Εκδήλωση με θέμα τις σύγχρονες ανάγκες της εργαζόμενης γυναίκας και τις προϋποθέσεις ικανοποίησής τους οργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Κιλκίς του ΚΚΕ, την Τετάρτη 18/4, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών για τον εορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος. Την κοινωνικοταξική σύνθεση των γυναικών της περιοχής, αλλά και την παρέμβαση που επιχειρεί η εργοδοσία στη συνείδησή τους, αποτύπωσε στην ομιλία της η Σταυρούλα Νικολαΐδου, μέλος της ΤΕ Κιλκίς.

«Χαρτογραφώντας» το τοπίο, η Στ. Νικολαΐδου επισήμανε ότι ο νομός Κιλκίς έχει 80.000 κατοίκους, από τους οποίους οι μισές είναι γυναίκες. Από το σύνολο των γυναικών, το 21%, δηλαδή περίπου 8.400, είναι εργαζόμενες και αυτοαπασχολούμενες, σύμφωνα με στοιχεία του 2011, που εκτιμάται ότι δεν απέχουν πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών της περιοχής είναι μισθωτές που συγκεντρώνονται στους κλάδους του Εμπορίου, των Υπηρεσιών, σε τομείς και φορείς του Δημοσίου, αλλά και στις βιομηχανικές μονάδες της περιοχής. Συγκεκριμένα, στις τρεις ΒΙΠΕ (Κιλκίς, Σάντας και Πολυκάστρου) εκτιμάται ότι δουλεύουν από 1.500 έως 2.000 γυναίκες, στους κλάδους των Τροφίμων, του Καπνού, του Μετάλλου, της Κλωστοϋφαντουργίας, του Τύπου - Χαρτιού.

Εστιάζοντας στο κομμάτι της βιομηχανίας, η ομιλήτρια σημείωσε τα εξής: «Χαρακτηριστικό των βιομηχανιών του Κιλκίς είναι το γεγονός ότι αρκετές απ' αυτές "άντεξαν" στα χρόνια της κρίσης. Μάλιστα, κάποιες απ' αυτές κατέχουν πανελλαδικές ή και διεθνείς πρωτιές. Αυτό το κατάφεραν όχι μόνο χάρη στον "εξαγωγικό τους προσανατολισμό", όπως διαφημίζουν, αλλά και χάρη στην αξιοποίηση όλων των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν την τελευταία 10ετία (μειώσεις μισθών, διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, ωράρια εργασίας, απολύσεις κ.ά.), μαζί με τον εκβιασμό ότι "εσείς εδώ έχετε δουλειά, μη ζητάτε και πολλά, γιατί αλλού ο κόσμος χάνει και τη δουλειά του".

Επίσης, αξιοποίησαν και τους λεγόμενους "αναπτυξιακούς" νόμους και ό,τι παροχές δόθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά.

Οι ανατροπές που έγιναν αυτά τα χρόνια, της οικονομικής κρίσης, επέδρασαν τόσο στους άντρες, όσο και στις γυναίκες. Ομως οι γυναίκες, ως το πιο ευάλωτο και πιο φθηνό τμήμα της εργατικής τάξης, επλήγησαν πολλαπλά. Στο ξεκίνημα της κρίσης, επανήλθαν στο προσκήνιο οι θεωρίες ότι "η γυναίκα πρέπει να φροντίζει τα παιδιά της", "η γυναίκα συνεισφέρει επικουρικά στον οικογενειακό προϋπολογισμό".

Στην πορεία, η ανεργία ενίσχυσε την ανοχή στη μερική απασχόληση και στην εποχική εργασία , αλλά και στην εντατικοποίηση της εργασίας, στην υπερωριακή απασχόληση, στην απλήρωτη εργασία. Οι περιπτώσεις του "Κολιού", όπου οι εργαζόμενοι ακόμα έχουν να παίρνουν χρωστούμενα, ή της "Καπνικής", όπου σε μια νύχτα έμειναν χωρίς δουλειά και με χρωστούμενους μισθούς, έπληξαν κυρίως τις γυναίκες».

