Λίγες μέρες μετά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος, Γ. Σταθάκη, προς τους βιομήχανους ότι η εναπομείνασα κρατική ΔΕΗ θα συνεχίσει να τους παρέχει ρεύμα σε χαμηλές τιμές, η γενική συνέλευση της επιχείρησης αποφάσισε την επέκταση των εκπτωτικών συμβολαίων που έχει συνάψει με μεγάλες βιομηχανίες μέχρι το Φλεβάρη του 2019.

Την ίδια στιγμή, δόθηκε και η τυπική έγκριση για την απόσχιση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη για τις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει η διαγωνιστική διαδικασία για την πώλησή τους, που σύμφωνα με το επίσημο χρονοδιάγραμμα αναμένεται να προχωρήσει με την υποβολή δεσμευτικών προσφορών μέχρι τον Σεπτέμβρη και στις 17 Οκτώβρη να έχει γίνει ανάδειξη των πλειοδοτών ή του πλειοδότη.

Οπως έγινε γνωστό, η γενική συνέλευση της ΔΕΗ αποφάσισε την κλιμακωτή έκπτωση όγκου στα τιμολόγια, η οποία φτάνει έως και 12%, για καταναλώσεις από 700 έως 1.000 Γιγαβατώρες. Από εκεί και πάνω, δηλαδή για τους μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη χώρα, το ΔΣ της επιχείρησης εξουσιοδοτείται να διαπραγματευτεί απευθείας νέα συμβόλαια. Αξίζει να σημειωθεί ότι με αυτήν την προοπτική συμφώνησαν και οι εκπρόσωποι του ΤΑΙΠΕΔ, που κάλεσαν τη ΔΕΗ να διαμορφώσει νέα τιμολογιακή πολιτική για την υψηλή τάση μετά την 1η Μάρτη 2019.

Ταυτόχρονα, κι ενώ η εξασφάλιση χαμηλών χρεώσεων προς τους μεγάλους βιομηχανικούς και επιχειρηματικούς ομίλους είναι δεδομένΗ, υπό αίρεση τίθεται ακόμη και αυτή η χαμηλή «έκπτωση συνέπειας» ύψους 15% που αφορά το σύνολο των πελατών της ΔΕΗ, δηλαδή και τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΕΗ συνέδεσε το ζήτημα διατήρησης της έκπτωσης με την πορεία εσόδων της επιχείρησης από την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Οπως είπε, «τα πάντα θα εξαρτηθούν από την εισπραξιμότητα» και μόνο στην περίπτωση που «πάει καλά» δεν θα απαιτηθεί η κατάργηση της έκπτωσης, που σε τελική ανάλυση δόθηκε για να χρυσώσει το χάπι των «τσουχτερών» λογαριασμών, για να δώσει κίνητρο «συνέπειας» στην έγκαιρη πληρωμή τους και βέβαια για να ανακόψει τη διαρροή πελατών προς άλλες ανταγωνιστικές εταιρείες διανομής, που εφαρμόζουν επιθετική τιμολογιακή πολιτική, στη βάση και των εκπτώσεων που αποσπούν στην αγορά του ρεύματος από τη ΔΕΗ.

Για το θέμα τοποθετήθηκε πριν από λίγες μέρες και ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ. Σταθάκης, ο οποίος σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, την ώρα που απέκλειε τάχα το ενδεχόμενο αυξήσεων στα τιμολόγια ρεύματος της ΔΕΗ, άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο κατάργησης της εκπτωτικής πολιτικής της επιχείρησης, λέγοντας ότι το ζήτημα των εκπτώσεων βρίσκεται στη «διακριτική ευχέρεια της εταιρείας».

Ακόμη πιο ανησυχητικές όμως είναι οι ανεπίσημες διαρροές της διοίκησης της ΔΕΗ αναφορικά με το ζήτημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών και της διαχείρισής τους. Οπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, η διοίκηση της ΔΕΗ θεωρεί ως το «μεγάλο στοίχημα» της χρονιάς που διανύουμε την αύξηση των εισπράξεων από τα ληξιπρόθεσμα και την ευόδωση του προγράμματος είσπραξης που έχει συντάξει για λογαριασμό της η συνεργαζόμενη εισπρακτική εταιρεία «Qualco».

Στην παρούσα φάση που βρισκόμαστε, η εταιρεία εξετάζει όλες τις δυνατότητες που της παρέχει το ισχύον αντιλαϊκό πλαίσιο για την είσπραξη οφειλών, το οποίο περιλαμβάνει την «τιτλοποίηση» των απαιτήσεων από πελάτες, την πώλησή τους σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς ή και άλλα «funds» που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση «κόκκινων δανείων» ή ακόμη και την ενεχυρίασή τους για τη σύναψη ευνοϊκού δανεισμού από τράπεζες.

Με λίγα λόγια, όσοι έχουν οφειλές προς την επιχείρηση, ακόμη και οι πολύ χαμηλές των 1.000 ευρώ, κινδυνεύουν η οφειλή τους προς της ΔΕΗ να μετατραπεί σε οφειλή προς τράπεζα με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Με δεδομένο ότι η διοίκηση της ΔΕΗ συνδέει το ζήτημα της μείωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών με την εξέλιξη της δανειοδότησής της από τις «αγορές» και τους όρους δανεισμού της και αναχρηματοδότησης των παλαιών της δανειακών υποχρεώσεων, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι ετοιμάζεται νέο «πογκρόμ» πιέσεων και εκβιασμών σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Ολα τα παραπάνω συντελούνται εν μέσω μιας περιόδου, όπου η κυβέρνηση έχει βγάλει στο σφυρί παραγωγικές μονάδες λιγνίτη της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη, επικαλούμενη και την πρόσφατη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου περί υποχρεωτικής «άρσης της μονοπωλιακής πρόσβασης της ΔΕΗ» στα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη, που αποτελεί άλλωστε ένα βήμα στη στρατηγική για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας. Η συγκεκριμένη απόφαση πέρασε στα προαπαιτούμενα της τέταρτης «αξιολόγησης» και η πρώτη φάση του διαγωνισμού ξεκίνησε με διαδικασίες εξπρές.

