Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι, σύμφωνα με την ΕΚΤ, το «αντίδοτο» στη γήρανση του πληθυσμού. Ειδικά για την Ελλάδα, σε έκθεσή της σημειώνει ότι το 2070 θα βρεθεί αντιμέτωπη με την «εκτόξευση του δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων στο 63%», που σημαίνει ότι για κάθε 10 άτομα που θα βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία μεταξύ 15 και 64 ετών, θα υπάρχουν σχεδόν 7 ηλικιωμένοι, άνω των 65. Ολα αυτά, σύμφωνα με την ΕΚΤ, προϊδεάζουν για «μεγάλες δημοσιονομικές προκλήσεις», που μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με επέκταση του εργάσιμου βίου, πέρα από τα όρια που ισχύουν σήμερα και κατά περίπτωση φτάνουν τα 67 χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εξετάζονται και άλλες συμπληρωματικές «λύσεις», όπως η αύξηση των εισφορών και η μείωση των παροχών. Σε κάθε περίπτωση, η σύνταξη και η ασφάλιση αντιμετωπίζονται με καθαρά δημοσιονομικά κριτήρια, και σ' αυτήν την κατεύθυνση κινούνται τα μέτρα της ΕΚΤ. Θυμίζουμε ανάλογες εκθέσεις και μελέτες της ΕΚΤ που «συνιστούν» επέκταση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας και ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, για να σπάσει η «δυσκαμψία» και να «απελευθερωθεί η ανάκαμψη». Και μπορεί τα μνημόνια να τελειώνουν τυπικά τον ερχόμενο Αύγουστο, τα μνημόνια διαρκείας όμως, που συνδιαμορφώνουν η ΕΚΤ και οι άλλοι «θεσμοί» της ΕΕ, δεν πηγαίνουν πουθενά...