Σάββατο 16 Ιούνη 2018 - Κυριακή 17 Ιούνη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το νέο πολυνομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ

Το τελευταίο κυβερνητικό πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Πέμπτη που μας πέρασε, συνοδεύθηκε με τη γνωστή κυβερνητική προπαγάνδα που ακούμε από κάθε κυβέρνηση την τελευταία 7ετία, οποτεδήποτε φέρνει ένα μεγάλο αντιλαϊκό πακέτο. Ακούσαμε ξανά πως η υπερψήφισή του είναι απαραίτητη, προκειμένου να «κλείσει» η «αξιολόγηση», πως τα μέτρα είναι αποτέλεσμα της πίεσης των δανειστών και πως κυρίως φέρνει την πολυπόθητη ανάπτυξη, που θα οδηγήσει στην ουσιαστική βελτίωση της κατάστασης των εργαζομένων.

Είναι όμως πια πολύ πιο εύκολο για τους εργαζόμενους να αξιοποιήσουν την πείρα τους. Το ίδιο το πολυνομοσχέδιο το «φωνάζει» δυνατά. Τα μέτρα θα μείνουν γιατί ο καπιταλισμός τα έχει ανάγκη.

Οι βασικές προβλέψεις του πολυνομοσχεδίου

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει νέα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ ταυτόχρονα προβλέπει τη μέχρι «κεραίας» υλοποίηση όλων των προηγούμενων.

Κλιμακώνει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, βάζοντας νέα εμπόδια στη δράση των σωματείων, για παράδειγμα με τον αντιδραστικό θεσμό της διαμεσολάβησης και, απ' την άλλη, υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων, προβλέποντας express αδειοδοτήσεις των επιχειρήσεων χωρίς ελέγχους και την επιθετική προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, με κορυφαίο παράδειγμα την υποθήκη στον ESM ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου ύψους 25 δισ. ευρώ.

Το εύρος της επίθεσης που εξαπολύει ο νέος νόμος στους εργαζόμενους αντανακλάται στον νέο 5ετές κρατικό προϋπολογισμό, το λεγόμενο Μεσοπρόθεσμο.

Για την τετραετία 2019-2022 προβλέπει νέα συσσωρευτική απώλεια ύψους 18,5 δισ. ευρώ για τα λαϊκά εισοδήματα, απ' την οποία, 12,5 δισ. θα προέλθουν από τις νέες περικοπές στις συντάξεις κύριες και επικουρικές και τα 6 δισ. από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες.

Το πιο εξοργιστικό για τους εργαζόμενους χαρακτηριστικό του νέου Μεσοπρόθεσμου είναι τα λεγόμενα «υπερπλεονάσματα». Θυμίζουμε τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% για την επόμενη πενταετία, για τα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τις συμφωνίες της αλλά και η χώρα γενικότερα, λόγω ένταξής της στην ΕΕ και υπαγωγής της στις ευρωπαϊκές συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας, έχει ήδη δεσμευτεί.

Με το πολυνομοσχέδιο, η αφαίμαξη των εργαζομένων πάει ένα βήμα παρακάτω. Προβλέπεται όχι μόνο η πλήρης υλοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων του 3,5%, αλλά η επίτευξη επιπρόσθετου πλεονάσματος πάνω και απ' τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς στόχους. Χαρακτηριστικά, για το 2022 προβλέπεται δημοσιονομικό πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 5,2% του ΑΕΠ!!!

Με απλά λόγια, το Μεσοπρόθεσμο που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, προβλέπει πως τα κρατικά έσοδα πρέπει να ξεπερνούν τις δαπάνες όχι μόνο 3,5% του ΑΕΠ, καθ' υπόδειξη των κακών δανειστών, ...αλλά ακόμα περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκείται στο ξεζούμισμα των εργαζομένων που είχε ήδη συμφωνήσει. Θέλει και άλλο, επιπρόσθετο.

Το Μεσοπρόθεσμο αποδεικνύει χωρίς καμιά περιστροφή πως η λιτότητα όχι μόνο δεν θα καμφθεί την επόμενη περίοδο, αλλά πως θα κλιμακωθεί.

Η απάτη με τα λεγόμενα «αντίμετρα»

H κυβερνητική προπαγάνδα απαντά με την περιβόητη «κασέτα» των «αντίμετρων». Πως εκτός απ' τα μέτρα φορολογίας και περικοπών μισθών και συντάξεων, υπάρχουν άλλα τάχα ισόποσα μέτρα που επιστρέφουν πίσω στους εργαζόμενους το υπερπλεόνασμα. Αρα, το ισοζύγιο είναι ουδέτερο... Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά απ' την πραγματικότητα.

