Σάββατο 28 Απρίλη 2018 - Κυριακή 29 Απρίλη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΜΠΑΡΟΥΤΙ
ΕΕ - ΝΑΤΟ
«Μετά από την αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από τη φαντασία»*

Από την πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Τουρκίας στην Βάρνα

Copyright 2018 The Associated

Από την πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Τουρκίας στην Βάρνα
Τα αστικά κόμματα, αναλυτές και επιτελεία του συστήματος αναμασούν τη θέση ότι «η ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για τα Ελληνοτουρκικά, αλλά φανταστείτε να ήμασταν έξω από αυτά»... Καταφεύγουν στη φαντασία γιατί η πραγματικότητα είναι σκληρή γι' αυτούς και τους εκθέτει.

Καταρχάς είναι αξιοσημείωτο και μόνο ότι οι ευρωΝΑΤΟικοί απολογητές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων έχουν αναγκαστεί να μετριάσουν τις κάλπικες διαβεβαιώσεις που τάιζαν με το τσουβάλι όλα αυτά τα χρόνια τον ελληνικό λαό, ισχυριζόμενοι επιθετικά ότι «η Ελλάδα είναι απάνεμο λιμάνι εντός ΕΕ», «εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν κινδυνεύουμε» κ.ά. Η στάση τους συνιστά στην ουσία μια ομολογία ότι το παραμύθι που οικοδομούσαν για δεκαετίες γκρεμίζεται από τα γεγονότα. Ολοι αυτοί, όμως, επιχειρούν να προσαρμόσουν την προπαγάνδα τους συνεχίζοντας την επιχείρηση καλλιέργειας εφησυχασμού στις νέες συνθήκες που εντείνεται η ανησυχία του λαού μας από την κλιμάκωση της επιθετικότητας της αστικής τάξης της Τουρκίας, την ώρα που έχει δεχτεί πλήγματα η εικόνα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ως τάχα παράγοντες ασφάλειας και διασφάλισης συνόρων.

Να ποιο είναι το ΝΑΤΟ...

Ξεκινώντας από το ΝΑΤΟ, η στάση του είναι αποκαλυπτική. Αναγνωρίζει την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο που είναι αδιανόητη η όποια επιχείρησή του στην ευρύτερη περιοχή χωρίς αυτή... Κατόπιν εορτής ο ελληνικός λαός και μέσα από την κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας διαπιστώνει σήμερα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ότι η λυκοσυμμαχία δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα σε συμμάχους. Θεωρεί το Αιγαίο ενιαίο επιχειρησιακό χώρο, κοινώς «ΝΑΤΟικό πέλαγος». Με την επαναλαμβανόμενη δήλωση του γγ του Γ. Στόλτενμπεργκ «βρείτε τα», το ΝΑΤΟ όχι μόνο παριστάνει τον «Πόντιο Πιλάτο», αλλά στην πράξη αναγνωρίζει την ύπαρξη διεκδικήσεων από την αστική τάξη της Τουρκίας, τις οποίες ενθαρρύνει κιόλας. «Παλιά τέχνη κόσκινο» του ΝΑΤΟ αυτή, καθώς το 1997 στη Μαδρίτη αναγνωρίστηκαν με τη βούλα ΝΑΤΟικής απόφασης και με την ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ο ελληνικός λαός βεβαίως δεν ξεχνά το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ στην εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, όντας Ελλάδα και Τουρκία πλήρη μέλη του ΝΑΤΟ, που αποτελεί άσβεστο πειστήριο 44 χρόνια, ούτε και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όπως και τα άλλα ΝΑΤΟικά εγκλήματα που εμφατικά προειδοποιούν για νέες τραγωδίες των λαών στην περιοχή. Προκαλεί, τέλος, θυμηδία σήμερα και μόνο η ανάμνηση των δηλώσεων των υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ισχυρίζονταν ότι αυτή κάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο για να έχει το ίδιο απεικόνιση σε ...πραγματικό χρόνο των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο και να παίρνει το μέρος της Ελλάδας και όχι να χρειάζεται να ενημερώνονται οι ΝΑΤΟικοί κατόπιν εορτής στις Βρυξέλλες...

