Στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 27 Απρίλη αναμένεται να παρουσιάσει η κυβέρνηση το σχέδιο για τη λεγόμενη «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», με αποδέκτες, όπως επισημαίνεται από κυβερνητικές πηγές, τους «θεσμούς», τις αγορές και το εσωτερικό της χώρας. Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι η απόφαση της τελευταίας συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ (22/1), αναφορικά με το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης», «επαναβεβαιώνει τη σημασία μιας φιλόδοξης συνολικής στρατηγικής ανάπτυξης με ισχυρή κυριότητα από τις ελληνικές αρχές. Οι αρχές καλούνται να την ολοκληρώσουν σε συνεργασία με τα θεσμικά όργανα πολύ πριν από το τέλος του προγράμματος».

Παράλληλα, η κυβέρνηση ετοιμάζει και νέα σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων αναφορικά με τη διαμόρφωση του κατάλληλου «φιλικού» επιχειρηματικού περιβάλλοντος για την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων. Σε αυτό το επίπεδο, μεταξύ άλλων, προωθείται η πλήρης αναμόρφωση του νόμου 2190/1920 αναφορικά με την ίδρυση, τη λειτουργία, και τους εποπτικούς ελέγχους στις ανώνυμες εταιρείες, αλλά και γενικότερες παρεμβάσεις για τη μεταρρύθμιση του εταιρικού Δικαίου, σε περιπτώσεις όπως είναι οι συγχωνεύσεις - εξαγορές, οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων κ.ά.

Επιπλέον, στα «σκαριά» βρίσκεται και η αναθεώρηση του πλαισίου για τις λεγόμενες στρατηγικές επενδύσεις, για τις οποίες ήδη προβλέπονται πρόσθετα μεγαλύτερα κίνητρα (φοροελαφρύνσεις, κρατικές επιδοτήσεις κ.ά.) μέσω των διατάξεων του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου που έφερε η σημερινή κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα, στα «σκαριά» βρίσκεται η νέα δέσμη με τα μέτρα θωράκισης του νομικού οπλοστασίου των εγχώριων τραπεζικών ομίλων αναφορικά με το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων με άμεσες δυσμενείς επιπτώσεις για το «κεραμίδι» της λαϊκής οικογένειας. Σε αυτό το πλαίσιο, και ενώ η όποια παρεχόμενη νομική προστασία - αποκλειστικά και μόνο μετά από προσφυγή και δικαστική απόφαση - έχει ξεπέσει στο χαμηλότερο επίπεδο, η κυβέρνηση έρχεται να δρομολογήσει και νέες παρεμβάσεις, αναφορικά με τον λεγόμενο «νόμο Κατσέλη». Σε πρώτο πλάνο και ως επόμενο βήμα προβάλλει η «αποσυμφόρηση» των δικαστηρίων από τις εκκρεμείς υποθέσεις, καθώς μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης, οι τράπεζες δεν μπορούν να «τρέξουν» τη διαδικασία του συγκεκριμένου πλειστηριασμού.

Οι εγχώριοι βιομήχανοι, σε πρόσφατο «Εβδομαδιαίο Δελτίο», εστιάζουν στην «ανάγκη να υπάρξει ένα πλαίσιο κανόνων και κινήτρων που να ευνοεί τις συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων, ως εργαλείο εξυγίανσης και μεγέθυνσής τους».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, οι συσσωρευμένες ζημιές επιχειρήσεων (πλην τραπεζών) για την περίοδο 2008 - 2015 (σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς) φτάνουν τα 85 δισ. ευρώ. Στο «διά ταύτα» τονίζουν: «Σε ένα περιβάλλον αργής ανάκαμψης της κερδοφορίας και αυξανόμενης πίεσης για τη διαχείριση των συσσωρευμένων ζημιών, απαιτείται, όχι μόνο να αντιμετωπιστούν τα φορολογικά εμπόδια στην ανάκαμψη, αλλά επιπλέον να διευκολυνθούν διαδικαστικά οι μετασχηματισμοί και οι συγχωνεύσεις».

«Διαφωτιστική» είναι και η πρόσφατη ειδική έκθεση του ΣΕΒ, με τίτλο «Πτωχευτικό δίκαιο: Δεύτερη ευκαιρία ή αργός θάνατος για τις επιχειρήσεις και την οικονομία;», όπου με τον ένα ή τον άλλον τρόπο προδιαγράφονται οι κατευθύνσεις των νομοθετικών πρωτοβουλιών που ετοιμάζεται να αναλάβει η κυβέρνηση.

