Παρασκευή 4 Μάη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
Με επίκεντρο το αλισβερίσι γύρω από τη Μέση Ανατολή

Παραπάνω από χαρακτηριστική του παζαριού που στήνεται ήταν όλη η συζήτηση για το Ιράν, που αφορά συνολικότερα το ρόλο που διεκδικούν σε όλη τη Μέση Ανατολή ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα.

Σε μια μεγάλη και προσεκτικά επιλεγμένη γκάμα φράσεων, στην κεντρική συνέντευξη Τύπου που έδωσε, ο Μακρόν ξεκίνησε χαρακτηρίζοντας τη σημερινή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν (από την οποία οι ΗΠΑ θέλουν να αποχωρήσουν αλλά η ΕΕ θέλει να διατηρηθεί, τουλάχιστον στον πυρήνα της) «ανεπαρκή», για να συνεχίσει με την ευχή «να μπορέσουμε να εργαστούμε σε ένα νέο κάδρο για συμφωνία» και να θέσει τελικά όρους για να ξεκινήσει μια τέτοια κοινή εργασία, με βασικότερο το «να δημιουργηθούν οι συνθήκες μιας πολιτικής σταθερότητας στην περιοχή».

Αυτή η διασφάλιση της «σταθερότητας στην περιοχή» είναι που τραβά ισχυρά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, με στόχο τη συνολικότερη γεωπολιτική επιρροή, εξαιτίας της γεωστρατηγικής θέσης και του μεγάλου φυσικού πλούτου όλης της Μέσης Ανατολής, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής, και όχι απλά το Ιράν. Εκεί πάνω είναι που αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονται για κλιμάκωση της αναμέτρησης, σε όλα τα επίπεδα, και κάθε πλευρά δοκιμάζει περιθώρια συμβιβασμών και αναπροσαρμογών και στις συμμαχίες της.

Ο «ευέλικτος λόγος» του Μακρόν στις αναφορές του στο Ιράν είναι ενδεικτικός για το αλισβερίσι που στήνεται στις πλάτες των λαών όλης της περιοχής. Από τη μία συνέδεσε τη «σταθερότητα» με «τον καλύτερο περιορισμό της ιρανικής κυριαρχίας», λέγοντας ότι «δεν διατρέχομαι από καμία αφέλεια σχετικά με το Ιράν».

Από την άλλη, αφού σχολίασε ότι «δεν θέλουμε να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος» και επέκρινε απόπειρες «να υποκαταστήσουμε την κυριαρχία ενός λαού με μονομερή τρόπο», ζήτησε «βιώσιμη και διαρκή σταθερότητα» και συνέδεσε τη δυνατότητα «να επιτραπεί η διάνοιξη ενός δρόμου, στον οποίο ευχόμαστε να συνδέσουμε, πέρα από το σύνολο των Ευρωπαίων εταίρων μας, τις δυνάμεις της περιοχής και προφανώς, τη Ρωσία και την Τουρκία».

Και αναδεικνύοντας ότι τα φλέγοντα μέτωπα στην περιοχή «δένουν» όλα μεταξύ τους, προχώρησε στο θέμα και της Συρίας, υπογραμμίζοντας: «Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε είναι που θα μπορέσουμε, με διάρκεια, μαζί, να οικοδομήσουμε και μια λύση στην κατάσταση (που υπάρχει) στη Συρία... Πρέπει να κερδίσουμε την ειρήνη σε βάθος χρόνου και να αποφύγουμε το να πέσει η Συρία σε οποιαδήποτε κατάσταση ηγεμονίας ή διάσπασης...».

Είναι λοιπόν φανερή η προθυμία του γαλλικού κεφαλαίου να συνδιαλλαγεί για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, εξετάζοντας όμως ένα ευρύτερο πλαίσιο περαιτέρω συνεργασιών, ανάλογα με τα προτερήματα που προσδοκά να διασφαλίσει για το βασικό του στόχο: Να μπορέσει να ανακτήσει έδαφος που έχασε με μεγάλη ταχύτητα μετά την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, το 2008, και μέσα στην Ευρωζώνη και διεθνώς, με βασικό ανταγωνιστή του, φυσικά, το γερμανικό κεφάλαιο, το οποίο - σημειωτέον - διεκδικεί ευρύτερες ανατροπές στο διεθνή συσχετισμό δύναμης.

Μέσα σε αυτό το «κάδρο» είναι που ο Μακρόν κάλεσε τις ΗΠΑ να εκτιμήσουν προσεκτικά τις κινήσεις τους: «Θεωρώ ότι στο σημερινό διεθνές πλαίσιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται μπροστά σε μια επιλογή με σημαντικό βάθος: Να θέσουν υπό αμφισβήτηση μια πολυμερή τάξη που έχουν οικοδομήσει ή έχουν συμβάλει να οικοδομηθεί, ή να τη μετατρέψουν για να την καταστήσουν πιο σεβαστή, πιο ισχυρή, αλλά - τελικά - διατηρώντας την...».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