ΕΕ: «Βοήθεια» όπως ...αυτή του ΝΑΤΟ

Η στάση της ΕΕ ξεκινά από την ίδια αφετηρία με το ΝΑΤΟ, αναγνωρίζοντας την αστική τάξη της Τουρκίας ως στρατηγικής σημασίας εταίρο της ΕΕ. Είναι το ίδιο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα, μάλιστα ακόμα πιο επεξεργασμένη και ύπουλη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και η αναφορά της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ «στην περίπτωση κατά την οποία κράτος - μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του τα άλλα κράτη - μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους», αίρεται στην πράξη από την αμέσως επόμενη παράγραφο της ίδιας Συνθήκης, που προβλέπει με νόημα: «Οι δεσμεύσεις και η συνεργασία στον τομέα αυτόν εξακολουθούν να είναι σύμφωνες προς τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του Οργανισμού Βορείου Ατλαντικού Συμφώνου (σ.σ. το ΝΑΤΟ), η οποία παραμένει, όσον αφορά τα κράτη που είναι μέλη του, το θεμέλιο της συλλογικής τους άμυνας και το όργανο της εφαρμογής της». Δηλαδή, εφόσον μιλούμε για ΝΑΤΟικούς συμμάχους όπως η Ελλάδα και η Τουρκία, ισχύει το πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οπότε και η ΕΕ με τη βούλα των ευρωσυνθηκών συστήνει, όπως και το ΝΑΤΟ, ...«βρείτε τα»!

Το «ράπισμα» της ΕΕ... και η πραγματικότητα

Υπερπροβλήθηκαν στη χώρα μας ως «καταλύτης των εξελίξεων» και ως «ράπισμα για την Τουρκία» η απόφαση της Συνόδου Κορυφής για την Τουρκία το Μάρτη καθώς και το μη δεσμευτικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τους 2 Ελληνες στρατιωτικούς. Χωρίς να μηδενίζουμε τη σημασία τους, χρειάζεται ο λαός να προφυλαχθεί από όλους όσοι επιχειρούν να προσδώσουν σε αυτά τα κείμενα ιδιότητες που δεν έχουν. Γιατί είναι γνωστό ότι ανάλογες επικρίσεις περιλαμβάνονται ετησίως π.χ. στη λεγόμενη «έκθεση προόδου της ΕΕ για την Τουρκία» με ...δοσομετρία ανάλογη των κάθε φορά ανταγωνισμών των δυο μερών και της κατάστασης στο διεθνές περιβάλλον. Ανάλογες επικρίσεις χρησιμοποιεί σε δηλώσεις και διακηρύξεις της για την ΕΕ και η Τουρκία.

Γι' αυτό άλλωστε και ...δεν ιδρώνουν αυτιά εκατέρωθεν. Πρόκειται για κινήσεις που εντάσσονται στο διαχρονικό παζάρι ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, γενικότερα ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Οι «αυστηρές προειδοποιήσεις» και οι «κριτικές διπλωματικές υπομνήσεις» συνιστούν πειστήριο ότι διεξάγεται εν μέσω ανταγωνισμών ένα σύνθετο παζάρι τεράστιων οικονομικών συμφερόντων.

Συχνά δίνεται η εντύπωση λανθασμένα ότι οι σχέσεις ανάμεσα σε χώρες ή διακρατικές ενώσεις, για να είναι αναπτυγμένες, πρέπει να είναι «μέλι - γάλα». Ομως, τις περισσότερες φορές το αντίθετο συμβαίνει, το ότι εκδηλώνονται ανταγωνισμοί μεταξύ τους αποδεικνύει ότι έχουν ανοίξει μεγάλες παρτίδες και ο ένας εξαρτιέται, και μάλιστα στενά, από τον άλλο...

Γι' αυτό μπορούν να μιλήσουν όμως και οι ίδιοι οι αριθμοί από μόνοι τους. Η ετήσια διμερής αξία του εμπορίου μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ ανέρχεται σήμερα στα 140 δισ. ευρώ. Η Τουρκία αποτελεί τον τέταρτο μεγαλύτερο εισαγωγέα από την ΕΕ, ακριβώς κάτω από τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ελβετία, αλλά μπροστά από μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ινδία. Η ΕΕ είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας - αντιπροσωπεύοντας το 41% των συνολικών εμπορικών συναλλαγών της καθώς και δύο τρίτα των άμεσων ξένων επενδύσεών της.

Τελικά, λοιπόν, για όσους ευρωλάγνους προβάλλουν την ΕΕ ως προστάτιδα της χώρας, αποτελεί «χαστούκι» το ίδιο το γεγονός ότι σε συνθήκες κλιμάκωσης της επιθετικότητας της Τουρκίας, η Σύνοδος ΕΕ - Τουρκίας στη Βάρνα πραγματοποιήθηκε κανονικότατα... Το βασικό επίδικο, άλλωστε, της συνάντησης ήταν οι διαπραγματεύσεις για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, από την έκβαση της οποίας κρίνονται μεγάλα συμφέροντα. Είναι δε ενδεικτικό ότι επικρατεί η άποψη τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αγκυρα ότι μπροστά στη μακρινή στο μέλλον και εντέλει αβέβαιη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, πολύ πιο συμφέρουσα, άμεση και χειροπιαστή για τα κέρδη των μονοπωλίων και των δυο πλευρών θα είναι η υπογραφή αυτής της νέας Τελωνειακής Συμφωνίας.

