Στις 18 Ιούνη, στο Παρίσι διοργανώνεται Μέρα Αφιερώματος στην Ελένη Αντωνιάδη - Μπιμπίκου με τίτλο «Μια ιστορικός μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας», υπό την αιγίδα του Γκι Μπουργκέλ, καθηγητή του Πανεπιστημίου Ναντέρ του Παρισιού, προέδρου της Εθνικής Γαλλικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ενωση Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Στη Μέρα Αφιερώματος θα μιλήσουν καθηγητές Πανεπιστημίου, ερευνητές επιστήμονες, διευθυντές σπουδών σε Πανεπιστήμια, για το ερευνητικό, επιστημονικό, συγγραφικό έργο της Ελένης Αντωνιάδη - Μπιμπίκου, το έργο της ως καθηγήτριας Ιστορίας και με συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια και σεμινάρια για ιστορικά ζητήματα.

Ανάμεσα σε άλλα, η Μέρα Αφιερώματος περιλαμβάνει θέματα όπως: «Από τη Μικρασιατική Καταστροφή στην ελληνική "κρίση", ένα πέρασμα (όλου) του αιώνα», «Ερευνες σχετικά με τα έθιμα του Βυζαντίου: Ενα πρωτοποριακό άνοιγμα», «Οικονομική ιστορία του Βυζαντίου: Σχετικά με τους Βυζαντινούς εμπόρους», «Το σεμινάριο της Ελένης, παιδαγωγικός πυρήνας και ερευνητική κοινότητα», «Ηχώ στις σπουδές για τη νοτιοδυτική Ευρώπη», «Μια φιλοδοξία για την προώθηση της ελληνικής επιστημονικής παράδοσης», «Μια καριέρα ερευνήτριας και δασκάλου».

Θα μιλήσουν επίσης για τη σημαντική πολιτική της δράση ως στελέχους του ΚΚΕ, κομμουνίστριας έως το τέλος της ζωής της, στη δεκαετία 1940 - 1949, την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της κορυφαίας δεκαετίας της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Αλλά και μετά τη στρατιωτική ήττα του ΔΣΕ, σε αντίξοες συνθήκες για τη δράση του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, έχοντας εγκατασταθεί από το 1947 στο Παρίσι.

Η Ελένη Αντωνιάδη - Μπιμπίκου διετέλεσε μέχρι το 1991 ανταποκρίτρια του «Ριζοσπάστη» στο Παρίσι, αντικαθιστώντας σε αυτό το καθήκον τον σύντροφό της, επίσης στέλεχος του ΚΚΕ, Αντώνη Αντωνιάδη, μετά το θάνατό του το 1983.

Η Ιωάννα Κωτσιάβρα, φίλη και αναγνώστρια της Ελένης Αντωνιάδη - Μπιμπίκου και του Αντώνη Μπιμπίκου, μας γράφει τα παρακάτω νοσταλγικά λόγια, προσφέροντας στη μνήμη τους 100 ευρώ ενίσχυση στον «Ριζοσπάστη»:

«Στις 13 Ιούνη του 2017 "έφυγε" από κοντά μας η Ελένη Μπιμπίκου - Αντωνιάδη, μια ξεχωριστή προσωπικότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, αφήνοντας σε μας την πολύχρονη πολιτική της δράση, μαζί με το σπουδαίο ακαδημαϊκό, ιστορικό και συγγραφικό έργο της.

Ενα χρόνο μετά, η σκέψη μας επανέρχεται στην αγωνίστρια Ελένη, αλλά συγχρόνως στον Αντώνη Αντωνιάδη - τον σύντροφό της στη ζωή και τον αγώνα - μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Πειραιά από 16 χρόνων, στη διεξαγωγή πολιτικής προετοιμασίας του Αντιστασιακού Αγώνα, με ομιλίες σε λαϊκές μαζώξεις, στις γειτονιές, ακόμη και στις εκκλησίες.

Πήρε μέρος στη θρυλική Μάχη της Κοκκινιάς - Μάρτη 1944. Στο Μπλόκο της Κοκκινιάς - 17 Αυγούστου - συνελήφθη και κρατήθηκε στο Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου μέχρι τις μέρες της απελευθέρωσης από τη γερμανική Κατοχή. Τον διαφωτιστικό ρόλο συνέχισε και στη μετακατοχική περίοδο, στον Εμφύλιο Πόλεμο, όπου αναδείχθηκε Πολιτικός Επίτροπος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, υπεύθυνος της διαπαιδαγώγησης των μαχητριών και μαχητών, αναλαμβάνοντας την ενημέρωση του άμαχου πληθυσμού, αλλά και των φαντάρων του αστικού στρατού για τη δίκαιη, αναγκαία και αναπόφευκτη ένοπλη σύγκρουση και ταξική πάλη του ΔΣΕ.

Από το 1952, στο Παρίσι, στέλεχος του ΚΚΕ, αφιέρωσε τη ζωή του στην κομματική δράση και την ενημέρωση, ανταποκριτής του "Ριζοσπάστη" από το 1974 έως το θάνατό του το 1983, οπότε συνέχισε η Ελένη την ανταπόκριση της εφημερίδας έως το 1991.

Η Ελένη και ο Αντώνης, πιστοί στα ΕΑΜικά ιδανικά, ένωσαν την Ιστορία τους με εκείνη των χιλιάδων αγωνιστριών και αγωνιστών που σήκωσαν στην πλάτη τους - για χρόνια - το βάρος των δημοκρατικών, κοινωνικών αγώνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Και οι δυο τους φιλόξενοι, αλληλέγγυοι, προσέφεραν ό,τι μπορούσαν σε φίλους και συντρόφους που έφτασαν ή πέρασαν στο Παρίσι, πριν και μετά τη δικτατορία.

Ηταν "πρωταγωνιστές" συγγραφής βιωμάτων, γραφής σελίδων ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ανιδιοτέλειας, αυτοθυσίας, ηρωισμού, ταξικής συνείδησης, απότισης τιμής και μνήμης σε όλους τους "παράνομους" που κράτησαν ορθή την ψυχή στις διώξεις, στα βασανιστήρια, στις κακουχίες, στο θάνατο και αταλάντευτο το ιδεολογικό τους ανάστημα στους τοίχους των φυλακών και στις εξορίες τα σκοτεινά "Πέτρινα Χρόνια".

Η Ελένη και ο Αντώνης ζουν ανάμεσά μας φωτίζοντας αγωνιστικά μονοπάτια πολιτικής, πολιτισμικής πάλης για αλλαγή, ανατροπή, επανάσταση, ιστορική και ιδεολογική συνέχεια του ΚΚΕ, για έναν καλύτερο κόσμο!».