Σε ό,τι αφορά την προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας, η Στ. Νικολαΐδου ανέφερε στην ομιλία της ότι «ειδικά στον κλάδο των Τροφίμων - και σχεδόν σε όλα τα εργοστάσια του κλάδου - η κατάσταση είναι μέχρι και απελπιστική ορισμένες φορές. Είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν εργοστάσια ή πόστα όπου η πλειοψηφία των γυναικών δεν αντέχει να εργαστεί πάνω από μερικές βδομάδες. Χώροι όπου δεν υπάρχουν διαλείμματα ή αυτά χρεώνονται με τη λήξη του ωραρίου. Χώροι με πολύ χαμηλές ή πολύ υψηλές θερμοκρασίες, μεγάλη και διαρκή υγρασία. Σχεδόν σε όλα τα εργοστάσια τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχουν λιποθυμίες, υπερκόπωση κ.λπ. Σε συνδυασμό με τα λειψά μέτρα ασφαλείας, τα εργατικά "ατυχήματα" αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, και ας μην καταγράφονται, ας μη γίνονται γνωστά».

Ταυτόχρονα, «η γυναίκα στις σημερινές συνθήκες έχει να αντιμετωπίσει την τραγική κατάσταση στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας, ειδικά σε ό,τι αφορά την προληπτική ιατρική, τις εξετάσεις, το φάρμακο. Και η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στο Κιλκίς, με τις σοβαρές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στο νοσοκομείο της πόλης, ακόμα και τις ελλείψεις σε υλικά, όπου πολλές φορές χρειάζεται να πας στη Θεσσαλονίκη, με την απουσία, ουσιαστικά, Κέντρων Υγείας».

Σοβαρή πλευρά, που επιδρά άμεσα στη ζωή των γυναικών της περιοχής, είναι οι ελλείψεις στην Προσχολική Αγωγή και τη φροντίδα των παιδιών. «Στην πόλη υπάρχουν μόλις 5 παιδικοί σταθμοί, που δεν καλύπτουν τις ανάγκες για τα σύνολο του πληθυσμού, ακόμα κι αν φαίνεται πως όλες οι αιτήσεις ικανοποιούνται. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στην περιοχή του δήμου Παιονίας. Ενώ τα προβλήματα συνεχίζονται και σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, τα φροντιστήρια, το ότι οι γονείς πληρώνουν σχεδόν για τα πάντα, αν δεν βάζουν και προσωπική εργασία, π.χ. βάψιμο σχολείων, σε ό,τι αφορά τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, τις δραστηριότητες που λέμε ότι θέλει ένα παιδί να παρακολουθήσει», σημείωσε μεταξύ άλλων η ομιλήτρια.

Η Στ. Νικολαΐδου στάθηκε ιδιαίτερα στην παρέμβαση που επιχειρείται στη συνείδηση των γυναικών μέσα από διαφορετικά κανάλια και δρόμους. Αναφέρθηκε, ανάμεσα σε άλλα, στη δράση της Τοπικής Διοίκησης:

«Αποκαλυπτική για το πώς προωθείται η αστική αντίληψη για την ισότητα των φύλων μέσα και από την Τοπική Διοίκηση, αλλά και για την ευθυγράμμισή της με την κυβερνητική πολιτική, είναι η αγαστή συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων, η οποία ορίζεται από την κυβέρνηση, με την αντίστοιχη Δημοτική Επιτροπή του Κιλκίς. Συμπλέουν στο να προωθήσουν στις εργαζόμενες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις γυναίκες κτηνοτρόφους και αγρότισσες, τις νέες του νομού μας, τη γυναικεία επιχειρηματικότητα ως "επιλογή" που θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη, αποκρύπτοντας ότι στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης κουμάντο στην οικονομία κάνουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι», υπογράμμισε.