Αυτή, λοιπόν, η αλληλεξάρτηση συμφερόντων κάνει την ΕΕ σε κάθε περίπτωση να ζυγίζει το τι και πώς το λέει για την Τουρκία στις αποφάσεις της... Για παράδειγμα, μια πιο προσεκτική ανάγνωση της απόφασης της Συνόδου Κορυφής δείχνει ότι η γενικόλογη αναφορά της σε «παραβιάσεις στο Αιγαίο» παραλείπει να διευκρινίσει ποιες είναι αυτές ακριβώς. Αυτή η «παράλειψη», την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί τα πάντα στο Αιγαίο, δεν αναιρεί αλλά εντάσσεται στο γκριζάρισμα του Αιγαίου. Οσον αφορά δε την αναφορά της απόφασης στην Κύπρο, εκεί η ΕΕ αποφεύγει περίτεχνα να μιλήσει για το «ζουμί», την κυπριακή ΑΟΖ. Ομως, χωρίς ρητή αναφορά στην κυπριακή ΑΟΖ, η οποία στοιχειοθετεί τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Κύπρου, η φραστική καταδίκη της Τουρκίας όχι μόνο δεν έχει αντίκρισμα, αλλά σε συνδυασμό με τη συνολική πολιτική της ΕΕ, διευκολύνει τις αμφισβητήσεις της.

Περί ευρωπαϊκών συνόρων

Οσο για τη μόνιμη επωδό των αστικών κομμάτων περί «ευρωπαϊκών συνόρων», χρειάζεται να σκεφτεί κανείς ότι ούτε καν η απόφαση της Συνόδου τα επικαλείται. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, το ότι ελληνικό πλοίο που είναι στην υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής - Ακτοφυλακής εμβολίστηκε από τουρκική ακταιωρό, αλλά δεν ακούστηκε σχεδόν ούτε ...κιχ από την ΕΕ.

Ολα τα παραπάνω καταγράφουν την ωμή πραγματικότητα, που αν δεν την πάρει υπόψη ο λαός μας θα υποστεί βαρύτερες συνέπειες, γιατί η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια γίνεται συνεχώς πιο επικίνδυνη. Εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τα σύνορα, η εδαφική ακεραιότητα, τα κυριαρχικά δικαιώματα όχι μόνο δεν διασφαλίζονται, αλλά γίνονται εξαρτημένη μεταβλητή από τα εκάστοτε συμφέροντα, τις επιχειρηματικές κόντρες και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα αστικά κράτη, με τους λαούς διαρκώς εκτεθειμένους σε μεγάλες περιπέτειες.

Για την άμυνα τίνος;

Το «φανταστείτε τι θα παθαίναμε αν δεν ήμασταν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ» χρειάζεται να το αναλογιστούμε και στο κρίσιμο ζήτημα της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις προβλέπουν εδώ και πολλά χρόνια χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ και συνέργειες των μεγάλων - βασικά γερμανικών και γαλλικών - ομίλων με τα κράτη-μέλη. Αυτό προϋποθέτει τη διάλυση της πολεμικής βιομηχανίας στην Ελλάδα (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα - ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κ.ά.) ή, το πολύ, αυτή φυτοζωώντας να παίζει ρόλο «φασόν» για τα μεγάλα μονοπώλια οπλικών συστημάτων της ΕΕ. Η σημερινή διαλυτική κατάσταση αυτών των εργοστασίων είναι άλλωστε αποκαλυπτική και φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των διαχρονικών συμφωνιών και αποφάσεών τους.

Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίρνει τα συγχαρητήρια του ΝΑΤΟ γιατί πρωτεύει στα έξοδα για εξοπλισμούς, ξεπερνώντας το ΝΑΤΟικό στόχο του 2% του ΑΕΠ της, αλλά σήμερα να έχει συρρικνωθεί μέχρι εξαφάνισης η αμυντική βιομηχανία της χώρας και να καταφεύγει στο ...νοίκι εξοπλισμών με leasing, όπως συμπεραίνει κανείς από τις συζητήσεις αυτών των ημερών; Αν κάτι αποκαλύπτεται, είναι ότι ο πακτωλός των εξοπλισμών προορίζεται για τις επιθετικές ΝΑΤΟικές ανάγκες, τις συνοδείες αμερικανοΝΑΤΟικών αεροπλανοφόρων και όχι για τις αμυντικές ανάγκες της χώρας. Και όλα αυτά, την ίδια ώρα, μάλιστα, που ο λαός ματώνει με τις περικοπές μισθών, συντάξεων κ.λπ. Το συμπέρασμα λοιπόν αβίαστο. Εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ η χώρα, ο λαός μας δεν βρίσκεται σε ασφάλεια, αλλά αντίθετα σε μόνιμο κίνδυνο.

