την αυθαίρετη δόμηση μέσα σε δάση, δασικές εκτάσεις και καταπατημένη δημόσια γη.
• Αντί για την προστασία και ανάπτυξη του δασικού πλούτου, βασικού παράγοντα για την αποτροπή ή την άμβλυνση πλημμυρικών φαινομένων, υιοθέτησαν δασοκτόνα νομοθεσία. Εξαιρούν από τις αναδασώσεις τεράστιες καμένες περιοχές. Δάση δίνονται στο κεφάλαιο για εκμετάλλευση.
• Αντί για την προστασία των ελεύθερων χώρων, προχώρησαν στην τσιμεντοποίησή τους, αλλά και σχεδιάζουν χτίσιμο σ' αυτούς ολόκληρων πόλεων, όπως το Ελληνικό.

Μετά το Νοέμβρη του 2017, ο «Ριζοσπάστης» είχε κάνει κάποιες σημαντικές αποκαλύψεις. Δυστυχώς για τους κατοίκους της περιοχής, από τότε μέχρι σήμερα δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ενα από τα πλέον χαρακτηριστικά είναι το εξής:

Τον Ιούλη του 2017 αναρτήθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος το λεγόμενο «Προσχέδιο Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας» του Υδατικού Διαμερίσματος Αττικής. Το συγκεκριμένο προσχέδιο, λοιπόν, που θυμίζουμε ότι είναι επίσημο κυβερνητικό ντοκουμέντο, γράφει πως η Νέα Πέραμος δεν κινδυνεύει από πλημμυρικά φαινόμενα, ακόμα και από τέτοια φαινόμενα που συμβαίνουν μια φορά στα 100 χρόνια! Λέει συγκεκριμένα: Η Νέα Πέραμος εντάσσεται στη «χαμηλή ζώνη Μεγάρων - Ν. Περάμου (...) δεν υπάρχει υψηλός ή πολύ υψηλός κίνδυνος πλημμύρας» ακόμη και «για πλημμυρική βροχόπτωση 100ετίας»! Για τη Μάνδρα διαπιστώνει υψηλό και πολύ υψηλό κίνδυνο, αλλά κατά περίπτωση και σε κάποια τμήματα! Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν μια περιοχή που μέσα σε οκτώ μήνες έχει πλημμυρίσει δύο φορές, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Αξίζει να θυμίσουμε κάτι ακόμα. Λίγες μέρες μετά τις πλημμύρες του Νοέμβρη του 2017, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε ομιλία του στη Βουλή είπε: «Από το εθνικό σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, έχουμε εντάξει νέα αντιπλημμυρικά έργα προϋπολογισμού 250 εκατομμυρίων ευρώ. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο αυξήσαμε φέτος το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ, για πρώτη φορά μέσα στην κρίση (...)». Λίγες μέρες αργότερα, η κυβέρνηση κατέθεσε τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2018. Σε αυτόν δεν καταγράφεται πουθενά κάποια αύξηση κονδυλίων για αντιπλημμυρικά έργα! Είναι κι αυτό μια εξήγηση για την ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων, πέρα από την πρωτοφανή κοροϊδία της κυβέρνησης σε βάρος των πληγέντων.

Στο εύλογο ερώτημα γιατί τα αντιπλημμυρικά έργα βρίσκονται στον πάτο των προτεραιοτήτων των αστικών κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών, ενώ θα προστάτευαν ανθρώπινες ζωές, δημόσιες υποδομές, λαϊκές περιουσίες, η απάντηση είναι μία και μοναδική: Η ίδια η φύση των έργων είναι τέτοια που δεν αφήνει περιθώριο στους ομίλους που τα κατασκευάζουν να τα «λειτουργούν», δηλαδή να εισπράττουν περίπου για μια 25ετία ανταποδοτικά τέλη χρήσης, εξασφαλίζοντας για σημαντικό διάστημα το επιδιωκόμενο ποσοστό κέρδους. Από την άλλη μεριά, τα έργα αυτά, για διάφορους λόγους, ανατίθενται με μεγάλες εκπτώσεις στον μειοδότη ανάδοχο, με αποτέλεσμα το κέρδος να μην είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για το κεφάλαιο. Να γιατί προηγούνται άλλα έργα, μακριά από τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Κατεύθυνση προς την οποία και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η περιφερειακή διοίκηση της Αττικής δίνουν τον «καλύτερό τους εαυτό».

Ολα όσα συμβαίνουν ξανά αυτές τις μέρες θέτουν ως επιτακτική ανάγκη να παρθούν επείγοντα μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων και για την αποκατάσταση των ζημιών. Να ξεκινήσουν με ευθύνη της κυβέρνησης και της Περιφέρειας τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα. Και επειδή βροχές, πλημμύρες και σεισμοί θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η ανάγκη ο λαός να αγωνιστεί και να διεκδικήσει αυτά τα έργα και τις υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του.

Αγώνας που για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.