«Η κληρονομιά που αφήνει πίσω της η κρίση παραμένει ως εμπόδιο και η οικονομία στερείται του δυναμισμού που χρειάζεται για να υπάρξει μια ισχυρή ανάκαμψη», επισημαίνει ο ΣΕΒ, διεκδικώντας για λογαριασμό των βιομηχάνων και άλλων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου την επιτάχυνση των διαδικασιών πτώχευσης «προβληματικών» επιχειρήσεων, την παροχή φορολογικών απαλλαγών και άλλων κινήτρων και βέβαια «άρση των περιορισμών» σε περιπτώσεις «εταιρικών μετασχηματισμών», όπως είναι οι συγχωνεύσεις - εξαγορές, οι επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις, οι αλλαγές στις μετοχικές συνθέσεις των υπερχρεωμένων, αλλά ταυτόχρονα βιώσιμων επιχειρήσεων.

Σε αυτό το φόντο και ενώ το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων μπορεί να αποτελέσει το αποφασιστικό εργαλείο για το ξεσκαρτάρισμα του επιχειρηματικού πεδίου, με κατεύθυνση τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της «πίτας» και των κερδών, ο ΣΕΒ θέτει το ζήτημα για «ένα πλαίσιο που να προσφέρει γρήγορες και αποτελεσματικές διαδικασίες εξυγίανσης, που να διασώζουν επιχειρηματική αξία και θέσεις εργασίας» και επίσης «να επιτρέπει στην περίπτωση έντιμης επιχειρηματικής αποτυχίας μια γρήγορη επανένταξη στην παραγωγική οικονομία περιουσιακών στοιχείων και φυσικών προσώπων».

Σύμφωνα με την έκθεση του ΣΕΒ, τα «κόκκινα» δάνεια ύψους 100 δισ. ευρώ και τα «μεγάλα και μικρά λουκέτα συνεχίζουν να απειλούν την αγορά», ενώ, όπως επισημαίνουν, «τα 2/3 των επιχειρήσεων της χώρας βρίσκονται σε ζώνη οριακής επιβίωσης και το 1/4 των επιχειρήσεων σε σοβαρό κίνδυνο».

Μεταξύ άλλων, η δέσμη προτάσεων του ΣΕΒ περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες:

-- «Απομάκρυνση σημαντικών φορολογικών εμποδίων». Αυτά αφορούν το συμψηφισμό της ζημιάς από τις διαγραφές των οφελών με τα μελλοντικά κέρδη της επιχείρησης και μάλιστα για περίοδο τουλάχιστον 10 ετών. Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση, οι κερδοφόρες επιχειρήσεις θα απαλλάσσονται από κάθε φόρο μέχρις ότου αποσβέσουν τη ζημιά από τις διαγραφές χρεών.

-- «Συμμετοχή του κράτους με διαγραφές κεφαλαίου σε όλες τις διαδικασίες πτώχευσης». Πρόκειται, δηλαδή, για το αποφασιστικό «κούρεμα» των οφειλόμενων φόρων και μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «σε όλες τις συμφωνίες εξυγίανσης». Με άλλα λόγια, οι προβληματικές επιχειρήσεις θα παραδίδονται στις ισχυρότερες επιχειρήσεις «καθαρές» από φόρους και οφειλές.

-- «Κατοχύρωση πραγματικής "δεύτερης ευκαιρίας" στην "άδολη" πτώχευση». Οπως λένε, η «δόλια πτώχευση» πρέπει προηγουμένως να «τεκμηριώνεται» κατά κύριο λόγο για τους μετόχους των χρεοκοπημένων εταιρειών, αλλά και για τις διοικήσεις και τα στελέχη τους.

-- «Με την παύση πληρωμών να επέρχεται πτωχευτική απαλλοτρίωση» και «οι πιστωτές να λαμβάνουν απόφαση για πώληση εν λειτουργία, εκκαθάριση ή ειδική διαχείριση» κ.ά.

Τα παραπάνω δίνουν μια εικόνα των παρεμβάσεων και των παζαριών κυβέρνησης - κουαρτέτου και επιχειρηματικών ομίλων με άξονα την απαλλαγή των τραπεζών από τα βαρίδια των «κόκκινων» δανείων και βέβαια για την αποβολή των επιχειρήσεων «ζόμπι», όπως τις ονομάζουν, από το κάδρο της επιχειρηματικότητας, με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Δίνουν ταυτόχρονα και μια εικόνα για τα μεγάλα «ζόρια» που έχει να αντιμετωπίσει η καπιταλιστική οικονομία, με βασικό αυτό του τεράστιου υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, «ζόρια» βέβαια που θα συνεχίσουν να φορτώνονται στις πλάτες του λαού, με τα αντεργατικά μέτρα, τη φοροληστεία, τους πλειστηριασμούς κ.ο.κ., ούτως ώστε να «αναπνεύσει» η καπιταλιστική κερδοφορία.