Οσο για τη δήλωση Μακρόν περί στήριξης της Γαλλίας στην Ελλάδα, που επίσης παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου ως δήλωση προς εφησυχασμό, προφανώς όλοι τους κάνουν πως δεν γνωρίζουν ότι η Γαλλία έχει αναπτυγμένη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία εδώ και χρόνια, ενώ πρόσφατα δήλωσε επίσημα ότι θέλει μάλιστα να την επεκτείνει. Η κυβέρνηση Μακρόν επίσης δέχτηκε προ ημερών τη στήριξη της Τουρκίας για το βομβαρδισμό στη Συρία...

Ποιον σύμμαχο να επιλέξουμε ή ποιος κάνει τις συμμαχίες;

Με βάση όλα τα παραπάνω, αποκαλύπτεται γιατί οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι πηγή μεγάλων κινδύνων για το λαό και τα συμφέροντά του και είναι αναγκαιότητα η πάλη για αποδέσμευσή του από αυτές επιλέγοντας δρόμο που να ικανοποιεί τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ολα χωρούν και αλέθονται στο μύλο των μεγάλων ανταγωνισμών εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κάθε τέτοιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Ανάμεσά τους και τα σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα, οι ΑΟΖ, ακόμα και η τύχη των 2 φυλακισμένων Ελλήνων στρατιωτικών κ.α. Κι αν η αστική τάξη για τα δικά της συμφέροντα έχει επιλέξει τη συμμετοχή σε αυτές τις συμμαχίες ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, για το λαό αυτά τα ζητήματα σε καμιά περίπτωση δεν είναι υπό διαπραγμάτευση.

Το ερώτημα «δεν θέλετε καθόλου συμμαχίες;» το θέτουν πονηρά οι υπερασπιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Καταρχάς, συμμαχίες μπορούν να υπάρξουν με αναρίθμητα κράτη, όμως το πρόβλημα είναι άλλο και βαθύτερο. Το ζήτημα είναι ποιος επιλέγει τις συμμαχίες και για ποιου το συμφέρον. Οι συμμαχίες αυτές δεν είναι του λαού, δεν υπηρετούν τα συμφέροντά του, είναι της αστικής τάξης και τα συμφέροντά της εξυπηρετούν. Οι όποιες λοιπόν συμμαχίες της αστικής τάξης και των εκάστοτε κυβερνήσεών της θα εντάσσονται στο αλισβερίσι των μονοπωλίων, στα επώδυνα για το λαό ανταλλάγματα που θα πληρώνει ο ίδιος με βαρύ τίμημα και με χρήμα, ανεργία, εξαθλίωση, αλλά προπάντων με το ίδιο το αίμα του στα πεδία των μαχών.

Συμμαχίες αμοιβαία επωφελείς μπορεί να κάνει ο λαός και όχι τα μονοπώλια, μόνο όταν πάρει στα χέρια του την εξουσία. Εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, οι εκκλήσεις «να διαλέξουμε συμμάχους» συνιστούν δίλημμα ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, με την τελική κατάληξη αντιλαϊκή και προδιαγεγραμμένη.

Αυτά, λοιπόν, τα αδιέξοδα για το λαό, οι εντεινόμενες ανησυχίες και οι προβληματισμοί του για το πού πάνε τα πράγματα εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μπορούν να μετατραπούν σε οργανωμένη πάλη και δράση ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και τις ενώσεις του, ενάντια στην εκμετάλλευση και τον πόλεμο που αυτό γεννά. Μόνο αν ο ίδιος γίνει αφεντικό του πλούτου που παράγει, μπορεί να απεμπλακεί από τη ζούγκλα των ανταγωνισμών, από τις γεμάτες κινδύνους λυκοσυμμαχίες και να χαράξει δρόμο προς το δικό του συμφέρον. Εως τότε χρειάζεται με αυτόν τον ορίζοντα να χτίσει τη δική του κοινωνική συμμαχία, όλων όσοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να συστρατευθούν σε αυτήν την υπόθεση, εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί και μεσαίοι αγρότες. Αλλωστε, η ευρωΝΑΤΟική άσκηση, με ευθύνη της κυβέρνησης που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα, στη Θεσσαλονίκη, στην 113 Πτέρυγα Μάχης, και είχε ως σενάριο την αντιμετώπιση πλήθους διαδηλωτών, ξεκαθάρισε με σαφήνεια ποιοι όχι μόνο δεν είναι σύμμαχοι του λαού, αλλά αντίπαλοί του, που ήδη προετοιμάζονται πυρετωδώς γνωρίζοντας ότι η αντιμετώπισή του δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση...

* Παλιό ισπανικό γνωμικό


Του
Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
Ο Κ. Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