Παμπάλαιες και πολυπλόκαμες οι σχέσεις των μεγάλων αποικιοκρατικών δυνάμεων και αργότερα του διεθνούς ιμπεριαλισμού με τις διάφορες ηγεσίες και μερίδες όλων των θρησκειών, ανάμεσά τους και της ισλαμικής. Από την εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας ακόμη, όταν η αγγλική πολιτική του διαίρει και βασίλευε εκμεταλλεύονταν πολύμορφα τις θρησκευτικές διαιρέσεις και διαμάχες, για να διατηρεί ανέσπερο τον ήλιο στις αποικίες της γηραιάς Αλβιόνας, από την Ινδία και το Πακιστάν, μέχρι τη Μέση Ανατολή, την Αραβική Χερσόνησο και την Αφρική, έως τα νησιά Φώκλαντς. Αργότερα, οι βρετανικές κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες αξιοποίησαν τις διάφορες μουσουλμανικές ηγεσίες, για να πλαγιοκοπήσουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις χώρες αυτές και, ιδιαίτερα, τις πλέον προοδευτικές δυνάμεις τους. Μετά, έδωσαν τη σκυτάλη στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς ο αγγλικός λέοντας παραχωρούσε τη θέση του στον αμερικανικό αετό στην πρωτοκαθεδρία του διεθνούς ιμπεριαλισμού.