Εφερε επίσης το παράδειγμα του διαφημιστικού σλόγκαν επιχείρησης Γάλακτος της περιοχής: «Φτιαγμένο από μητέρες για μητέρες». Σχολιάζοντας τι κρύβεται πίσω από το σλόγκαν, είπε τα εξής: «Προμοτάρεται ως μια σύμπραξη φίλων - γυναικών - αγελαδοτρόφων, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα αγνά προϊόντα διατροφής των ζώων και στους συνεχείς ελέγχους της ποιότητας του γάλακτος.

Αυτό που εσκεμμένα αποκρύπτεται είναι, πρώτον, το μέγεθος των κτηνοτροφικών μονάδων που έκαναν τη σύμπραξη (πάνω από 500 ζώα), πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με το "ίσες ευκαιρίες" για όλες τις γυναίκες, καθώς και το ότι βασικός υποστηρικτής της είναι η γαλακτοβιομηχανία "ΜΕΒΓΑΛ", που παστεριώνει, αποθηκεύει, μανατζάρει, διαφημίζει και διαθέτει το προϊόν. Τέλος, η τιμή του είναι μάλλον απαγορευτική για τη μητέρα των λαϊκών οικογενειών, μιας και θα πρέπει να διαθέτει 1,80 ευρώ για κάθε λίτρο».

Εξήγησε, ακόμα, ότι το παραπάνω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό για τη γενικότερη προσπάθεια που γίνεται από κυβέρνηση, ΕΕ και Τοπική Διοίκηση να πείσουν τις γυναίκες «ότι η επιχειρηματικότητα είναι η λύση για την ανεργία και τα οικονομικά τους προβλήματα».

«Το ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί, κατά τη γνώμη μας, και το έχουμε αναδείξει όλα τα προηγούμενα χρόνια, είναι το εξής: Από αυτήν την ανάπτυξη στη βιομηχανία στο Κιλκίς, ποιος έχει βγει ωφελημένος;», σημείωσε η Στ. Νικολαΐδου.

Δίνοντας απάντηση, συνόψισε: «Οι μόνοι κερδισμένοι είναι 10 - 20 επιχειρηματίες, οι οποίοι με την εργασία και την εκμετάλλευση των εργατών πλουτίζουν και στη συνέχεια επενδύουν, και αν θέλουν το "παίζουν" και φιλάνθρωποι. Μέσα από τέτοια παραδείγματα, στο Κιλκίς και σε όλη τη χώρα, επιβεβαιώνεται στην πράξη αυτό που λέει το ΚΚΕ, ότι "δίκαιη ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει"».

Επισήμανε ότι το ΚΚΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα παλεύει για τη χειραφέτηση των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων, για να ανέβει η συμβολή των εργαζόμενων γυναικών στο δυνάμωμα και στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να δημιουργηθούν τελικά οι προϋποθέσεις για την πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας εργάτριας και συνολικά της εργατικής τάξης. Ανέδειξε ότι στο νομό είναι μικρός ο βαθμός οργάνωσης των γυναικών, γεγονός στο οποίο «επιδρά η γενικότερη διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στο Εργατικό Κέντρο στο Κιλκίς».

«Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, χρειάζεται σήμερα οι γυναίκες πιο ορμητικά και μαζικά να μπουν στο κίνημα, να παλέψουν μέσα από τα συνδικάτα και τους φορείς του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, για την πραγματική ισοτιμία, διεκδικώντας σύγχρονα δικαιώματα και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών», τόνισε και κάλεσε τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να αγωνιστούν ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί στα εργοστάσια των ΒΙΠΕ Κιλκίς, ενάντια στην απλήρωτη εργασία, τα εργατικά «ατυχήματα», την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ενάντια σε όλους τους αντεργατικούς νόμους που πλήττουν πρωτίστως την εργαζόμενη γυναίκα.