Η μελέτη τονίζει ότι «είναι ζωτικής σημασίας το ΝΑΤΟ να συνεχίσει να υποστηρίζει την ευρωατλαντική ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων». Θέμα όπου πρωτοστατεί η ελληνική κυβέρνηση, προωθώντας διευθετήσεις με ΠΓΔΜ και Αλβανία, ώστε να ανοίξει δρόμος για ένταξή τους σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, και ΕΕ αντίστοιχα, όπως επίσης «βάζει πλάτη» σε αντίστοιχες φιλοδοξίες των αστικών τάξεων Σερβίας, Μαυροβουνίου, Κοσσόβου και άλλων στην περιοχή, προκειμένου να προχωρήσει στην πράξη κάτι που έχει καταγγείλει η ρωσική πλευρά ως «περικύκλωσή» της.

Το «Globsec» τονίζει, εξάλλου, ότι το ΝΑΤΟ πρέπει γενικά «να κρατήσει την πόρτα ανοικτή για άλλα μελλοντικά μέλη μακροπρόθεσμα (...) Το να βοηθήσουμε Ουκρανία, Γεωργία και άλλους γείτονες της Ανατολικής Ευρώπης να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, και/ή να αντισταθούν στην επέμβαση της Ρωσίας σε όλες τις μορφές της, είναι ο καλύτερος τρόπος για τη Συμμαχία να αποθαρρύνει περαιτέρω επιθετικότητα της Ρωσίας», προσθέτει βάζοντας το θέμα στη σωστή του διάσταση, της ευρύτερης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Τέλος, άλλο ένα σημείο που προκαλεί έντονη ανησυχία για το ρόλο που καλείται να παίξει η Ελλάδα, είναι το κεφάλαιο της Μελέτης με τον τίτλο «Εκσυγχρονισμός της πυρηνικής δομής και στρατηγικής του ΝΑΤΟ». Διαβάζουμε: «Ενώ η πορεία προς μια νέα πυρηνική στρατηγική και δομή είναι πολιτική πρόκληση, η Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ πρέπει να επιδιώξει να προχωρήσει όπου είναι δυνατόν». Για παράδειγμα, «απαιτείται μια πιο ολοκληρωμένη και ισχυρή προσέγγιση σε ό,τι αφορά τις ασκήσεις προκειμένου να συμπεριληφθεί η περαιτέρω ενσωμάτωση συμβατικών και πυρηνικών σεναρίων».

Ολα αυτά ενώ πολλά λέγονται εδώ για έργα που γίνονται στην αεροπορική βάση του Αραξου σχετικά με δυνατότητες αποθήκευσης «ειδικών όπλων», ακόμα και πυρηνικών.

Πρόσθετη ανησυχία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο προκαλεί η πληροφορία ότι στις 17/5 επισκέφτηκε, συνοδευόμενος από επιτελείς του ΝΑΤΟ, την αεροπορική βάση του Αραξου ο Φρεντ Φρέντρικσον, επικεφαλής της Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ και σταθερός υπέρμαχος του διαβόητου ΝΑΤΟικού δόγματος του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», στο πλαίσιο των κλιμακούμενων ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Μία ακόμα επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση, άσχετα με το τι υποστηρίζει δημοσίως, στην πραγματικότητα «παίζει με τη φωτιά», στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να αναδειχθεί σε «σημαιοφόρο» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή.