Ενδεικτικά πάντως του τι έχουν να περιμένουν εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα από τα σχετικά παζάρια των καπιταλιστών, όπως και συνολικά από τη λεγόμενη «επόμενη μέρα», που είναι ήδη εδώ, είναι τα όσα καταγράφουν τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) και ανακοινώθηκαν σχετικά με τα «φαραωνικά» πλεονάσματα, στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής.
Σε αυτά καταγράφεται το εύρος της αντιλαϊκής κλιμάκωσης από το τέλος του 2014 μέχρι και το 2017, δηλαδή της περιόδου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ:
-- Το σύνολο των δαπανών από 89,77 δισ. το 2014 συρρικνώθηκε στα 85,32 δισ. ευρώ το 2017. Σε απόλυτα μεγέθη το ποσό αυτό φτάνει σε 4,45 δισ. ευρώ, και βέβαια έρχεται να προστεθεί στα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι κάθε είδους κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ συμπιέστηκαν από 50,25% το 2014 στο 48,01% το 2017.
-- Το σύνολο των κρατικών εσόδων από 83,3 δισ. το 2014 εκτινάχτηκε στα 86,77 δισ. ευρώ το 2017. Σε αυτό το επίπεδο, με τη συμβολή της φοροληστείας (μείωση αφορολόγητου, διόγκωση ΦΠΑ και άλλων χαρατσιών στη λαϊκή κατανάλωση), καταγράφεται περαιτέρω αφαίμαξη λαϊκού εισοδήματος ύψους 3,47 δισ. ευρώ, με τα κρατικά έσοδα να απογειώνονται από το 46,63% του ΑΕΠ το 2014 στο 48,82% το 2017.
-- Σε αυτό το φόντο, η αντιλαϊκή «δημοσιονομική προσαρμογή» της περιόδου 2015 - 2017 της σημερινής κυβέρνησης (έσοδα, δαπάνες) έχει ήδη προσθέσει 7,92 δισ. ευρώ, που βέβαια θα αποδίδουν σε ετήσια βάση οι κρατικοί προϋπολογισμοί των επόμενων ετών, χώρια βέβαια τα επόμενα μέτρα, όπως για την περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου.
-- Σε αυτήν την πορεία, τα πρωτογενή πλεονάσματα στον κρατικό προϋπολογισμό του 2017 διαμορφώθηκαν πάνω από 7 δισ. ευρώ. Πρόκειται για την απόδοση των μέτρων «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», τα οποία και θα πολλαπλασιαστούν στα επόμενα, λεγόμενα «μεταμνημονιακά» χρόνια, με νέες παρεμβάσεις στις καταβαλλόμενες συντάξεις και στο αφορολόγητο όριο των μισθωτών και των συνταξιούχων. Σύμφωνα με την ταξινόμηση και τη μεθοδολογία της Γιούροστατ, το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2017 «κλείδωσε» στο 4% του ΑΕΠ και σε όρους μνημονίου στο 4,2%, δηλαδή ήταν υπερδιπλάσιο του αντιλαϊκού στόχου (1,75% του ΑΕΠ) που έχει τεθεί για την ίδια χρονιά.
Μάλιστα, το επερχόμενο «πακέτο» στη φάση της «ωρίμανσής» του από το 2020 (με την εφαρμογή του μειωμένου αφορολόγητου) και αφού βέβαια από το 2019 θα έχουν προηγηθεί περικοπές συντάξεων, θα αποφέρει στο κρατικό ταμείο πρόσθετα ποσά ύψους πάνω από 2% του ΑΕΠ, ή περισσότερα από 3,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Αυτά έρχονται να προστεθούν στη μόνιμη και ήδη υπάρχουσα παρακαταθήκη με τα 7,92 δισ. της σημερινής κυβέρνησης, σε συνέχεια βέβαια της κλιμάκωσης από τους προκατόχους της.
Ετσι, τα παλαιότερης και επόμενης φουρνιάς αντιλαϊκά μέτρα έρχονται να «προικοδοτήσουν» την «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου, με ποσά της τάξης των 12 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Για το πώς τα «μαξιλάρια ασφαλείας» που δημιουργεί η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου «μεταφράζονται» στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, αρκεί να δει κανείς τι σηματοδοτεί η διάλυση του αφορολόγητου ορίου, που έχει συμφωνηθεί να εφαρμοστεί το αργότερο από το 2020:
-- Για παράδειγμα, σε συνταξιούχο με εισόδημα 8.500 ευρώ (αφορολόγητο μέχρι σήμερα) θα επιβάλλεται φόρος ύψους 620 ευρώ, ποσό που έρχεται να προστεθεί στην περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων που ξεκινά από το 2019.
-- Για μισθωτό με 1 προστατευόμενο παιδί, το αφορολόγητο συνθλίβεται στα 5.909 από 8.864 ευρώ. Για ετήσιο εισόδημα στα 9.000 ευρώ (643 ευρώ το μήνα για 14 μισθούς στις ιδιωτικές επιχειρήσεις) ο φόρος θα φτάνει στα 680 ευρώ, από περίπου 30 ευρώ σήμερα. Ετσι, η πρόσθετη επιβάρυνση φτάνει στα 650 ευρώ το χρόνο, εξέλιξη που ισοδυναμεί με την αφαίρεση ενός ακόμη μισθού από την πλευρά της φοροληστείας.
Φυσικά στην ατζέντα, πέρα από την καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου, εντάσσονται σειρά άλλων αντιλαϊκών μέτρων πέρα από τους εκατοντάδες ήδη ψηφισμένους μνημονιακούς νόμους, μεταξύ άλλων και η «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» για την επιβολή των φόρων στη μικρή ακίνητη περιουσία.
Η απογείωση της φοροληστείας άλλωστε αποτελεί μέτρο «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης» και βέβαια θα εφαρμόζεται «βρέξει - χιονίσει» και ανεξάρτητα από την όποια υπεραπόδοση των πρωτογενών πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Να σημειωθεί ότι η νέα φουρνιά με τα προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» περιλαμβάνει και την κατάθεση νέου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ ) 2019 - 2022, όπου και θα ενσωματώνεται το σύνολο των αντιλαϊκών «πακέτων» της προηγούμενης περιόδου, μαζί βέβαια και τα προνομοθετημένα μέτρα της διετίας 2019 - 2020. Το υπό διαμόρφωση ΜΠΔΣ που θα κατατεθεί στη Βουλή θα περιλαμβάνει ακόμη την «αξιολόγηση» των αντιλαϊκών μέτρων της προηγούμενης διετίας (2016 - 2017), τις νεότερες εκτιμήσεις για το 2018, καθώς βέβαια τον προγραμματισμό για την 4ετία 2019 - 2022.
Την ίδια ώρα, οι προβλέψεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των αστικών επιτελείων αναφορικά με τους ρυθμούς ανάκαμψης του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία έχουν όρο και προϋπόθεση την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων.
Χαρακτηριστική σε αυτό το επίπεδο είναι και η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την οποία με το σενάριο της εντατικής εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, η ανάκαμψη του ΑΕΠ θα διαμορφωθεί σε ελαφρά υψηλότερα επίπεδα τα επόμενα χρόνια, συγκεκριμένα στο 2,3% το 2030, στο 1,8% το 2040, στο 1,3% το 2050 και στο 1,2% το 2060.
Στο σενάριο εφαρμογής μόνο των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη έχουν συμφωνηθεί με τους «θεσμούς» ο ρυθμός ανάκαμψης θα επιβραδυνθεί στο 1,8% το 2030 και σε επίπεδα κάτω του 1% στη συνέχεια, στην περίπτωση που δεν επεκταθεί το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.