  • Τα «αντίμετρα» δεν είναι παροχές από κάποιο μαγικό κορβανά. Τα «αντίμετρα» τα πληρώνει ο λαός με τους φόρους, τις μειώσεις στις συντάξεις.
  • Η συζήτηση για τα «αντίμετρα» επικεντρώνει στο κομμάτι του πλεονάσματος που βρίσκεται πάνω απ' τους στόχους του 3,5%. Ομως το 3,5% δεν πέφτει απ' τον ουρανό. Βγαίνει απ' τις τσέπες του ελληνικού λαού. Και αυτό το 3,5% δεν επιστρέφεται πίσω. Με άλλα λόγια, υπάρχουν και τα παλιά μέτρα... Επιπλέον, η όλη συζήτηση για μέτρα και «αντίμετρα» συγκαλύπτει πως ο προϋπολογισμός είναι πάντοτε ταξικός, αντιλαϊκός, είτε είναι ισοσκελισμένος είτε είναι πλεονασματικός είτε ελλειμματικός. Αναδιανέμει απ' τους εργαζόμενους προς το κεφάλαιο.
  • Απ' το συνολικό ποσό, τα 3,2 αφορούν την άμεση χρηματοδότηση των μονοπωλίων, καταλαβαίνουμε την έκταση της κυβερνητικής κοροϊδίας.
  • Τέλος, ακόμα και εκείνο το μικρό κομμάτι των τερατωδών πλεονασμάτων που κατευθύνεται στους εργαζόμενους, τελικά αφορά τη χρηματοδότηση μονοπωλιακών ομίλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα σχολικά γεύματα, που γίνονται μέσα απ' την αγορά εκατοντάδων χιλιάδων γευμάτων από αλυσίδες έτοιμου φαγητού, αντί να προταθούν δομές σίτισης στα σχολεία και προγράμματα απορρόφησης της αγροτικής παραγωγής της χώρας. Ουσιαστικά προκρίνονται λύσεις που οδηγούν σε αυξημένα κέρδη για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Απ' όποια πλευρά και αν δει κανείς τα «αντίμετρα», μπορεί να καταλάβει την απάτη. Η κυβέρνηση παίρνει 10 απ' τη μία τσέπη του λαού, για να δώσει πίσω 1. Και αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση να εμφανίζεται αυτό ως κοινωνική πολιτική.

Η επίθεση στους «μεσαίους»

Με ιδιαίτερο «μένος», στο στόχαστρο μπαίνουν όσοι μπορούν ακόμα να δώσουν. Οποιος δεν βρίσκεται σε κατάσταση εξαθλίωσης, βαφτίζεται μεσαίος και τα δικαιώματά του τσακίζονται και τα εισοδήματά του συμπιέζονται προς τα κάτω.

Η πραγματικά θρασύτατη επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιολογήσει την επίθεση στους εργαζόμενους, είναι πως με τον τρόπο αυτόν αναδιανέμει τον πλούτο και στηρίζει τα φτωχότερα στρώματα του λαού.

Και είναι θρασύτατη γιατί απλά κάνει ότι ξεχνάει πως, εκτός απ' τους «φτωχούς» και τους «μεσαίους», στην κοινωνία το επάνω χέρι έχει το κεφάλαιο, οι πραγματικά «πλούσιοι». Εχουν οι ιδιοκτήτες των μονοπωλιακών ομίλων, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες, οι μεγαλοκατασκευαστές, οι τουριστικοί επιχειρηματίες, η άρχουσα τάξη, τα κέρδη των οποίων όχι απλά δεν θίγονται, αλλά θωρακίζονται. Το χτύπημα των «μεσαίων» δεν γίνεται για να στηριχθούν οι «φτωχοί». Γίνεται για να στηριχθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Η ανάπτυξη και το τέλος της λιτότητας

Το χιλιοειπωμένο πια παραμύθι της κυβέρνησης είναι πως τα μέτρα, λίγο πολύ, είναι για καλό, αφού η ανάπτυξη που έρχεται θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα των εργαζομένων.

Αρκεί όμως να δει κανείς την ανάπτυξη του 2018, που ήρθε, αλλά βασίστηκε σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ περισσότερους φόρους που πλήρωσε ο λαός, στην κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, στην επιθετική προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και στο ανηλεές κυνήγι ως φοροφυγάδων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων.

Η πραγματικότητα αποδεικνύει πως η ανάπτυξη δεν φέρνει ελάφρυνση των μέτρων. Αντίθετα, ανάπτυξη και κρίση έχουν για τους εργαζόμενους το ίδιο ταξικό πρόσημο, με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια. Στη φάση της κρίσης, τα μέτρα έρχονταν για να βγει η οικονομία από την κρίση. Τώρα οι νέες θυσίες ζητούνται για να θωρακιστεί η καπιταλιστική ανάπτυξη. Το πολυνομοσχέδιο όχι μόνο διατηρεί τα αντιλαϊκά μέτρα στη φάση της ανάπτυξης, αλλά επιπρόσθετα προβλέπει κλιμάκωση, νέα επίθεση, πρόσθετη αφαίμαξη του λαού, την επόμενη περίοδο, πάνω και πέρα απ' τους στόχους που τάχα «επιβάλλονται», πολύ μετά τη λήξη των μνημονίων, πολύ μετά την κρίση.

Ο λόγος είναι απλός. Ο καπιταλισμός απαιτεί ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Και αυτό με τη σειρά του χρειάζεται φτηνή εργατική δύναμη, ιδιωτικοποιήσεις για να βρεθούν πεδία κερδοφορίας και μεταρρυθμίσεις που εξυπηρετούν την κερδοφορία των ομίλων. Και αυτά υλοποιεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το νέο νομοθέτημά της.

Το νέο πολυνομοσχέδιο αποδεικνύει πως η «πειθαρχία» και η σφαγή του λαού θα συνεχιστούν, με μνημόνιο είτε χωρίς, τα αντιλαϊκά μέτρα είναι μόνιμα και διαχρονικά. Θρυμματίζει το επιχείρημα πως η λιτότητα είναι συνταγή του νεοφιλελευθερισμού, των «ανθελλήνων Γερμανών», του «ανάπηρου», ή τέκνο της κρίσης. Η δημοσιονομική πειθαρχία και η πολιτική φτηνής εργατικής δύναμης δεν «επιβάλλεται» απ' τους δανειστές, όπως ήταν το κυρίαρχο αφήγημα του προηγούμενου διαστήματος. Η λιτότητα για το λαό είναι απαραίτητη για τα κέρδη των μονοπωλίων και γι' αυτό επιβάλλεται από κάθε αστική κυβέρνηση. Γι' αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η «πρώτη φορά αριστερά», επιβάλλει στο λαό νέα μέτρα δραστικής λιτότητας.

Ριζική αλλαγή πορείας

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει μέτρα λιτότητας προκειμένου να στηρίξει την καπιταλιστική κερδοφορία. Μέτρα για τη στήριξη καπιταλιστικής κερδοφορίας με κεντρικό άξονα τη φτηνή εργατική δύναμη εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέσα σε αυτά τα μέτρα περιλαμβάνεται η επεκτατική νομισματική πολιτική μέχρι τις πολιτικές προστατευτισμού και του εμπορικού πολέμου που εφαρμόζουν οι στενότεροι σύμμαχοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι ΗΠΑ. Το σύνολο των διαφορετικών μέτρων διαχείρισης του προβλήματος είναι αντιλαϊκά.

Ομως, τα μέτρα αυτά είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός διεθνώς, το κολοσσιαίο υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί κερδοφόρα. Μια επαναφορά της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας σε μεσοπρόθεσμη σταθερή ανάπτυξη είναι εξαιρετικά απίθανη. Η εκδήλωση μιας νέας κρίσης βρίσκεται ante portas.

Η κατάσταση αυτή οξύνει περαιτέρω τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αυξάνοντας την πιθανότητα εκδήλωσης ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι αντιλαϊκή, άδικη αλλά και αναποτελεσματική. Τα μέτρα που έχει ανάγκη η καπιταλιστική κερδοφορία όχι μόνο τσακίζουν τους εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούν να την εξασφαλίσουν.

Από κάθε πλευρά αποδεικνύεται πως ο καπιταλισμός είναι αδιέξοδο για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Σπρώχνει σε νέα λιτότητα, σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση τους εργαζόμενους, ενώ μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορεί τελικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης είναι ένας πόλεμος.

Γι' αυτό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα σήμερα, και ο κάθε εργαζόμενος μέσα σ' αυτό, έχει ένα κύριο καθήκον. Να συμβάλει ουσιαστικά με τη δράση του, για την ανατροπή αυτού του άδικου, σάπιου, ανίκανου να προχωρήσει, τελικά παρωχημένου κοινωνικοπολιτικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.

Σε αυτόν το δρόμο καλούμε όλους τους εργαζόμενους. Να βγουν μαχητικά στο δρόμο μέσα απ' τις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος, βάζοντας πλάτη στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, με γραμμή πάλης που δεν θα αρκείται στο να αντιμετωπίσει νέα και παλιά μέτρα, αλλά θα φωτίζει τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και κάθε κυβέρνησή τους, την πολιτική τους, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που τους στηρίζουν, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Με γραμμή που θα διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για την αποφασιστική αναμέτρηση που θα τους γκρεμίσει και θα τους ρίξει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και θα οικοδομήσει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας, που θα ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων.


Του
Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ*
Ο Γρ. Λιονής είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Μέτρα και «αντίμετρα» με το λαό μόνιμα χαμένο(2018-11-03 00:00:00.0)
Η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης(2018-06-14 00:00:00.0)
Να πάρουν απάντηση!(2018-06-13 00:00:00.0)
Απάτη ολκής με τα «αντίμετρα»(2017-05-14 00:00:00.0)
Κριτική στο νέο μνημόνιο από τη σκοπιά του κεφαλαίου(2017-05-10 00:00:00.0)
Ζητά την ανοχή του λαού στα αντιλαϊκά μέτρα που απαιτεί η ανάκαμψη του κεφαλαίου(2017-04-19 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