ΡΩΜΗ.--

Η συγκυβέρνηση των ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων «Κίνημα 5 Αστέρων» (M5S) και «Λέγκα» αναμένεται να αναλάβει και επίσημα τα ηνία της Ιταλίας τις επόμενες μέρες, με επικεφαλής τον 54χρονο καθηγητή νομικής Τζουζέπε Κόντε, «με εμπειρία στις επιχειρήσεις», όπως σχολίαζαν χτες πολλά ιταλικά και άλλα ΜΜΕ. Οι επικεφαλής των δύο κομμάτων, Λουίτζι ντι Μάγιο και Ματέο Σαλβίνι, συνάντησαν χτες τον Πρόεδρο της χώρας Σέρτζιο Ματαρέλα, αφού το Σαββατοκύριακο δήλωναν ότι «έχει κλείσει» το νέο σχήμα που θα δώσει «σάρκα και οστά» στην «κυβέρνηση της αλλαγής», με αποκλειστικό στόχο, ασφαλώς, την εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό άλλωστε και στο κυβερνητικό πρόγραμμα εξαγγέλλεται η χαμηλή φορολογία για τις επιχειρήσεις και τους μεγαλοεισοδηματίες, η παραμονή στο ΝΑΤΟ, η προώθηση του «Made in Italy» (της στήριξης των ντόπιων βιομηχάνων και άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών που κοντράρονται για το μοίρασμα της ιταλικής αγοράς - και όχι μόνο), αλλά και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, το αποφασιστικότερο παζάρι με την ΕΕ, η αναθέρμανση των σχέσεων με τη Ρωσία κτλ.

Ο ντι Μάγιο χαρακτήρισε τον Κόντε «μεγάλο επαγγελματία» που «χαρακτηρίζεται από αποφασιστικότητα και μεγάλη ηθική ισχύ», ενώ σχολιάζοντας δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων είπε ότι «σε όσους στην ΕΕ μάς κριτικάρουν, τους λέω, πρώτα αφήστε μας να ξεκινήσουμε και μετά κάντε μας κριτική». Ο δε Σαλβίνι δήλωσε ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει να φοβάται», προσθέτοντας ότι «έστω κι αν η χώρα θα σεβαστεί όσο γίνεται περισσότερο τις σχετικές δεσμεύσεις, η ιταλική οικονομική πολιτική θα αλλάξει, με κύριο στόχο την ανάπτυξη».

Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρουνό Λεμέρ, υποστήριξε ότι «αν η νέα κυβέρνηση έπαιρνε το ρίσκο να μη σεβαστεί τις δεσμεύσεις της για το χρέος, το έλλειμμα, όπως και για την εξυγίανση των τραπεζών, όλη η χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Ευρωζώνης μπορεί να απειληθεί». Από τη μεριά του, ο Γερμανός ευρωβουλευτής και επικεφαλής της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ, είπε ότι M5S και «Λέγκα» «παίζουν με τη φωτιά», με το επιχείρημα ότι «η Ιταλία είναι υπερχρεωμένη» και ότι «παράλογες και λαϊκίστικες ενέργειες θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια νέα κρίση στην Ευρωζώνη».