Σε άρθρο του στην «Αυγή», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκης δηλώνει ότι «ντρέπεται» για τις συστάσεις «αυτοσυγκράτησης» προς τον Παλαιστινιακό λαό, «από όπου κι αν προέρχονται», όπως γράφει. Προφανώς εννοεί την εκπρόσωπο της ΕΕ Μογκερίνι, που έκανε τέτοιες δηλώσεις τις μέρες που το κράτος του Ισραήλ δολοφονούσε εν ψυχρώ αμάχους. Προσπερνάμε το γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς έγραφε και η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, αφήνοντας μάλιστα αιχμές ότι οι Παλαιστίνιοι είναι αυτοί που ...υποκινούν τη βία σε βάρος τους! Στο διά ταύτα, ο Τ. Κουράκης αναγνωρίζει την «ανάγκη» σύσφιξης της οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και μέσες - άκρες δηλώνει ότι καλώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα το κράτος της Παλαιστίνης (αν και η Βουλή έχει ψηφίσει σχετική διάταξη). Οποιος νομίζει ότι τα παραπάνω είναι ασυμβίβαστα, μάλλον δεν έχει ακούσει για τη «realpolitik» («πολιτική του ρεαλισμού»), που σύμφωνα με τον Τ. Κουράκη εξηγεί τον θερμό εναγκαλισμό της κυβέρνησης με το Ισραήλ, τον οποίο (για να μην ξεχνιόμαστε...) ενθαρρύνουν και στηρίζουν οι «διαβολικά καλοί» Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να απευθύνει λόγια συμπάθειας στον Παλαιστινιακό λαό, με την ίδια ευκολία που στηρίζει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και ταυτόχρονα «ανησυχεί» για την κορύφωση της έντασης στην περιοχή. Δεν πρόκειται για υποκρισία, αλλά για φανατική προσήλωση στο «ρεαλισμό» της αστικής τάξης, που συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και δεν της «καίγεται καρφάκι» αν γι' αυτόν το σκοπό θα χρειαστεί να περπατήσει πάνω σε πτώματα Παλαιστινίων, στα συντρίμμια της Συρίας ή και αλλού...