Υπενθυμίζουμε ότι έξι ενεργειακοί όμιλοι κατέθεσαν προσφορές για την απόκτηση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη. Πρόκειται για την κοινοπραξία της κινεζικής«Beijing Guohua Power» με την «Damco Energy» του ομίλου Κοπελούζου, τη «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ» του Γ. Περιστέρη, την «ΕΒΑΛΧΑΛΚΟΡ» του ομίλου Στασινόπουλου, την τσεχική «Energeticky Prumyslovy Holding», την «Indoverse (CZECH) Coal Inv.» με έδρα την Κύπρο και τον όμιλο «Μυτιληναίος».

Μια ενδιαφέρουσα πλευρά της διαδικασίας πώλησης λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ δίνουν οι πληροφορίες που κάνουν λόγο για παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών, βιομηχανικών ομίλων και της ΔΕΗ, όπου ανάμεσα σε άλλα έχει πέσει εκ νέου στο τραπέζι το θέμα των υδροηλεκτρικών σταθμών της ΔΕΗ.

Οπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, αναζητείται φόρμουλα ώστε το «αβαντάζ» που έχει σήμερα η ΔΕΗ ΑΕ εξαιτίας της αποκλειστικής παραγωγής ηλεκτρισμού από τα υδροηλεκτρικά, να «περάσει» και στους ομίλους, ως αντιστάθμισμα των υψηλών τιμών ρύπων που καταβάλλουν και οι οποίες αναμένεται να αυξηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα.

Επιπλέον, αξιοποιείται και η διεθνής συγκυρία με τον λεγόμενο «εμπορικό πόλεμο» που έχει ξεσπάσει και τους εισαγωγικούς δασμούς σε μια σειρά προϊόντων που επέβαλαν οι ΗΠΑ, οι οποίοι πλήττουν άμεσα ή έμμεσα και την εγχώρια μεταποίηση και ειδικότερα τη βιομηχανία χάλυβα και αλουμινίου.

Το ζήτημα, μάλιστα, το έθεσαν μετ' επιτάσεως στην πρόσφατη εκδήλωση για το ελληνικό αλουμίνιο οι εκπρόσωποι των ομίλων Μυτιληναίου και Στασινόπουλου συνδέοντάς το άμεσα με το υψηλό ενεργειακό κόστος των εγχώριων ομίλων.

Ο Β. Μυτιληναίος ζήτησε ακόμη περισσότερα «κίνητρα προς την αγορά» για να αναπροσαρμοστεί η εγχώρια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας προς τα υδροηλεκτρικά και το φυσικό αέριο, ενώ χαρακτήρισε «φωτιά» το ζήτημα των εμπορικών δασμών των ΗΠΑ, λέγοντας επίσης ότι «όλοι γνωρίζουν πόσο γρήγορα εξαπλώνεται». Αντίστοιχα ο Μ. Στασινόπουλος τόνισε ότι οι εγχώριοι όμιλοι βρίσκονται «σε πολύ χειρότερη θέση από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές λόγω του κόστους της Ενέργειας»...

Πάντως, ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Σταθάκης, από το βήμα του ίδιου συνεδρίου διαβεβαίωσε δημόσια τους εκπροσώπους των εγχώριων ομίλων ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να τους παρέχει ό,τι απαιτείται για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητάς τους και στο ζήτημα του ενεργειακού κόστους, πέρα βέβαια από τις γενικότερες παροχές της κυβέρνησης με πρώτη και κύρια την καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και το νομοθετικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης.

Απαριθμώντας όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα γι' αυτούς, αναφέρθηκε στο μέτρο της «διακοψιμότητας» και την παράτασή του έως το Δεκέμβρη του 2019, στην κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο για ηλεκτροπαραγωγή και τη σημαντική μείωση των σχετικών συντελεστών στο φυσικό αέριο για βιομηχανική χρήση, στη σύναψη νέων συμβολαίων με ενεργοβόρες βιομηχανίες από τη ΔΕΗ, στην προαναφερθείσα παράταση των τιμολογίων υψηλής τάσης έως τον Φλεβάρη του 2019 που δόθηκε από τη ΔΕΗ, αλλά και στην επερχόμενη μείωση του ΕΤΜΕΑΡ (πρώην τέλους ΑΠΕ) για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες καθώς και τη χρηματοδότηση από κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια ύψους 300 εκατ. ευρώ μέχρι το 2021 για την «ενεργειακή αναβάθμιση» των ενεργοβόρων βιομηχανιών.

Δεν είναι και λίγα όλα τα παραπάνω και φυσικά δεν γίνεται μετά από όλα αυτά να μη στάζει «μέλι» ο ΣΕΒ για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι ενώ η κυβερνητική πολιτική στοχεύει στην ικανοποίηση των αναγκών των βιομηχανικών καταναλωτών Ενέργειας, δίχως βεβαίως να παραβλέπει και τις ανάγκες κερδοφορίας των ομίλων παραγωγής Ενέργειας, είναι προφανές ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα.